διακοπές Ύδρα

Όσες φορές κι αν πας, δεν τη χορταίνεις. Αρχοντικά, καπετανόσπιτα, μουσεία,

παλιοί κήποι και αυλές, ιστορία που ξεχειλίζει στον στενόμακρο βράχο ο οποίος

κατοικείται εδώ και 6.500 χρόνια, μονοπάτια και ένα ατέλειωτο δίκτυο

πεζοδρόμων, μυκηναϊκά ερείπια, ατμόσφαιρα και φύση μοναδική που δεν θα την

ενοχλήσει ποτέ ο ήχος των αυτοκινήτων. Ο ωραιότερος παραδοσιακός οικισμός της

Ελλάδας ανασαίνει δίπλα μας και μας περιμένει όλα τα Σαββατοκύριακα του

χρόνου.

Εικόνες. Σε κίνηση, πάντα σε γρήγορη κίνηση, σαν βιντεοκλίπ, γιατί τα θαλάσσια

ταξί τρέχουν, βιάζονται, χρεώνουν. Μικροπολιτείες – κοσμήματα που δεν

χορταίνεις να βλέπεις: η πόλη της Ύδρας, το Αυλάκι, τα Καμίνια, ο Βλυχός, η

Επισκοπή. Αρχοντικά κτισμένα τον 16ο αιώνα, καπετανόσπιτα, εκκλησίες,

μοναστήρια, ένα τεράστιο ζωντανό μουσείο που ανασαίνει, φθείρεται, βυθίζεται

αργά, αιώνα με τον αιώνα σαν άλλη Βενετία, μέσα σε υγρά θεμέλια που

ενισχύονται με τσιμεντοενέσεις – όπως αυτές που έγιναν πρόσφατα στο λιμάνι,

για να διατηρηθεί στο… ύψος του.

Ενέργεια. Συσσωρευμένη ενέργεια που εκτονώνεται στη ναυτιλία, στο εμπόριο,

στις ναυμαχίες. Σαν ηλεκτρόνια γύρω από τον πυρήνα οι άνθρωποι – άρχοντες,

αρβανίτες, καπεταναίοι, ναυτικοί, έμποροι – περιστρέφονται, δημιουργούν,

κτίζουν, συντηρούν. Και πολεμούν. Με ένα πείσμα που κρατάει αιώνες: αυτός ο ο

χωρίς νερό βράχος πρέπει να κατοικηθεί, να επιβιώσει, να αντέξει. Ο πόλεμος,

όταν δεν ήταν «εμφύλιος» – βεντέτες ανάμεσα σε οικογένειες αρχόντων που

έφταναν στο σημείο να φυλακίζουν ο ένας τον άλλο στα σπίτια τους και να

προτιμούν οι κόρες τους να κλειστούν σε μοναστήρι αντί να τις πάρει ο γιος του

«εχθρού» – γινόταν κοινή εθνική υπόθεση που ένωνε. Γινόταν έμπνευση και

σύνθημα που έκανε τους Υδραίους να δίνουν στόλους, λεφτά και ζωή υπέρ

πατρίδος, με σύνθημα το ίδιο «ή ταν ή επί τας» που κυματίζει ακόμη στις

χιλιάδες σημαίες τις οποίες οι ξένοι παραξενεμένοι βλέπουν να κρέμονται

παντού: στα θαλάσσια ταξί, στα ξενοδοχεία, στους δρόμους, στα ζαχαροπλαστεία.

Ένας «πόλεμος» που κρατάει ακόμη ανάμεσα στις κάστες των μουλαράδων και των

ταξιτζήδων οι οποίοι ανταγωνίζονται για τους τουρίστες και τους επισκέπτες των

ημερόπλοιων. Κάθε μεταφορά εδώ πληρώνεται, κάθε είδους… ρόδα, κάθε ράχη ζώου

είναι πολύτιμη για τους 3.000 μόνιμους κατοίκους ενός από τους πιο σημαντικούς

ζωντανούς διατηρητέους οικισμούς στον κόσμο, ο οποίος κατοικείται εδώ και

6.500 χρόνια!

Ιδρώτας. Στάζει από το μέτωπο κάθε φορά που αποφασίζεις να την περπατήσεις.

Λιμάνι – Κιάφα. Καμίνια – Βλυχός – Παλαμηδάς – Επισκοπή. Λιμάνι – Προφήτης

Ηλίας ή Ζούρβα…. Πλακόστρωτα και χωμάτινα μονοπάτια σε οδηγούν σε μυστικούς

κόσμους, σε παλιές συνοικίες, σε ερείπια μυκηναϊκών υδραγωγείων όπως αυτό στον

Άγιο Νικόλαο, σε μοναστήρια και προϊστορικούς οικισμούς όπως εκείνος στην

περιοχή της Επισκοπής.

