Τα τυποποιημένα πακέτα ξεφαντώματος που μας προτείνουν κάθε χρόνο οι δήμαρχοι,

με αφήνουν παγερά αδιάφορη. Αυτά που – κατά τη γνώμη μου – διαφοροποιούν το

ελληνικό καρναβάλι από όλα τα άλλα και το κάνουν δραστικά παρηγορητικό είναι

προ πάντων το «αυτοσχέδιον» και η «διαβολιά» του. Καμία σχέση με την

επαναληπτικότητα της βραζιλιάνικης υστερίας, καμία σχέση με το κατατονικό

βενετσιάνικο στυλ. Όρεξη να ‘χει κανείς, καθώς και αρκετό απόθεμα τσαντίλας.

Ορίστε τα υλικά του ελληνικού καρναβαλίστικου χιούμορ. Από εκεί και πέρα, όλα

«παίζονται» και όλα επιτρέπονται.

Για την περίπτωση που θέλετε να είστε «trendy», πηγαίνετε να… ραφτείτε

άλλού. Εμείς, εδώ, ειδικευόμαστε στις παλιές δοκιμασμένες στολές, που είναι

απολύτως βασισμένες στην επικαιρότητα. Μια ιδέα που κοπιάρεται εύκολα και που

θα… φορεθεί πολύ αυτήν την Αποκριά είναι ασυζητητί η στολή του «Δεσπότη».

Ξέρω πολλούς που ήδη προβάρουν καλυμμαύχια, καλωδιώνονται με τηλεοπτικά link

και στερεώνουν στο πιγούνι τους γενειάδες από μπαμπάκι.

Κατά τα άλλα, θα συμφωνήσετε – ελπίζω – μαζί μου, ότι η πιο επιτυχημένη

μεταμφίεση της φετινής Αποκριάς ήταν αυτή που λάνσαρε, προ ημερών, στενός

συνεργάτης του υφυπουργού κυρίου Δούκα. Ντυμένος «συνταξιούχος» κατάφερε να

κερδίσει το πρώτο βραβείο στο μπαλ – μασκέ των ημερών, αφήνοντας… κάγκελο

τους λοιπούς διεκδικητές του ΛΑΦΚΑ. Μην επιχειρήσετε να τον αντιγράψετε.

Μάταιος κόπος. H περίπτωσή του είναι κυριολεκτικά «άπαιχτη».