Για τον Λι Γιονγκ-Γουκ, τον γενικό διευθυντή του Παγκόσμιου Οργανισμού Υγείας,

η απειλή πανδημίας γρίπης είναι «η πιο σοβαρή απειλή υγείας που αντιμετωπίζει

ο κόσμος».

Πανδημίες γρίπης συμβαίνουν αρκετές φορές σε διάστημα ενός αιώνα, όταν

εμφανίζεται ένα νέο στέλεχος της νόσου – στο οποίο κανείς δεν έχει ανοσία –

και εξαπλώνεται στον κόσμο. Στον 20ό αιώνα είχαμε τρεις πανδημίες. Τις δύο, το

1957 και το 1968, τις περάσαμε σχετικά ελαφρά με περίπου 1 εκατομμύριο

θανάτους παγκοσμίως. Όμως κατά την πανδημία του 1918, οι νεκροί έφτασαν τα 50

εκατομμύρια και ήταν πολύ περισσότεροι από τις απώλειες του A’ Παγκόσμιου

Πολέμου. Και στις τρεις περιπτώσεις πιστεύεται ότι ο ιός βρισκόταν αρχικά στα

πτηνά πριν φτάσει στον άνθρωπο. Το στέλεχος που εξαπλώνεται τώρα μοιάζει

περισσότερο με τον πλέον φονικό, εκείνον του 1918. Μάλιστα, ο καθηγητής

Ρόμπερτ Γουέμπστερ από το Ιατρικό Ερευνητικό Νοσοκομείο St Jude’s, ο πλέον

ειδικός για το θέμα, πιστεύει ότι τα πράγματα θα είναι «πολύ χειρότερα» απ’

ό,τι το 1918. Ο σημερινός ιός έχει δύο ιδιαίτερα ανησυχητικά χαρακτηριστικά:

πρώτον, τρομερά υψηλό ποσοστό θνησιμότητας: οι μισοί από τους περίπου 120

ανθρώπους που μολύνθηκαν μέχρι στιγμής πέθαναν – δεκαπλάσιο το ποσοστό, αν

συγκριθεί με το αντίστοιχο του 1918. Αναμένεται βέβαια να μειωθεί κάπως, καθώς

ο ιός εξαπλώνεται και έτσι όμως το πλήγμα θα είναι πολύ ισχυρό.

Δεύτερον, όπως και το 1918, θύματά του γίνονται υγιείς έφηβοι και νέοι

ενήλικες και όχι οι ηλικιωμένοι και οι σωματικά καταβεβλημένοι, εκείνοι δηλαδή

που προσβάλλονται συχνότερα από την κοινή γρίπη. Σκοτώνει, δηλαδή, προκαλώντας

την υπερβολική αντίδραση του ανοσοποιητικού συστήματος, άρα εκείνοι που

διαθέτουν τα πλέον ρωμαλέα ανοσοποιητικά συστήματα κινδυνεύουν περισσότερο.