Κοσμοπολιτισμός. Τέχνη. Έμπνευση. Χατζηκυριάκος Γκίκας. Σεφέρης, Εγγονόπουλος,

Χένρι Μίλερ, Μικ Τζάγκερ, Λέοναρντ Κοέν, Τζόαν Κόλινς… Δεκάδες οι επώνυμοι

που την αγάπησαν και εμπνεύστηκαν από αυτήν. Αν έπαιζε σωστά και σήμερα στο

«παιχνίδι» του διεθνούς τζετ σετ, η Ύδρα θα υπερέβαινε σε φήμη θέρετρα σαν το

Σεν Τροπέ, αφού η ομορφιά της ήδη το ξεπερνάει. Για να δούμε: ο χρόνος θα

γίνει σύμμαχος σ’ αυτή τη… μάχη;

H πολιτεία του χθες και του σήμερα

Εύχεσαι να αυξηθούν τα Μπωφόρ για να βγάλει… απαγορευτικό και να

αποκλειστείς για πάντα εκεί, στη μικρή πολιτεία όπου τα σπίτια χρονολογούνται

από τον 16ο αιώνα και ο χρόνος δείχνει να σταμάτησε στον 18ο. Να σε καλούν, να

σου ανοίγουν πόρτες κι εσύ να κοιτάς, να ρωτάς, να ζηλεύεις: το αρχοντικό του

Τσαμαδού (σήμερα Σχολή Εμποροπλοιάρχων), του Τομπάζη όπου

στεγάζεται η Σχολή Καλών Τεχνών, του Οικονόμου, του Παύλου

Κουντουριώτη, του Βούλγαρη, το Μοναστήρι με το καστροδημαρχείο

και τη μητρόπολη που κτίστηκε τον 17ο αιώνα με την τρίκλιτη βασιλική της, όπου

οι άνθρωποι προσκυνούν τις θαυματουργές εικόνες της Παναγίας και του Χριστού

και θαυμάζουν τον πλούτο της υπό το φως του χρυσού πολυελαίου – δώρο προς το

νησί από την εποχή της Γαλλικής Επανάστασης, με τις κεφαλές όλων των

βασιλιάδων της δυναστείας των Βουρβόνων.

Να ανεβαίνεις. Να κλείνεις το μάτι στον ναύαρχο Μιαούλη που χρόνια τώρα

κρατάει το τιμόνι ατενίζοντας από το κάστρο του την κομψή πολιτεία κτισμένη

πάνω στους λόφους της, προστατευμένη ανάμεσα στους βραχίονες του λιμανιού όπου

τα πλοιάρια βουίζουν σαν μέλισσες όλη μέρα και τα σκάφη ασφυκτιούν δεμένα

δίπλα δίπλα, απέναντι από τις καφετέριες και τα ρεστοράν που ξεχειλίζουν από

κόσμο.

Να περπατάς κρυφοκοιτώντας μέσα στα σπίτια και τις παλιές κατάφυτες αυλές.

Μέχρι τα Καλά Πηγάδια που θα τα δεις να αντιστέκονται στα 200 χρόνια

ζωής τους βαμμένα άσπρα και γκρι – τα ίδια χρώματα με τα οποία βάφουν τα

παράθυρα των σπιτιών μέσα στο ατέλειωτο δίκτυο των πεζοδρόμων.

Να ακολουθείς το μουλάρι που ανεβάζει τις προμήθειες στα πλακόστρωτα. Να

φτάνεις στην Κιάφα, την πιο παλιά συνοικία της πόλης, μέχρι την κορυφή

όπου έχει κτιστεί ο Άγιος Κωνσταντίνος ο Υδραίος, να χάνεσαι στα σκαλιά τα

γυαλισμένα από τα πατήματα και τα μπορντό και τα κυπαρισσί πορτοπαράθυρα, να

μυρίζεις το ξύλο στο παλιό ξυλουργείο του Καρασταμάτη, να μπαίνεις στο

Σαχτούρειο Γυμνάσιο που είναι σήμερα βιβλιοθήκη και εκθεσιακός χώρος, να

τριγυρίζεις γύρω από την ιδιωτική εκκλησία των Τριών Ιεραρχών.

Να την περπατάς, να τη γεύεσαι, να την ακούς. Να κλείνεις μέσα σου κάθε τι που

βλέπεις – έτσι μόνο ίσως χορτάσεις κάποτε την πανέμορφη πολιτεία της Ύδρας.

