H φράση «πες μας κάτι αριστερό Ντ’ Αλέμα» απευθυνόταν – με άγχος και αγωνία –

στον ομιλούντα στην τηλεόραση ηγέτη της ιταλικής αριστεράς, στην ταινία

«Απρίλης» του σκηνοθέτη Νάνι Μορέτι. Είναι σίγουρο πως ο κόσμος της

μεταρρυθμιστικής ανανεωτικής αριστεράς θυμήθηκε αρκετές φορές αυτή τη φράση

βλέποντας την περασμένη βδομάδα το περίφημο debate.

Και τη θυμήθηκε όταν μιλούσε ο Γ. Παπανδρέου και ο N. Κωνσταντόπουλος, μιας

και δεν είχε προσμονές από τους υπόλοιπους. Για τον μεν πρώτο η φράση του

Μορέτι παραφραζόταν «πες μας κάτι σαφές, σοβαρό και συνεκτικό με στοιχειώδη

αριστερή γείωση». Για τον δε δεύτερο «πες μας, πέρα από την «κασέτα» των

στερεοτύπων, κάτι φρέσκο, καινοτόμο και ριζοσπαστικό, που να γειώνεται στην

παράδοση της ανανεωτικής αριστεράς».

Τη φράση του Μορέτι τη θυμήθηκε ο κόσμος της μεταρρυθμιστικής ανανεωτικής

αριστεράς, στον βαθμό που το debate επιβεβαίωσε το κενό εκπροσώπησής του σ’

αυτές τις εκλογές.

Βέβαια, ένα τμήμα αυτού του κόσμου θ’ αναγκασθεί, τελικά, να ψηφίσει με βάση

το «κυβερνητικό δίλημμα» και τις ασαφείς ελπίδες. Ένα άλλο με βάση την «κοινή

καταγωγή» και το ενδεχόμενο μιας τρικομματικής Βουλής. Όμως, αυτή τη φορά,

υπάρχει κι ένα άλλο μέρος του κόσμου της μεταρρυθμιστικής ανανεωτικής

αριστεράς που στις κάλπες θα αρνηθεί την εξαναγκαστική και εκβιαστική πολιτική

εκπροσώπηση.

Σε κάθε περίπτωση, όποια κι αν είναι η επιλογή ψήφου, η πολιτική αναμονή αυτού

του κόσμου δεν θα αφορά τόσο το εκλογικό αποτέλεσμα όσο τις μετεκλογικές

εξελίξεις και την πιθανότητα τότε να αναγνωρισθεί και πάλι κάπου πολιτικά.

Αρκεί, βέβαια, η επόμενη μέρα του «τέλους εποχής» που βιώνουμε σήμερα να μην

οδηγήσει σε ατραπούς εύκολων ερμηνειών και σαλπισμάτων για «γρήγορη

ανακατάληψη» αλλά σε ουσιαστικό αναστοχασμό για πορείες και διαδρομές, για τα

βαθύτερα αίτια αλλά και τις σύγχρονες αντιθέσεις, για επιλογές και

στρατηγικές. Αρκεί την επόμενη μέρα ο κόσμος αυτός να «ακούσει κάτι αριστερό».