Αναζήτηση
H επιδρομή…
|
|
… των ισραηλινών στρατευμάτων σε παλαιστινιακή φυλακή της Ιεριχούς, στη
Δυτική Όχθη του Ιορδάνη, φαίνεται πως ήταν καλά υπολογισμένη. Ανέβασε τις
«μετοχές» του Ισραηλινού πρωθυπουργού Εχούντ Ολμέρτ (φωτό), πάνω που αυτές
είχαν αρχίσει να πέφτουν επικίνδυνα στο προεκλογικό χρηματιστήριο. Δημοσκόπηση
που έγινε ύστερα από τη δεκάωρη βίαιη επιδρομή, η οποία κατέληξε στην παράδοση
έξι Παλαιστινίων μαχητών, δείχνει πως το κυβερνητικό κόμμα του Ισραήλ μπορεί
να κερδίσει 43 έδρες στις εκλογές (έναντι μόλις 38 που του έδιναν προηγούμενες
δημοσκοπήσεις). H επιδρομή ανέβασε το πολιτικό προφίλ του Ολμέρτ, που έχει
κάθε λόγο να είναι ευχαριστημένος.
Δύο Αμερικανοί…
… όμως, δεν είναι καθόλου ευχαριστημένοι από τη στάση του Ισραήλ και από τον
ρόλο που παίζει το ισραηλινό λόμπι στην αμερικανική πολιτική ζωή. Με άρθρο
τους στη βρετανική επιθεώρηση «Λόντον Ριβιού οβ Μπουκς», δύο καθηγητές, ο Τζον
Μιρσχάιμερ του Πανεπιστημίου του Σικάγου και ο Στίβεντ Γουόλτ της Σχολής
Κέννεντυ του Χάρβαρντ, υποστηρίζουν ότι το ισραηλινό λόμπι έχει στρεβλώσει την
αμερικανική πολιτική και ότι λειτουργεί κατά των αμερικανικών συμφερόντων.
Αυτό το λόμπι, γράφουν, «φιμώνοντας όσους το αμφισβητούν με μαύρες λίστες και
μποϊκοτάζ ή χαρακτηρίζοντας τους επικριτές του αντισημίτες, παραβιάζει την
αρχή του δημοκρατικού διαλόγου». Όσο για τον πόλεμο κατά του Ιράκ, «η
κινητήρια δύναμη υπήρξε μια μικρή ομάδα νεοσυντηρητικών, που πολλοί από αυτούς
είχαν δεσμούς με το Λικούντ. Δεν είναι να απορεί κανείς που πολλοί Αμερικανοί
υποψιάζονται ότι αυτός ο πόλεμος σχεδιάστηκε για να προωθήσει τα ισραηλινά
συμφέροντα». Αν και η πίεση από το ισραηλινό λόμπι δεν ήταν ο μοναδικός
παράγοντας που έφερε την επίθεση στο Ιράκ, οι δύο Αμερικανοί πανεπιστημιακοί
πιστεύουν ότι ήταν αποφασιστική.
Το άρθρο…
… των δύο καθηγητών, που ήδη προκαλεί ζωηρές συζητήσεις στους αμερικανικούς
πανεπιστημιακούς και πνευματικούς κύκλους, εξετάζει επίσης τον ιστορικό ρόλο
του ισραηλινού λόμπι στις ΗΠΑ. Τις τελευταίες δεκαετίες και ιδιαίτερα μετά τον
Πόλεμο των Έξι Ημερών του 1967 το κυρίαρχο στοιχείο της πολιτικής της Αμερικής
στη Μέση Ανατολή είναι η σχέση της με το Ισραήλ, γράφουν στο άρθρο τους.
«Γιατί η Αμερική είναι τόσο πρόθυμη να βάλει κατά μέρος τη δική της ασφάλεια
και την ασφάλεια πολλών συμμάχων της προκειμένου να προωθήσει τα συμφέροντα
ενός άλλου κράτους; Ο συνδυασμός της αταλάντευτης υποστήριξης προς το Ισραήλ
με τη σχετική προς αυτήν προσπάθεια εξάπλωσης της «δημοκρατίας» έχει εξοργίσει
την αραβική και ισλαμική κοινή γνώμη και έχει εκθέσει σε κίνδυνο όχι μόνο την
αμερικανική ασφάλεια αλλά και την ασφάλεια σχεδόν όλου του κόσμου. Αυτή η
κατάσταση δεν έχει προηγούμενο στην αμερικανική πολιτική ιστορία».
Οι δύο καθηγητές…
… πιστεύουν ότι η Αμερική έχει γίνει de facto η χώρα που «διευκολύνει την
ισραηλινή επέκταση στα κατεχόμενα εδάφη, κάτι που την κάνει συνένοχο στα
εγκλήματα που διαπράττονται εις βάρος των Παλαιστινίων».