ΤΟΠ 10

1. Τα αρχοντικά

Κουντουριώτηδες, Μπουντούρηδες, Μιαούληδες, Τομπάζηδες, Σαχίνηδες, Τσαμαδοί,

Κριεζήδες. Αν και οι απόγονοί τους είναι ελάχιστοι πια στο νησί, τα ονόματά

τους έχουν περάσει στην αιωνιότητα καθώς άρχοντες, αγωνιστές και καπεταναίοι

έχουν αφήσει ανεξίτηλο ίχνος στο νησί. Τα παλιά αρχοντικά που κτίστηκαν μέχρι

το 1800 (και δεν ξεπερνούν τα 30 σήμερα), τα 300 παλιά καπετανόσπιτα και τα

καινούργια σπίτια πάντα κτισμένα σε θεμέλια προηγούμενων, συνθέτουν το

γοητευτικό παζλ της πόλης και των Καμινιών. Τα τριώροφα ή και τετραώροφα

αρχοντικά με τα κεραμίδια και τις ξύλινες διακοσμημένες οροφές, κτίστηκαν από

Ιταλούς τεχνίτες και ήταν εξαιρετικά πολυτελή στο εσωτερικό τους. Όσα δεν

αξιοποιήθηκαν από τους κρατικούς οργανισμούς, αγοράστηκαν από πλούσιους

Αθηναίους και ξένους που αφήνουν την ιστορία να κυκλοφορεί στα ψηλοτάβανα

δωμάτιά τους. Οι ρίζες των αρχόντων είναι βαθιές: έφτασαν εδώ από τα πέρατα

του Βυζαντίου κουβαλώντας στα μπαούλα τους κουλτούρα, χρυσάφι και τη γνώση τού

τι παράγει κάθε τόπος που βοήθησε την Ύδρα να αναπτύξει το εμπόριο και τον

περίφημο στόλο της που έκανε «δώρο» στην Επανάσταση του ’21.

2. Το Περίπτερο και η Σπηλιά

Στάση για να χαζέψεις τη θέα στο ένα από τα δύο κάστρα που προστάτευαν το

νησί, με τα τεράστια κανόνια να σημαδεύουν ακόμη το πέλαγος. Σημείο συνάντησης

για το ηλιοβασίλεμα σήμερα – το ίδιο σημείο της ιστορικής συνάντησης του

Παύλου Κουντουριώτη και του Ελευθερίου Βενιζέλου το 1911 που καθόρισε πολλά

για την τύχη της Ελλάδας. Ραντεβού για καφέ, για ποτό, για φαγητό και για

μπάνιο στην περίφημη Σπηλιά: εκεί που τον 14ο και τον 15ο αιώνα, στην εποχή

των πειρατών, ήταν το στέκι του Τούρκου Παριάμη.

3. Τα Καμίνια

Λένε ότι τα Καμίνια ήταν η έμπνευση των ζωγράφων. Μια βόλτα στο ψαράδικο χωριό

με τα 1.000 σπίτια που χρονολογούνται από τον 16ο αιώνα, αρκεί για να τους

πιστέψεις: μπλε, πράσινες και κίτρινες μπογιές σαν να ξέφυγαν από γιγάντια

παλέτα, έχουν βάψει τις πέτρες του μικρού καρνάγιου. Γιγαντιαίο πινέλο έχει

αγγίξει τα πλουσιόσπιτα με τα ξύλινα μπαλκόνια και τις μπουκαμβίλιες. Έχει

χρωματίσει τους πορτοκαλί τοίχους του «Μουράγιου» όπου οι παππούδες

ξεκουράζονται και συζητούν. Έχει βάψει τις ξύλινες βάρκες, έχει ζωντανέψει τις

ταβερνούλες και τα σπίτια που νοικιάζονται, έχει ροδίσει τα μάγουλα των εφήβων

που λαγοκοιμούνται στο μονοπάτι, στον ίσκιο των πεύκων. Κι έτσι ο πίνακας

είναι έτοιμος για να τον πάρεις φεύγοντας μαζί σου.

4. Το φαρμακείο-μουσείο

Μπορεί η ασπιρίνη να γιατρέψει τον… εθισμό στη δημοσιότητα; Το πρώτο που σου

λέει ο κ. Ραφαλιάς, τελευταίος απόγονος μιας από τις παλιότερες οικογένειες

του νησιού, είναι πως έχει βαρεθεί να δίνει συνεντεύξεις για το φαρμακείο του.

