Διαστάσεις H δικαιοσύνη του ΙRΑ

Υπήρχε κάποτε ένα μαζικό κίνημα που υπερασπιζόταν τα δίκαια μιας

καταπιεζόμενης μειοψηφίας. Ύστερα, το κίνημα αυτό το ‘ριξε στις ληστείες και

το ξέπλυμα χρήματος. Και τώρα, παραδίδει μαθήματα επαναστατικής δικαιοσύνης.

Είναι πολλαπλώς διδακτικό το ανακοινωθέν που έδωσε προχθές στη δημοσιότητα ο

Ιρλανδικός Δημοκρατικός Στρατός σε σχέση με τη δολοφονία τού 33χρονου

φορτηγατζή Ρόμπερτ ΜακΚάρτνεϋ στις 30 Ιανουαρίου, σε ένα μπαρ του Μπέλφαστ.

Από το ανακοινωθέν αυτό μαθαίνουμε ότι ο IRA συναντήθηκε δύο φορές με την

οικογένεια του θύματος. Στην πρώτη συνάντηση, τα μέλη της οργάνωσης

παρουσίασαν μια λεπτομερή αναπαράσταση της δολοφονίας, με βάση στοιχεία που

προέκυψαν από την έρευνά τους: ποιος πήρε το μαχαίρι και από πού, ποιος

μαχαίρωσε τον ΜακΚάρτνεϋ, ποιος τον γρονθοκόπησε στη συνέχεια ενώ ξεψυχούσε. Ο

IRA διέψευσε τους ισχυρισμούς των μέσων ενημέρωσης ότι στην επίθεση

ενεπλάκησαν 12 εθελοντές του. Ήταν μόνο τρεις, είπε, από τους οποίους μάλιστα

ο ένας έμεινε στο μπαρ. Τα τρία αυτά άτομα εκδιώχθηκαν στη συνέχεια από την

οργάνωση. Για να αποδείξει μάλιστα ο IRA ότι δεν θα ανεχθεί άλλο τέτοιες

συμπεριφορές, προσφέρθηκε να τους…πυροβολήσει – χωρίς να διευκρινίζει αν θα

τους σκοτώσει ή απλώς θα τους τραυματίσει. Σε κάθε περίπτωση, η οικογένεια δεν

δέχθηκε αυτήν την ποινή. Οι υπεύθυνοι πρέπει να προσαχθούν στη δικαιοσύνη,

απάντησαν οι αδελφές και η σύντροφος του ΜακΚάρτνεϋ. Ζούμε σε μια κοινωνία

δικαίου, όχι σε ζούγκλα.

Στο ίδιο ανακοινωθέν, ο IRA πληροφορεί την ιρλανδική και παγκόσμια κοινή γνώμη

ότι μίλησε με μερικούς από τους αυτόπτες μάρτυρες της δολοφονίας και τους

γνωστοποίησε ότι δεν θα τους τιμωρήσει αν καταθέσουν στην αστυνομία για τα όσα

είδαν. H διευκρίνιση ήταν απαραίτητη, αλλά προφανώς καθυστερημένη: και οι 70

μάρτυρες που έχουν κληθεί να περιγράψουν τα όσα είδαν, δήλωσαν ότι κατά

σύμπτωση εκείνη την ώρα βρίσκονταν στην τουαλέτα του μπαρ. Πώς να επιστρέψουν

τώρα στο αστυνομικό τμήμα και να αλλάξουν τις καταθέσεις τους; Χώρια που τρεις

απ’ αυτούς έχουν ήδη δεχθεί θανατικές απειλές. Ποιον να πιστέψουν, αυτόν που

τους απείλησε ή εκείνους που τους διαβεβαιώνουν ότι δεν κινδυνεύουν;

Στη δεύτερη συνάντηση με την οικογένεια, ο IRA έκανε αυτό που έπρεπε να έχει

κάνει από την πρώτη στιγμή: παρέδωσε τα ονόματα των δραστών. Αλλά είναι πια

αργά, πολύ αργά. Ένοπλες οργανώσεις που αποφασίζουν ποιος αξίζει και ποιος δεν

αξίζει να ζει δεν έχουν θέση στις δημοκρατικές δυτικές κοινωνίες του 21ου

αιώνα. «Δεν επρόκειτο για επίθεση του IRA, αλλά για μια βλακεία που

πυροδοτήθηκε από το αλκοόλ», δήλωσε ο Τζέρυ Άνταμς, πασχίζοντας να

δικαιολογήσει τα αδικαιολόγητα. Λάθος: δεν ήταν βλακεία, ήταν έγκλημα. Τα

υπόλοιπα είναι υπεκφυγές που υπακούουν σε άλλες λογικές, καταδικασμένες

αμετάκλητα από την Ιστορία.

LINK:

http://diastaseis.blogspot.com