Σε κάποια αμερικανική εφημερίδα γράφτηκε ότι οι Γάλλοι δεν υπάρχει περίπτωση

να ψηφίσουν Πρόεδρο Δημοκρατίας γυναίκα, επειδή έχουν υποστεί ισχυρό ψυχικό

τραύμα αφότου μόνοι τους αποκεφάλισαν τον βασιλιά τους. Κι έκτοτε, μόνον

άνδρες Προέδρους θέλουν να βγάζουν, για να βασιλοδείχνουν. Ίσως κι εμείς να

χρειαζόμαστε, αναλόγως, κάποιον θεσμό που θα αποκαταστήσει αυτό το οποίο

χάσαμε στην Τουρκοκρατία και που δεν θελήσαμε ποτέ ξανά να αποκτήσουμε: την

τάξη των ευγενών. Οι Οθωμανοί μάς προσέφεραν και μια μεγάλη υπηρεσία – έλεγαν

κάποτε οι ιστορικοί -, εξαφάνισαν τους ευγενείς και δεν χρειάστηκε να αναλωθεί

η Ελλάδα αργότερα στο να τους πολεμήσει και καταπολεμήσει, όπως οι υπόλοιπες

χώρες της Ευρώπης. Αλλά μπορεί κι εμείς να την πατήσαμε σαν τους Γάλλους. Να

τους θέλουμε κατά βάθος τους ευγενείς, να θέλουμε να ανασυστήσουμε μια τάξη

προνομιούχων οικογενειών, κάποιας μορφής φεουδαρχία· αλλιώς δεν εξηγείται η

προτίμησή μας σε πολιτικούς από οικογένειες πολιτικών, αυτή η άτυπη αναγνώριση

φεουδαρχικών δικαιωμάτων. Αν είναι λοιπόν να την περάσουμε τη φάση, ας την

περάσουμε μιαν ώρα αρχύτερα να τελειώνουμε. Βουλή των λόρδων είπε κάποιος να

συσταθεί, καλή ιδέα. Οικονομική μάλιστα, αν είναι να απορροφήσει όλη την

ψυχαναλυτική μας ανάγκη για αναπαραγωγή της εξουσίας στους ίδιους και στους

ίδιους και στα παιδιά τους και στα εγγόνια τους. Ας πηγαίνουν όλοι οι γιοι κι

οι θυγατέρες στη Βουλή των λόρδων, μπας και η άλλη ανεβάσει το επίπεδό της.

Και μία Γερουσία, φυσικά, να απασχολούνται οι λόρδοι στα γεράματα, τώρα που

μεγαλώνει ο μέσος όρος ζωής. Μπορεί μετά να ηρεμήσουμε και εμείς και οι

ευγενείς. Κι ας ευχηθούμε στους Γάλλους να εκλέξουν Πρόεδρο γυναίκα. Να

ξεπεράσουν αυτοί τουλάχιστον τα τραύματά τους, να πάρουμε κουράγιο.