Το άνοιξε ο παππούς του το 1890, συνέχισε ο πατέρας του (γιατρός και δύο φορές

δήμαρχος της Ύδρας) και διατηρεί την ίδια μορφή μέχρι σήμερα. Παρ’ όλα αυτά,

στη διάρκεια της συζήτησης δεν θα αντισταθεί στον…πειρασμό να σου δείξει με

κρυφό καμάρι τα χρωματιστά γυάλινα μπουκάλια για τα χειροποίητα φάρμακα, τις

ασπιρίνες και τα κινίνα που στολίζουν τα ψηλά ράφια, να σε ξεναγήσει στο

«δωμάτιο ιατρών» όπου γίνονταν οι εξετάσεις ή να ποζάρει κάτω από τις

ασπρόμαυρες φωτογραφίες και τα μεγαλοπρεπή πορτρέτα των προγόνων του στο παλιό

ξύλινο γραφείο με τη ζυγαριά ακριβείας – το «στρατηγείο» του, όπου δίνει

καθημερινά πάσης φύσεως συμβουλές καθώς το φαρμακείο του είναι ένα αληθινό…

κέντρο διερχομένων.

5. Το Ζάστανο

Οι βαρκάρηδες και οι ταξιτζήδες, όταν σου κάνουν «ξενάγηση», προτιμούν να

εντυπωσιάζουν δείχνοντας τις βίλες των επωνύμων και τις εκτάσεις που αγόρασε ο

Ρίτσαρντ Μπράνσον της Virgin για να κάνει πολυτελή μονάδα στο νησί, αλλά το

σχέδιο ματαιώθηκε. Ρώτησέ τους για την ιστορία του απόκρημνου γυμνού βράχου,

με τα λιγοστά πεύκα στην κορυφή του, που θα δεις πριν από τον Μώλο: Ο θρύλος

για το Ζάστανο ξεκινάει από την προϊστορία και μεταφέρεται αιώνες τώρα από

στόμα σε στόμα. Σύμφωνα μ’ αυτόν, για να επιβιώσει ο οικισμός όταν οι άνθρωποι

γερνούσαν και δεν ήταν πια παραγωγικοί, τους μετέφεραν στην κορυφή του

Ζάστανου σε καλάθια και τους πέταγαν στη θάλασσα. Το… έθιμο σταμάτησε τη

μέρα που ένας πατέρας είπε στον γιο του: «Αυτό το καλάθι κράτησέ το, για τότε

που θα το χρειαστεί ο δικός σου ο γιος»!

6. Μια ζωή χωρίς αυτοκίνητο!

Οι ντόπιοι παραπονιούνται γιατί κάνει το κόστος ζωής τους δυσβάσταχτο. Οι

τουρίστες το απολαμβάνουν γιατί ξεχνούν για λίγο μποτιλιάρισμα και καυσαέρια.

Θαλάσσια ταξί, καραβάκια, κάρα, μουλάρια, καροτσάκια: νέα και παραδοσιακά μέσα

μεταφοράς επιστρατεύονται καθημερινά για την εξυπηρέτηση κάθε είδους ανάγκης

στο νησί. Οι μουλαράδες και οι ταξιτζήδες, οικογένειες που ζουν χρόνια τώρα

από αυτές τις δουλειές, έχουν τους δικούς τους μικροεμφύλιους που άλλοτε

φουντώνουν και άλλοτε καταλαγιάζουν. «H δουλειά αυτή είναι ομαδική, όμως εδώ ο

καθένας λειτουργεί μόνος του κι αυτό δεν είναι καλό», θα σου πουν,

επαναλαμβάνοντας μια επωδό που μοιάζει πολύ διαδεδομένη στο νησί. Παρ’ όλα

αυτά, τουλάχιστον τα ταξί κατάφεραν να αποκτήσουν μια πιάτσα (τηλέφωνο 22980

53690) και ενιαίο τιμολόγιο: 24 ευρώ για τις παραλίες, 10 ευρώ για το Βλυχό

και τα βράδια επιβάρυνση 50%.

7. Εμπρός βήμα ταχύ!

«Εμείς έχουμε μάθει να περπατάμε στην Ύδρα. Όμως οι Έλληνες τουρίστες,

αντίθετα με τους ξένους, δεν το κάνουν. Και χάνουν πολλά», παραπονιέται ο

δήμαρχος Κωσταντίνος Αναστασόπουλος. Βήμα πρώτο – και εύκολο: το πλακόστρωτο

μονοπάτι από την πόλη προς τα Καμίνια και η χωμάτινη συνέχειά του προς τον

Βλυχό (το κάνουν καθημερινά και τα παιδιά του Βλυχού που πάνε σχολείο

στην πόλη).

