«Κάνω τη συγκεκριμένη διαδρομή για χρόνια. Κάθε πρωί και κάθε απόγευμα.

Αντιμετωπίζω καθημερινά την ίδια ταλαιπωρία για να μεταβώ και να επιστρέψω από

τη δουλειά μου: όρθια, στριμωγμένη, «μπλοκαρισμένη» στην κίνηση για ώρες».

Λίνα Κοφινά: «Δέκα χρόνια κάνω τη διαδρομή Νεάπολη – Αθήνα με το λεωφορείο

851. Αντιμετωπίζω καθημερινά την ίδια ταλαιπωρία. Τα δρομολόγια είναι αραιά.

Χάνω πάνω από 2 ώρες από τον χρόνο μου, αλλά δεν μπορώ να κάνω αλλιώς. Στην

Αθήνα είναι η δουλειά μου», λέει η τραπεζικός, που εργάζεται στο κέντρο της

Αθήνας και μένει στη Νεάπολη

H κ. Λίνα Κοφινά, τραπεζικός υπάλληλος, περιμένει στην αφετηρία του το

λεωφορείο «Νεάπολη (Νίκαιας) – Κουμουνδούρου» έως και 45 λεπτά κάθε πρωί, αφού

τα δρομολόγια είναι αραιά και ασυντόνιστα. Ανάλογα με την κίνηση στη διαδρομή,

φθάνει να χάνει έως και δύο ώρες μέχρι να μεταβεί στη δουλειά της, στο κέντρο

της Αθήνας, ενώ ο ίδιος Γολγοθάς την περιμένει και στην επιστροφή.

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που κατοικούν στις συγκοινωνιακά

«αποκλεισμένες» περιοχές χάνουν στις καθημερινές τους μετακινήσεις, προς και

από τη δουλειά τους, έως και τέσσερις ώρες. Πρόκειται για τις περιοχές –

κυρίως στη Δυτική Αθήνα – οι οποίες δεν συνδέονται με το Μετρό ή τον Ηλεκτρικό

και δεν υπάρχει πρόβλεψη για κάτι τέτοιο, τουλάχιστον στον ορίζοντα της

επόμενης δεκαετίας. Μάλιστα, σύμφωνα με εκτιμήσεις επιστημόνων, η μεγάλη

απόσταση ανάμεσα στον τόπο κατοικίας και τον τόπο εργασίας αποτελεί έναν

παράγοντα ανεργίας, ιδιαίτερα για εκείνους που δεν διαθέτουν δικό τους όχημα

για να μετακινούνται.


Ούτε το 2010 δεν θα πάει

Ράνια Τσόνα. «Τα πρωινά περπατώ περίπου 10 λεπτά, προκειμένου να βγω στην

Ιερά Οδό απ’ όπου περνούν πολλά λεωφορεία. Αυτό το κάνω διότι το λεωφορείο του

Χαϊδαρίου έχει αραιά και ασυντόνιστα δρομολόγια. Όσο για το απόγευμα, το

μποτιλιάρισμα είναι έντονο στην Ιερά Οδό και τη Λεωφόρο Αθηνών», λέει η

ιδιωτική υπάλληλος, που μένει στο Χαϊδάρι

Οι κάτοικοι της Ελευσίνας, του Ασπροπύργου, της Νεάπολης (στη Νίκαια), του

Κορυδαλλού, της Πετρούπολης, του Χαϊδαρίου και της Αγίας Βαρβάρας που

εργάζονται σε απομακρυσμένες από τα σπίτια τους περιοχές, χάνουν καθημερινά

από 2 έως 4 ώρες για τις μετακινήσεις τους με τα λεωφορεία. Σε καμία από αυτές

τις περιοχές δεν προβλέπεται, έως το 2010 τουλάχιστον, να φτάσει το Μετρό.

Σύμφωνα με έρευνα που πραγματοποίησε το Πολυτεχνείο, μάλιστα, αυτές οι – ήδη

επιβαρυμένες κυκλοφοριακά – περιοχές θα οδηγηθούν σε αδιέξοδο τα επόμενα

χρόνια. Αναμένεται αύξηση του πληθυσμού τους έως και 30% την επόμενη πενταετία

και περαιτέρω επιβάρυνση του κυκλοφοριακού φόρτου των σημαντικότερων αξόνων

τους. Ήδη στις λεωφόρους Πέτρου Ράλλη, Λαμπράκη αλλά και στην Ιερά Οδό –

οδικοί άξονες που «σηκώνουν» το κυκλοφοριακό βάρος των περισσοτέρων από τις

περιοχές αυτές -, η μέση ωριαία ταχύτητα των οχημάτων κατά τις ώρες αιχμής δεν

ξεπερνά τα 10 χιλιόμετρα ανά ώρα. Το 2010 μάλιστα η τιμή αυτή αναμένεται να

μειωθεί στα 8, για να… κατρακυλήσει στα 5 χιλιόμετρα ανά ώρα έως το 2016.

