Tο κόμμα είναι χώμα

ΤΟ περασμένο Σάββατο, στο περιθώριο της ορκωμοσίας Παπούλια,

δημιουργήθηκαν διάφορα πηγαδάκια στη Βουλή, με συμμετοχή ενίοτε και του

Γιώργου Παπανδρέου. Σε ένα από αυτά, βουλευτής του ΠΑΣΟΚ αντελήφθη τον

Παπανδρέου να απευθύνεται στη Μαριλίζα Ξενογιαννακοπούλου ρωτώντας την πού θα

είναι το τριήμερο της Καθαράς Δευτέρας. «Εκείνη τη στιγμή κάτι μού έκανε

κλικ», εξομολογείται το στέλεχος του Κινήματος που λειτούργησε αθέμιτα ως

ωτακουστής.

Φυσικά, μετά Χριστόν, αλλά και μετά το Εθνικό Συμβούλιο της περασμένης

Τετάρτης, πας προφήτης… Με την επιλογή της Ξενογιαννακοπούλου ως γραμματέως,

το ΠΑΣΟΚ άρχισε να εξοικειώνεται με τον χαρακτήρα του Παπανδρέου – ή μάλλον με

την κρυψίνοια που τον διακρίνει. Ένα άλλο στοιχείο που καθίσταται φανερό,

έπειτα από δώδεκα μήνες ηγεσίας, είναι το πείσμα του νέου αρχηγού να κάνει

επιλογές προσώπων με δικό του προσωπικό μέτρο, αδιαφορώντας για το «όλον

ΠΑΣΟΚ» και τις αντιδράσεις του. Όπως διάλεξε τον Σπύρο Βούγια για εκπρόσωπο

Τύπου και τη Μαίρη Ματσούκα για την πρώτη θέση του ευρωψηφοδελτίου, έτσι

επέλεξε και την Ξενογιαννακοπούλου για τη θέση του γραμματέα.

Το μουσικό γούστο του Παπανδρέου πάει πιο πολύ προς τον Πίτερ Γκάμπριελ και

την έθνικ μουσική – με μια εγχώρια αδυναμία στον Αντώνη Ρέμο. Ωστόσο, στο

πολιτικό στυλ επιλογών έρχεται γάντι το «My way» – ελληνιστί, «Με τον δικό μου

τρόπο» – του μεγάλου Φρανκ Σινάτρα.

ΦΥΣΙΚΑ, ανάμεσα στο εν λόγω τραγούδι και την ηγετική συμπεριφορά του

Παπανδρέου υπάρχει μια κρίσιμη διαφορά. Άτυπος εθνικός ύμνος του αμερικανικού

ονείρου, το άσμα του Σινάτρα αναφέρεται στο παρελθόν και συνιστά αναδρομικό

απολογισμό μιας επιτυχημένης ζωής: «Τα κατάφερα με τον δικό μου τρόπο» – «Ι

did it my way» – λέει το ρεφρέν, που κάθε εβδομηντάρης θεωρεί ότι αναφέρεται

σε αυτόν. Στην περίπτωση της Ξενογιαννακοπούλου, το «My way» του Παπανδρέου

ξεχειλίζει από προσωπικό στοιχείο, αλλά θα κριθεί στο μέλλον αν ήταν ή δεν

ήταν σωστή επιλογή. Άλλωστε, έτερες εκδηλώσεις τού στυλ «My way» του Γιώργου –

Βούγιας, Ματσούκα – δεν ευτύχησαν.

Κρίνοντας από το κλίμα στη Βουλή την Τετάρτη το μεσημέρι και στο Μουσείο

Μπενάκη το απόγευμα, η Ξενογιαννακοπούλου δεν ενθουσίασε τους πασόκους.

Ωστόσο, η νέα γραμματέας πήρε τα 2/3 των ψήφων του Εθνικού Συμβουλίου, χωρίς

να γίνει αλεξικέραυνο της δυσαρέσκειας του Σώματος. Δεν είναι λίγοι, πάντως,

αυτοί που υπενθυμίζουν ότι η Ξενογιαννακοπούλου, διαχρονικό στέλεχος του

επιτελείου του Χρήστου Παπουτσή, ήταν σταθερά και σθεναρά απέναντι στους

εκσυγχρονιστές στη διάρκεια των «ετών Σημίτη». Αυτό, βέβαια, δεν φαίνεται να

απασχολεί τον Παπανδρέου. Κάθε αρχηγός γυρίζει το ρολόι από την αρχή. Ο

Παπανδρέου εκτίμησε στην Ξενογιαννακοπούλου την εργατικότητά της, τον – ελέω

Βρυξελλών – πολιτικό κοσμοπολιτισμό της και τον ήπιο χαμογελαστό της τρόπο.

Ίσως να θέλει γραμματέα χαμηλότερων τόνων και απολύτως ελεγχόμενο.

ΤΟΥΣ αρέσει, δεν τους αρέσει ο Σινάτρα, τα μέλη του Εθνικού Συμβουλίου

άφησαν ενστικτωδώς στον Παπανδρέου ελεύθερο τον χώρο για να κάνει τις επιλογές

του. Βεβαίως, εκτονώθηκαν καταψηφίζοντας Σταύρο Λαμπρινίδη και Πωλίνα Λάμψα –

πρόσωπα του επιτελείου του αρχηγού – και καταποντίζοντας Άντζελα Γκερέκου και

Μαρία Δαμανάκη, που εξελέγησαν χάριν της ποσόστωσης 40% υπέρ των γυναικών.

Κατά τα λοιπά, το Σώμα υπετάγη πλήρως. Ακόμη και οι εξοστρακισμένοι

«πρωτοκλασάτοι» – Άκης, Γιάννος, Χριστοδουλάκης, Βερελής και άλλοι – απέφυγαν

να τοποθετηθούν απέναντι.

Ίσως να ισχύει και στο ΠΑΣΟΚ της νέας εποχής αυτό που αρέσκεται να λέει για τη

N.Δ. ένας πολύ στενός συνεργάτης του Κώστα Καραμανλή: «Τα κόμματα είναι πλέον

χώματα» επάνω στα οποία περπατούν οι αρχηγοί. Ίσως πάλι μεσαίοι και μεγάλοι

πασόκοι να αφήνουν τον Παπανδρέου να κάνει πριγκιπικά τις επιλογές του, ώστε

να είναι ο μόνος υπεύθυνος γι’ αυτές. Άλλωστε, αυτή είναι και η ουσιώδης

διαφορά μετά τη συγκρότηση των νέων οργάνων. Ο Παπανδρέου έχει πλέον εις

ακέραιον την ευθύνη.