Βήμα δεύτερο και λίγο δυσκολότερο: το μονοπάτι από τον Βλυχό προς τον Παλαμηδά

που περνάει κοντά στο νερό και στη συνέχεια προς την Επισκοπή (στη διαδρομή

αυτή θα δεις και αρχαίες εγκαταστάσεις). Ανάβαση μέσα από καλντερίμια και

σκαλιά χρειάζεται και για να περιηγηθείς στην πανέμορφη παλιά συνοικία της Κιάφας.

8. Οι μινιατούρες του Λευτέρη

Όταν σου μιλάει γι’ αυτά, συχνά μπερδεύεσαι: το μεγάλο και το μικρό, το

αληθινό και το ψεύτικο στο μυαλό του είναι ένα. Από το 1944 που δούλευε στο

λιμάνι, ο κύριος Λευτέρης Γρυπαίος, ο τελευταίος παραδοσιακός ναυπηγός της

Ύδρας, έφτιαξε με τα χέρια του περισσότερα από 150 πλοία. Όπως και ο μπάρμπας

του και ο πατέρας του, πριν από αυτόν, έμαθε τη δουλειά επιτόπου, σχολείο δεν

πήγε. «Το τελευταίο σκάφος το έκανα για έναν Νορβηγό το ’90. Έπειτα αρρώστησα,

άφησα τη δουλειά. Και τέσσερα χρόνια μετά άρχισα να κατασκευάζω τούτα εδώ τα

μικρά, που είναι ακριβή αντίγραφα των πλοίων που είχα φτιάξει άλλοτε», λέει

πάντα χαμογελαστός. Ψαράδικα, εμπορικά, τρεχαντήρια, σφουγγαράδικα. Ακίνητα,

κλεισμένα σε γυάλινες προθήκες, περιμένουν τους υποψήφιους αγοραστές που θα

έχουν την ευχέρεια να δώσουν από 3.500 έως 4.500 ευρώ. «Εννιά μήνες δουλειάς

έχουν τα μεγάλα, τέσσερις μήνες τα μικρότερα. Ωράριο δεν υπάρχει, δουλεύω όλη

μέρα ειδικά από το φθινόπωρο και μετά, για να μου περνάει και η ώρα»,

συμπληρώνει λίγο πριν κλείσει πίσω του την πόρτα του μικρού εργαστηρίου στο Μαντράκι.

9. Οι μονές

Έξι ενεργά μοναστήρια υπάρχουν στο νησί. Για να πας στα ωραιότερα από αυτά –

του Προφήτη Ηλία που κτίστηκε το 1815 και εκεί φυλακίστηκε το ’21 ο Θόδωρος

Κολοκοτρώνης, το γυναικείο της Ζούρβας όπου ζουν σήμερα 14 καλόγριες και του

Αγίου Νικολάου που κτίστηκε τον 17ο αιώνα – χρειάζεται να περπατήσεις από μία

έως και τρεισήμισι ώρες. Διάλεξε τις πρώτες δροσερές μέρες του φθινοπώρου

και… τόλμησέ το: τα τοπία που θα διασχίσεις, η θέα, η φιλοξενία των μοναχών

και η ψυχική ανάταση που θα νιώσεις περιηγούμενος τα ιστορικά κτίσματα θα σε

αποζημιώσουν.

10. Τα μουσεία

– Ιστορική οικία Λάζαρου Κουντουριώτη. Ρακένδυτος βγήκε τελευταία φορά από το

αρχοντικό του ο μεγάλος αγωνιστής και πολιτικός Λάζαρος Κουντουριώτης, που

έδωσε ψυχή και χρήματα για τον αγώνα. Ο δισέγγονός του Παντελής, αδυνατώντας

να συντηρήσει το τεράστιο αρχοντικό, το έδωσε το 1979 στην Ιστορική και

Εθνολογική Υπηρεσία της Ελλάδας. Σήμερα εκεί υπάρχουν κειμήλια της οικογένειας

και εκθέματα από τις λαογραφικές συλλογές του Εθνικού Ιστορικού Μουσείου. Στον

κάτω όροφο λειτουργεί ενδιαφέρουσα έκθεση με έργα του Περικλή και του

Κωσταντίνου Βυζαντίου (ανοιχτό 9.00-16.00 κάθε μέρα, τηλ. 22980 52421).