Όσο για τα λεωφορεία, η κατάσταση τείνει να γίνει απελπιστική.

Μια γραμμή λεωφορείου

«Υπήρξαν αρκετές περιπτώσεις που χρειάστηκα πάνω από 2 ώρες για να φτάσω σπίτι

μου από το κέντρο της Αθήνας. H μία και μοναδική γραμμή λεωφορείου (με τον

κωδικό Γ16) που μας εξυπηρετεί, επιφυλάσσει κάθε μέρα απίστευτη ταλαιπωρία

στους επιβάτες της», λέει η κα Μαρία Παπαδοπούλου. Είναι φοιτήτρια, μένει στον

Ασπρόπυργο και κάθε απεργία στα λεωφορεία τής στοιχίζει σε απουσίες από τα

μαθήματά της. Οι εργαζόμενοι όμως – και κάτοικοι της ίδιας περιοχής – είχαν

δύο επιλογές: «Ή να χάσουν το μεροκάματό τούς ή να το διαθέσουν ολόκληρο για

ταξί». H ιδιωτική υπάλληλος, κ. Ράνια Τσόνα, που μένει στο Χαϊδάρι και

μετακινείται καθημερινά προς και από το κέντρο της Αθήνας, λέει από τη δική

της πλευρά ότι χάνει ατέλειωτες ώρες στους δρόμους. «Τα πρωινά αναγκάζομαι να

περπατώ περίπου 10 λεπτά προκειμένου να βγω στην Ιερά Οδό, απ’ όπου περνούν

πολλά λεωφορεία. Αυτό το κάνω διότι το λεωφορείο του Χαϊδαρίου έχει αραιά και

ασυντόνιστα δρομολόγια. Και όταν έρχεται, είναι πάντα γεμάτο».

ΚΑΤΑΓΓΕΛΙΕΣ ΣΤΗ ΓΣΕΕ

Παράγοντας ανεργίας η απόσταση

Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι που κατοικούν στις συγκοινωνιακά

«αποκλεισμένες» περιοχές χάνουν στις καθημερινές τους μετακινήσεις, προς και

από τη δουλειά τους, έως και τέσσερις ώρες

«H ΑΠΟΣΤΑΣΗ της κατοικίας από την εργασία αποτελεί παράγοντα ανεργίας».

Αυτό επισημαίνει ο καθηγητής Εργατικού Δικαίου και επιστημονικός σύμβουλος της

ΓΣΕΕ, κ. Γιάννης Κουζής. Όπως σημειώνει μάλιστα, σε άλλες πόλεις (όπως στο

Παρίσι) λειτουργεί γραμμή-εξπρές του τρένου, που εξυπηρετεί τους εργαζόμενους

μεταφέροντάς τους στον τόπο εργασίας τους την ώρα έναρξης και λήξης της

βάρδιας, ακόμα και από απόσταση 100 χιλιομέτρων· στην Αθήνα όμως η κατάσταση

είναι διαφορετική. «Ένας κάτοικος του Κερατσινίου δεν μπορεί, πρακτικά, να

εργασθεί σε βιομηχανία του Αγίου Στεφάνου επειδή δεν θα τον συμφέρει, αφού θα

χάνει είτε μισό μεροκάματο στον δρόμο ­ από άποψη χρόνου – ή θα επωμίζεται το

κόστος των μετακινήσεων με το δικό του μέσο». Μάλιστα, όπως προσθέτει, στη

Νομική Υπηρεσία της ΓΣΕΕ υπήρξαν καταγγελίες από ανέργους για εργοδότες που

δεν τους δέχθηκαν στη δουλειά τους εξαιτίας της μεγάλης απόστασης του σπιτιού

τους από τον χώρο εργασίας.




Δείτε τον χάρτη με τις υπό σχεδιασμό επεκτάσεις του Μετρό στο

http: //www.tanea.gr/docs/metro.pdf