Όταν δεν υπάρχουν γεμάτες τσέπες, υπάρχουν πολλές ιδέες. Το παράδοξο στις

περιπτώσεις Παναθηναϊκού και Ολυμπιακού είναι ότι ναι μεν υπάρχουν γεμάτες

τσέπες, πλην όμως δεν υπάρχουν ιδέες. Παρακολουθώντας το μεταγραφικό παζάρι

του Παναθηναϊκού, βλέπουμε ότι οι «πράσινοι», αφενός απέκτησαν σπουδαία

ταλέντα (Μάντζιος, Τζιώλης, Λεοντίου, Δάρλας), αφετέρου προσπαθούν να εντάξουν

παίκτες στο δυναμικό τους, που προ πολλού έχουν ξεπεράσει την ποδοσφαιρική

νεότητα. Αναρωτιέται λοιπόν κανείς, ποια είναι η στρατηγική του Παναθηναϊκού.

Έχοντας τους δύο καλύτερους διεθνείς Έλληνες κυνηγούς (Γκέκας, Παπαδόπουλος),

οι οποίοι πλαισιώνονται από το μεγαλύτερο ταλέντο της χώρας (Μάντζιος),

ψάχνουν ταυτόχρονα και έναν τέταρτο κυνηγό… τρίτης ηλικίας!

Να παίξει δηλαδή ο «τριάντα φεύγα» και να μην παίξει ο πιτσιρικάς. Αμ τότε

γιατί αγόρασαν τον Μάντζιο από τον Πανιώνιο; Γιατί δεν τον άφησαν να

αγωνίζεται, ώστε να βοηθήσει παράλληλα την εθνική ομάδα; Χωρίς ταλέντα δεν

υπάρχει μέλλον. Και χωρίς μέλλον, δεν υφίσταται Εθνική. Όσοι σήμερα δοξάζουν

τις μεταγραφές μεγάλων (σε ηλικία) παικτών, είναι αυτοί που ενταφιάζουν το

ελληνικό ποδόσφαιρο. Είναι αυτοί που συντελούν στη δημιουργία ποδοσφαιρικών

μαυσωλείων. Θέλετε παράδειγμα; Ο πρωταθλητής Ολυμπιακός έχει ως βασική

ενδεκάδα, ομάδα που πλησιάζει σε ηλικία την… οθωμανική κατοχή στη χώρα μας!

Και κανένας δεν λέει λέξη.

Όταν αυτή η ενδεκάδα κάποια στιγμή «σκάσει» σαν μπαλόνι -διότι κόντρα στη

βιολογία δεν μπορεί να πάει κανένας -τότε θα αρχίσει το κλάμα. Μόνο και μόνο

επειδή κάποιοι ξέχασαν να διαβάσουν στις ταυτότητες τις ημερομηνίες γέννησης

των «σούπερ άσων»…