Με την ευκαιρία της Παγκόσμιας Ημέρας κατά των Ναρκωτικών, 26 Ιουνίου 2004, θα

ακούσουμε και πάλι διάφορες δηλώσεις. Ελπίζω όχι σαν τις πρόσφατες εξαγγελίες

της κυβέρνησης για «σκούπισμα» και «περιορισμό» των χρηστών για λόγους

«τοξικοκάθαρσης» στη διάρκεια των Ολυμπιακών Αγώνων.

Δυστυχώς η στάση σεμνοί, ταπεινοί και δήθεν συμπαραστάτες δεν ενδείκνυται για

την αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών, που αντίθετα απαιτεί τόλμη,

πρωτοβουλία και δράση.

Στην πράξη, πολλά στελέχη της Νέας Δημοκρατίας, βουλευτές και τοπικοί

αξιωματούχοι δίνουν προτεραιότητα στην καταστολή και όχι στην πρόληψη,

πρωτοστατούν σε κινητοποιήσεις ενάντια στη λειτουργία θεραπευτικών μονάδων,

προωθούν τον κοινωνικό αποκλεισμό, εντείνουν την κοινωνική φοβία που συνοδεύει

το πρόβλημα, απενοχοποιούν τους πολίτες και τους απομακρύνουν από την ενεργό

συμμετοχή και υποστήριξη της υφιστάμενης πολιτικής, δυσκολεύουν δηλαδή

ποικιλοτρόπως την επίλυση του προβλήματος.

Στη χώρα μας, από τα μέσα της δεκαετίας του ’90 υλοποιείται μία ανεγνωρισμένα

επιτυχής πολιτική. Οι από ‘δώ και πέρα προτεραιότητες είναι:

1. Κανένας χρήστης να μη φυλακίζεται, ανεξαρτήτως ουσίας χρήσης.

Αντίστοιχα παραγωγοί, έμποροι και μεγαλοδιακινητές θα πρέπει να

αντιμετωπίζονται με μηδενική ανοχή.

2. Επάρκεια σε θέσεις θεραπείας. Κάθε χρήστης να βρίσκει θέση σε εκείνο

το θεραπευτικό πρόγραμμα που είναι κατάλληλο, με επιστημονικά κριτήρια, για

την περίπτωσή του.

3. Επέκταση των υπηρεσιών μείωσης της βλάβης. Αυτοί θα ήταν και οι

κατάλληλοι χώροι υποδοχής λόγω των Ολυμπιακών Αγώνων, ώστε να μειωθεί δραστικά

το φαινόμενο των «περιπλανώμενων» χρηστών.

4. Διαχωρισμός και κατηγοριοποίηση των ουσιών ανάλογα με τις επιπτώσεις

στην υγεία, την κοινωνία, το επάγγελμα, την παραβατικότητα. H συνεχής παραγωγή

νέων συνθετικών ναρκωτικών και η άμεση και φθηνή διαθεσιμότητα μέσω του

ηλεκτρονικού εμπορίου επιβάλλουν συνεχή παρακολούθηση και σωστή ενημέρωση σε

κάθε χρονική περίοδο.

5. Συμμετοχή των πολιτών στη χάραξη, υλοποίηση και αξιολόγηση της

αντιναρκωτικής πολιτικής. H αντιμετώπιση του προβλήματος των ναρκωτικών είναι

κατ’ εξοχήν θέμα συμμετοχικής διαδικασίας.

6. Κοινή ευρωπαϊκή πολιτική με εναρμόνιση ή έστω προσέγγιση της

νομοθεσίας για τα ναρκωτικά. Τα ανοικτά σύνορα και η ελεύθερη μετακίνηση των

πολιτών επιβάλλουν την κοινή ευρωπαϊκή στάση για να θεμελιωθεί ο ενιαίος

ευρωπαϊκός χώρος ασφάλειας, ελευθερίας και δικαιοσύνης.

Προς μία τέτοια κατεύθυνση πρέπει να συμπληρωθεί η εθνική μας πολιτική και με

αφορμή την Ημέρα, ως πολίτης πλέον, θέτω τη γνώση και την εμπειρία μου στην

ολοκλήρωση του έργου που εδώ και χρόνια άρχισε και δεν πρέπει να πισωγυρίσει.

H Μένη Μαλλιώρη είναι ευρωβουλευτής του ΠΑΣΟΚ, μέλος της απερχόμενης

Ευρωβουλής.