– Ιστορικό Αρχείο-Μουσείο. Ιδρύθηκε το 1918. Στο μουσείο του υπάρχουν

κειμήλια των βαλκανικών πολέμων, ιστορική πινακοθήκη, όπλα. Στη βιβλιοθήκη του

5.500 τόμοι βιβλίων και εγγράφων από τις αρχές του 18ου αιώνα (ανοιχτό

9.00-4.30 κάθε μέρα, τηλ. 22980 52355).

– Εκκλησιαστικό Μουσείο. Λειτουργεί μέσα στο Μοναστήρι και έχει

θησαυρούς από το Μοναστήρι της Παναγίας της Φανερωμένης, που χρονολογούνται

από τον 18ο αιώνα (ανοιχτό 10.00-15.00 εκτός Δευτέρας, τηλ. 22980 54071).

Ένα νησί χωρίς παραλίες

…Μια φορά κι έναν καιρό ήταν ένα νησί – ζωγραφιά, που όμως δεν είχε παραλίες

για μπάνιο – ή τουλάχιστον αυτό πίστευαν όσοι δεν είχαν δικό τους σκάφος ή τη

δυνατότητα να πληρώνουν τα (ακριβά) θαλάσσια ταξί.

Έτσι τουρίστες και ντόπιοι συνωστίζονταν στα βράχια της περίφημης

Σπηλιάς κάτω από το Περίπτερο – που ήταν και παραμένει η χαρά των

παιδιών – στην προβλήτα της Υδρονέτας, στη λιλιπούτεια παραλία των

Καμινιών και στο Μιραμάρε, στο Μαντράκι.

Μέχρι που πριν από δύο χρόνια οι ντόπιοι, οι οποίοι λέγεται πως ώς τότε ήθελαν

να κρατάνε κρυφές τις παραλίες τους, συμφώνησαν να δοθεί πρόσβαση για τους

πολλούς σε δύο παραλίες της βορειοδυτικής πλευράς και έκτοτε μεταφέρουν τους

τουρίστες καθημερινά με τα καραβάκια (με 10 ευρώ… μόνο).

Έτσι έγινε και οργανώθηκαν με ψάθινες ομπρέλες και ξαπλώστρες ο όρμος του

Μπίστη, με τη μικρή βοτσαλωτή παραλία του και τα καθαρά νερά, που έχει θέα

στη βραχονησίδα Πέτασι απέναντι και ο μεγαλύτερος όρμος του Αγίου

Νικολάου, επίσης με ψιλό βότσαλο και το ομώνυμο εκκλησάκι του.

Στην περιοχή Μαλί, δίπλα στον όρμο του Μπίστη, υπήρχε ένας από τους

μεγαλύτερους μυκηναϊκούς οικισμούς, ενώ πάνω από την παραλία του Αγίου

Νικολάου, στο ποτάμι, βλέπεις ερείπια μυκηναϊκών τειχών και στην κορυφή

μυκηναϊκή στέρνα που βρίσκεται ακόμη σε χρήση.

Με τα θαλάσσια ταξί οι επιλογές είναι περισσότερες: ο Βλυχός, με μικρή

οργανωμένη παραλία και έναν ακόμη μικρό κολπίσκο από την άλλη πλευρά δίπλα

στην ταβέρνα της Μαρίνας, ο Παλαμιδάς, οι μικροί ορμίσκοι με το

παράξενο όνομα Καόμιθι κάτω από τα πεύκα που φυτρώνουν στην πλαγιά, η

μακρόστενη παραλία του Μώλου επίσης με πευκοδάσος και η Νήσιζα,

μετά τον Άγιο Νικόλαο. Στη νότια πλευρά του νησιού η καλύτερη παραλία, και

πάλι με βράχια, βότσαλο και βραχονησίδα στο κέντρο, είναι η Λιμνώνιζα.

ΠΩΣ ΘΑ ΠΑΤΕ

Με ταχύπλοα και δελφίνια που φεύγουν πολύ συχνά από τον Πειραιά. Το ταξίδι

διαρκεί μιάμιση ώρα (Hellenic Seaways 210-4199.000, τα δρομολόγια ξεκινούν

στις 8 το πρωί, κάθε μία ή δύο ώρες, το τελευταίο πραγματοποιείται στις 19.00

τις καθημερινές και στις 20.00 τα Σαββατοκύριακα).

Επίσης με συμβατικά πλοία (τηλ. 210-4117.341). Ένα πλοίο φεύγει από Παρασκευή

έως Δευτέρα στις 8 το πρωί και φτάνει ύστερα από τρεις ώρες.

