Ο κ. Βασίλης Βρανάς, ηλεκτρολόγος – μηχανικός, γράφει για την ερώτηση των

εκπαιδευτικών στους μαθητές: «Τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;»:

«Από τότε που άρχισα το σχολείο, είχα ένα μόνιμο πρόβλημα – τρόμο. Τι θα

απαντούσα στην ερώτηση των δασκάλων «τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;».

Ντρεπόμουν τόσο πολύ που δεν είχα πατέρα και πάντα έλεγα ψέματα. Κάθε χρονιά,

από το Γυμνάσιο μέχρι και το Λύκειο, κάποιος μάς ρώταγε τελικά κι εγώ πέρναγα

τη «δοκιμασία μου», λέγοντας ψέματα φυσικά ότι ο πατέρας μου είναι οικοδόμος ή

εργολάβος, ή δεν θυμάμαι τι άλλο. Το αποκορύφωμα τελικά ήρθε την τρίτη χρονιά

μου στο φροντιστήριο αγγλικών, σε ηλικία 15 ετών.

Πρώτη ημέρα στην τάξη και γνωριμία με τον νέο δάσκαλο. «Βασιλάκη, παιδί μου,

εσένα τι δουλειά κάνει ο πατέρας σου;». Κατακόκκινος εγώ, επειδή ντρεπόμουν,

του λέω σιγανά ότι δεν έχω πατέρα γιατί έχει πεθάνει… E, δεν άντεξα… Έβαλα

τα κλάματα μπροστά σε όλη την τάξη. Αυτή ήταν και η τελευταία μου μέρα στο

φροντιστήριο. Ντρεπόμουν να ξαναπάω.

Πήρα λοιπόν το θάρρος να σας γράψω την προσωπική μου ιστορία, γιατί πριν από

έναν μήνα, σε μία συζήτηση που είχαμε με κάτι οικογενειακούς φίλους

εκπαιδευτικούς, τους λέει ο αδερφός μου: «Μα, καλά, τι βλακεία είναι αυτό που

κάνουν ορισμένοι εκπαιδευτικοί και ρωτάνε τα παιδιά για τους γονείς τους;».

Έπεσα από τα σύννεφα. Και ο αδερφός μου ο μικρός είχε το ίδιο «πρόβλημα».

Γι’ αυτό λοιπόν, επειδή πολλά παιδάκια θα έχουν έρθει στη θέση μου, απευθύνω

μια παράκληση προς τους εκπαιδευτικούς, να είναι πιο προσεκτικοί σε τέτοια

λεπτά ζητήματα, γιατί είναι κρίμα και άδικο από το τίποτα, ορισμένα παιδάκια

να μπαίνουν σε μία τόσο ψυχοφθόρα διαδικασία στην τρυφερή παιδική τους

ηλικία».

Τελευταία Νέα