Αναζήτηση
Άλλο…
… το αισθησιακό κάλλος του Ρούμπενς. Και άλλο η κραυγαλέα ασχήμια των γυμνών
γυναικών του Πικάσο. Απηυδησμένοι από την παραμόρφωση του γυναικείου σώματος
στη σύγχρονη τέχνη, οι εραστές της κλασικής ομορφιάς στη Βρετανία ίδρυσαν την
Εταιρεία για την Εκτίμηση του Γυναικείου Γυμνού. Με ένα ετήσιο «Βραβείο
Αφροδίτη» θα ενθαρρύνουν τους καλλιτέχνες να ξαναφέρουν το κάλλος στο
γυναικείο γυμνό, όπως ήταν την εποχή του Μποτιτσέλι. H εταιρεία έκανε μια
δημοσκόπηση σε πινακοθήκες και διαπίστωσε πως τέσσερις στους δέκα επισκέπτες
βρίσκουν αποκρουστικά τα μοντέρνα γυναικεία γυμνά, ενώ έξι στους δέκα θα τα
προτιμούσαν στην κλασική ομορφιά τους.
Μια αρχαία…
… ψείρα – και μάλιστα της θάλασσας – στάθηκε αρκετή πριν από λίγο καιρό για
να απασχολήσει όλα τα μέσα ενημέρωσης. Ο λόγος; Ήταν αρσενική. Το απολίθωμά
της έφερε το πιο αρχαίο πέος, ηλικίας 425 εκατομμυρίων ετών. Οι εφημερίδες
έδωσαν στην ανακάλυψη ιδιαίτερη προσοχή. Ακόμη και η ακροποσθία, το πιο
άχρηστο τμήμα αυτού του οργάνου, έχει τιμηθεί και με το παραπάνω, με 45 βιβλία
τον περασμένο αιώνα, που όλα τους προσπαθούν να μας πείσουν για τη χρησιμότητά
της.
Το «γνώθι σαυτόν»…
|
|
… είναι διαφορετικό στον άνδρα και τη γυναίκα. Εκείνος το κραδαίνει σε κοινή
θέα. Εκείνη το κρυφοκοιτάζει μπρος σε ένα καθρεφτάκι με ένα χλωμό φως, σαν να
μη θέλει να ταράξει την καρδιά του σκότους. Μοιραία, το είδωλο έχει σκοτεινά
σημεία, σαν ένας αφηρημένος πίνακας που δυσκολεύεται κανείς να τον καταλάβει.
Σκοτεινό. Ακατανόητο. Άσχημο; Ωραίο; Όσο και το τοπίο του φεγγαριού, όταν η
κάμερα του αστροναύτη σερνόταν πάνω στην αφιλόξενη επιφάνειά του. Ήξερε πως
πέρα από το φως, στην άλλη μεριά, υπήρχε μια άγνωστη σκοτεινή πλευρά. Τίποτα
δεν είναι άσχημο ή ωραίο όταν βυθίζεται κανείς στην καρδιά του σκότους. Όλα
αυτά έρχονται κατόπιν, όταν έχει πια ολοκληρωθεί η συνωμοσία. Για να ζήσει
κανείς τον «μικρό θάνατο», για να νιώσει τη γη να κουνιέται κάτω από τα πόδια
του, όπως είχε πει η Μαρία του Χεμινγουέι στον Ρόμπερτ Τζόρνταν, πρέπει να
παραδοθεί σε αυτή τη συνωμοσία. Το σώμα κλείνει απ’ έξω όλο τον υπόλοιπο
κόσμο. Το ίδιο συμβαίνει και στο κεφάλι (έτσι, λένε πως ο άνδρας έχει δύο
όργανα που χρειάζονται πολύ αίμα, αλλά αυτό δεν φτάνει παρά μόνο σε ένα από τα
δύο κάθε φορά).
Honi… S
… soit qui mal y pense, έγραφε το έμβλημα των Ιπποτών της Τάξεως της
Περικνημίδας. Ντροπή σε όποιον σκέφτεται κακό γι’ αυτό. Το «αυτό» φανταζόμαστε
όλοι ποιο είναι. Φανταζόμαστε. Αλλά δύσκολα το γράφουμε. Πολύ πιο δύσκολα από
τους Λονδρέζους του 1230, που είχαν χαρίσει το όνομά του σε έναν δρόμο
(Gropecunt lane), όπως άλλωστε και οι Παριζιάνοι (rue Grattecon). Ο Λουί
Αραγκόν τού χάρισε εκατόν τριάντα τρεις ολόκληρες σελίδες, στο βιβλίο του «Το
μουνάκι της Ειρήνης».