ΔΙΑΜΟΝΗ

Στην πόλη της Ύδρας

Μπρατσέρα (22980 53971). Το καλύτερο ξενοδοχείο του νησιού. H

ανακατασκευή του παλιού σφουγγαράδικου στο κέντρο της πόλης κράτησε δυόμισι

χρόνια και είχε ως αποτέλεσμα μια πολύ ατμοσφαιρική μονάδα πολυτελείας με 28

δωμάτια, ένα υπέροχο lobby με τα παλιά εργαλεία της δουλειάς των σφουγγαράδων

ως εκθέματα, πισίνα, περιποιημένους κήπους και εστιατόριο που σερβίρει

μεσογειακή κουζίνα (δοκιμάστε τα μακαρόνια Κρήτης, το σουφλέ σοκολάτα και την

κρεμ μπριλέ).

Μιράντα (22980 52230). Το παλιό καπεταναίικο σπίτι του 1810 είναι

σήμερα ένα φιλόξενο ξενοδοχείο με εκπληκτική αυλή, αντικείμενα και έπιπλα του

18ου και του 19ου αιώνα, ζωγραφιστά ταβάνια και αίθουσα όπου γίνονται τακτικά

εκθέσεις έργων τέχνης.

Ορλώφ (22980 52564). Πρωινό κάτω από τις λεμονιές, αυθεντικά παλιά

έπιπλα, υπέροχες εσωτερικές αυλές και ατμόσφαιρα εποχής σε κτίριο που κτίστηκε

το 1796 από τον ομώνυμο Ρώσο διπλωμάτη.

Ηλέκτρα (22980 54103, 52995). Πολύ όμορφο παλιό σπίτι, με

εσωτερικές αυλές και καλόγουστα δωμάτια.

Λητώ (22980 53385). Με 23 δωμάτια – κάποια από αυτά πλήρως

ανακαινισμένα -, πολυτελές lobby με κήπο, υδρομασάζ και σάουνα. Σε

εξευρωπαϊσμένο στυλ που ξεφεύγει από το παραδοσιακό της Ύδρας.

Ιππόκαμπος (22980 53453). Σε νευραλγικό σημείο της πόλης, με 16

δωμάτια, ταράτσες και εσωτερική αυλή.

Υδρούσα (22980 53580). Όπως όλα τα παλιά Ξενία είναι κτισμένο σε

καταπληκτικό σημείο, έχει υπέροχη παλιά αυλή με πηγάδι και σαλόνι με παλιά

έπιπλα. H ανακαίνισή του συνεχίζεται οπότε μπορούμε να ελπίζουμε ότι σύντομα

και τα δωμάτια θα είναι αντάξια των υπόλοιπων… προσόντων του.

Ενοικιαζόμενα δωμάτια με ωραίες σκιερές αυλές: Πιτιούσα (22980 52810) Φαίδρα

(22980 53330) και Ρούσης (22980 52309).

Στην Κιάφα

Νεφέλη (22890 53297). Αν αντέχετε το ανέβασμα μέχρι την παλιά συνοικία

της Κιάφας, τότε η κυρία Λιλή και ο κύριος Αντώνης θα σας αποζημιώσουν με την

οικογενειακή φιλοξενία τους στον μικρό ξενώνα που ήταν παλιά το σπίτι τους.

Δροσιά και θέα στη θάλασσα από ψηλά, μέσα σε ένα πέτρινο «σκηνικό» παλιών

σπιτιών, φιλόξενα μπαλκόνια με καθιστικά και θετική ενέργεια!

Στα Καμίνια

Παλιά σπίτια με ωραία μπαλκόνια κοντά στη θάλασσα (22890 52701 και 22890

52481).

Στο Βλυχό

Αντιγόνη (22890 53228). Εκεί μπορείς να… κλειστείς όλο το

Σαββατοκύριακο κοιτώντας τη θάλασσα από το μπαλκόνι των 6 περιποιημένων

δωματίων τους ή την αυλή όπου σερβίρουν πρωινό ή σνακς και κολυμπώντας στον

μικρό κολπίσκο από κάτω. Ιδανικό για.. ερωτευμένους.

Το Μιστράλ

Στο παλιό αρχοντικό του ναυάρχου Δελημάνη μέχρι πριν από 80 χρόνια αντηχούσαν

ακόμη οι φωνές της οικογένειας. Στο τριώροφο πέτρινο κτίσμα που σήμερα είναι

μια καλοφτιαγμένη μονάδα με 18 φωτεινά δωμάτια, διαφορετικά μεταξύ τους,

υπάρχουν ακόμη πολλά από τα παλιά τους έπιπλα. Ο χώρος της ρεσεψιόν, όπου ήταν

παλιά οι φούρνοι και τα πλυντήρια, έχει ως προέκτασή του μια δροσερή αυλή όπου

κάθε πρωί θα σας σερβίρουν πλούσιο πρωινό γεμάτο εκπλήξεις: χειροποίητα κέικ,

τσουρέκια, τάρτες. Το ξενοδοχείο ανακαινίστηκε πριν από δύο χρόνια και

λειτουργεί από την Καθαρά Δευτέρα μέχρι τον Νοέμβριο. Τους ευχαριστούμε για τη

φιλοξενία (τηλ. 22980 52509).

