Αυτό που συμβαίνει τώρα στη Μέση Ανατολή αποτελεί άλλον ένα λόγο έντονης

απαισιοδοξίας για το μέλλον. Οι Ισραηλινοί έχουν πλέον αποδείξεις ότι η

Χεζμπολάχ διαθέτει εξελιγμένες ρουκέτες ικανές να πλήξουν μεγάλες ισραηλινές

πόλεις.

Οι Ισραηλινοί που αντιτάσσονταν στην αποχώρηση από τη Λωρίδα της Γάζας και στο

σχέδιο Σαρόν – Όλμερτ να αποσυρθούν από τους οικισμούς της Δυτικής Όχθης πίσω

από το τείχος που κατασκευάζεται, επέμεναν πάντα ότι οι Παλαιστίνιοι είναι

εχθροί του Ισραήλ και θα συνέχιζαν τις επιθέσεις τους αλλάζοντας απλώς τη θέση

τους, πηγαίνοντας δηλαδή στην άλλη πλευρά του τείχους. Στο Ισραήλ νιώθουν

σήμερα ότι αυτό είναι πράγματι πιθανό αν δεν υπάρξει πολιτική διευθέτηση.

Έτσι, ξανανοίγει το ζήτημα του ελέγχου του εδάφους από το οποίο εκτοξεύονται

οι ρουκέτες. Οι Ισραηλινοί αποχώρησαν από τον Λίβανο ύστερα από 22 χρόνια

παραμονής τους, το 2000. Τώρα επέστρεψαν, και κάποιοι αξιωματούχοι μιλούν για

άλλη μια φορά για ζώνες προστασίας και για εξαναγκασμό της λιβανικής

κυβέρνησης και του στρατού να αναλάβουν την ευθύνη για την προστασία του

Ισραήλ από τις ρουκέτες. Κυβέρνηση και στρατός δεν μπορούν να το κάνουν αυτό

χωρίς να πέσουν για άλλη μια φορά στην περιπέτεια του εμφυλίου. Δυστυχώς, κάθε

δίλημμα παράγει ένα ακόμη.

Ένας τελευταίος λόγος απαισιοδοξίας είναι ότι το Ισραήλ φαίνεται να έχει

πείσει τον Τζορτζ Μπους ότι για όλα φταίει ο «νέος άξονας του κακού», όπως

χαρακτήρισε ο πρεσβευτής του στον ΟΗΕ Νταν Γκίλερμαν τη Συρία και το Ιράν.

Αντιμετωπίστε αυτούς τους δύο και η Χεζμπολάχ και η Χαμάς θα καταρρεύσουν ενώ

το Ισραήλ θα είναι ασφαλές. Αυτή ήταν και η ουσία της επεισοδιακής 4λεπτης

συζήτησης του Τζορτζ Μπους με τον Τόνι Μπλερ στη Μόσχα, όπου απαίτησε από τον

Κόφι Ανάν «να μιλήσει στο τηλέφωνο με τον Πρόεδρο της Συρίας Μπασάρ αλ Άσαντ

για να γίνει κάτι…». Δεδομένου ότι διαφορετικά η κρίση δεν θα λήξει σύντομα,

και το Ισραήλ δεν πρόκειται να βρει τις λύσεις που αναζητεί στο εσωτερικό του

Λιβάνου, το συμπέρασμα είναι ότι η Συρία και το Ιράν θα πρέπει να

αντιμετωπιστούν.

Αυτή ακριβώς τη λογική ακολούθησε η κυβέρνηση Μπους μετά την 11η Σεπτεμβρίου:

ανατρέψτε τους Ταλιμπάν, πιάστε τον Μπιν Λάντεν, ανατρέψτε τον Σαντάμ Χουσεΐν,

πιάστε τον ανώτατο ηγέτη της Αλ Κάιντα στο Ιράκ ή εκείνον που πήρε τη θέση του

ή τον επόμενο. Ύστερα ο πόλεμος κατά της τρομοκρατίας θα σταματήσει. Απλώς

πρέπει να βρεθεί ο άνθρωπος πίσω από τον άνθρωπο, που δημιουργεί το πρόβλημα.

Με βάση αυτή τη λογική, η πιθανότητα ενός χτυπήματος στη Συρία ή το Ιράν

φαίνεται σήμερα μεγαλύτερη από ποτέ.