ΦΑΓΗΤΟ – ΔΙΑΣΚΕΔΑΣΗ

Στην πόλη της Ύδρας

Caprice. Εξαιρετικό περιβάλλον με τραπέζια στο σοκάκι και καταπληκτικό

ιταλικό φαγητό. Δοκιμάστε πένες με ρικότα και σπανάκι, καβουροσαλάτα και

οπωσδήποτε το γλυκό της μαμάς του Βασίλη!

Μπάρμπα Δήμας. Παραδοσιακή ταβέρνα με νόστιμο φαγητό. Εκεί σερβίρουν

και σαλιγκάρια.

Το παραδοσιακό. Εξαιρετικοί μεζέδες και αστακομακαρονάδα, που θα

γευτείτε χαζεύοντας τον κόσμο στο κεντρικό δρομάκι της πόλης.

Λαγουδέρα. Ατμοσφαιρικό εστιατόριο που βγάζει τραπέζια στο πλακόστρωτο,

πάνω στο λιμάνι. Έχει πολύ καλό ψήστη, γι’ αυτό δοκιμάστε τα ψητά του κρέατα

και τα ψαρικά.

Κανόνια. Το κλασικό τουριστικό εστιατόριο της πόλης με την ωραιότερη

θέα και υπέροχο ηλιοβασίλεμα.

Μπαρ Αμαλούρ. Το πρωί το προσπερνάς, καθώς οι μαζεμένες καρέκλες του το

κάνουν… αόρατο. Το βράδυ είναι το must της πόλης της Ύδρας. Παραγγείλτε

ντάκιουρι φράουλα σε ποτήρι ή και κανάτα και μοχίτο και καθήστε στα πεζούλια

για χάζι ή μπείτε μέσα για χορό, όταν οι πόρτες κλείνουν.

Πειρατής. All day και all time classic που πλέον προτιμούν το βράδυ οι

νεώτερες γενιές.

Υδρονέτα. Τι να πεις για ένα από τα γνωστότερα σημεία του νησιού;

Πεζούλες, ηλιοβασίλεμα, μπάνιο, νόστιμα πιάτα, ποτό και lounge μέχρι το βράδυ.

Σπηλιά. Επίσης σήμα-κατατεθέν για όλη την ημέρα.

Καφέ στην Ύδρα. Ο καλύτερος καφές στο λιμάνι και παγωτό χωνάκι στο

χέρι.

Τσαγκάρης – γλυκοπωλείο. Για να αγοράσετε υδραίικα αμυγδαλωτά.

Δαμιανός. Κοτόσουπα και κρεατόσουπα για τους ξενύχτηδες. Από τις 2 τα

ξημερώματα μέχρι τις 7.

Τέλος, αν θέλετε εγγυημένα φρέσκο ψάρι, αναζητήστε τον Κώστα τον Κουλουριώτη.

Στα Καμίνια

Ηλιοβασίλεμα (με θέα, πάνω στη θάλασσα) και Χριστίνα (μέσα στη

ρεματιά). Και τα δύο με αρκετά νόστιμο φαγητό.

Πυροφάνι. Ευρωπαϊκή κουζίνα. Δοκιμάστε σαλάτα «πυροφάνι» με ζεστό τυρί

και μπέικον, πιάτα με σολομό και πέστροφα, καθώς και λεμονόπιτα.

Στο Βλυχό

Ενάλιο. Πολύ καλό μπαρ-καφέ και εστιατόριο. Αξίζει να παραγγείλετε

σουπιές κρασάτες, σουφλέ σοκολάτα, τάρτα με σπανάκι και μπρόκολο, αραβική πίτα

με γαρίδες, παέλια.

Μαρίνα. Ελληνική κουζίνα με διάφορες σπεσιαλιτέ που μαγειρεύει η

Δέσποινα, όπως γαρίδα πεταλούδα με ντιπ από γλυκόξινη σάλτσα, ρολό γαρίδας με

δική του σάλτσα, μωραΐτικο (κρέας με λαχανικά).

INFO

Αστυνομία: 22980 52205 Δήμος Ύδρας: 22980 52210