Ολλανδία: Δεξιά ολοταχώς

Κάθε πρωί η Ταλίν, μια Ιρανή, περιμένει την επιστολή που ήλπιζε να μη δει

ποτέ. Γιατρός, παντρεμένη και μητέρα ενός μωρού έξι μηνών, ζει εδώ και επτά

χρόνια στο Ρότερνταμ με τους γονείς και τη γιαγιά της. Αλλά αυτή την εβδομάδα

η ολλανδική κυβέρνηση πέρασε έναν νόμο που διατάσσει τον επαναπατρισμό 26.000

μεταναστών στους οποίους δεν έχει χορηγήσει άσυλο. Και η Ταλίν είναι μεταξύ

αυτών.

«Δεν μπορώ να κοιμηθώ. Λένε πως πρέπει να επιστρέψω στη χώρα μας, αλλά αυτό

δεν είναι δυνατόν, είμαστε πολιτικοί πρόσφυγες», λέει με ήρεμη, απελπισμένη

φωνή. «H κυβέρνηση παραδέχθηκε πως δεν μπορεί να εγγυηθεί για τη ζωή μου αν

επιστρέψω. Δεν ξέρω τι να κάνω». Με τον σύζυγό της διέφυγαν από το Ιράν το

1997, αλλά θα έχουν μόλις οκτώ εβδομάδες για να εγκαταλείψουν την Ολλανδία από

τη στιγμή που θα φθάσει η επιστολή. Αλλιώς θα σταλούν σ’ έναν καταυλισμό, απ’

όπου θα απελαθούν. «Δεν καταλαβαίνω. Πώς μπορείς να κάνεις κάτι τέτοιο σ’ έναν

άνθρωπο. Αυτό δεν είναι δημοκρατία», λέει η Ταλίν.

Ο φόνος, πριν από δύο χρόνια, του Πιμ Φορτάουν, του λαϊκιστή πολιτικού που

είχε δηλώσει πως η Ολλανδία είναι «πλήρης» από μετανάστες και ότι το Ισλάμ

είναι μια οπισθοδρομική θρησκεία, ήταν ο σπινθήρας που πυροδότησε την πολιτική

στροφή, η οποία καταστρέφει τώρα τη ζωή τής Ταλίν και της Φαρίντα. Τα

φιλελεύθερα ταμπού κατέρρευσαν και η Ολλανδία υιοθέτησε μια νέα, δεξιά

ατζέντα.

Σεισμική αλλαγή

Τώρα η χώρα αυτή έχει τους αυστηρότερους νόμους περί μετανάστευσης στην Ευρώπη

και υιοθετεί σκληρές πολιτικές σε θέματα νόμου και τάξης. Καθιερώθηκε ότι όλοι

οι άνω των 12 ετών πρέπει να φέρουν υποχρεωτικά δελτίο ταυτότητας. Τα καφενεία

που πωλούν κάνναβη κλείνουν κατά εκατοντάδες. H αστυνομία μαζεύει τις

εκδιδόμενες γυναίκες από τους δρόμους, το γενναιόδωρο σύστημα επιδομάτων

περιορίζεται, ακόμη και η δωρεάν αντισύλληψη καταργήθηκε για όλους εκτός από

τις έφηβες. Τα δικαστήρια επιβάλλουν μεγαλύτερες ποινές, με αποτέλεσμα οι

φυλακές να είναι τόσο γεμάτες ώστε οι έγκλειστοι να μένουν για πρώτη φορά ανά

δύο σε κάθε κελί.

Τέτοια είναι η σεισμική αλλαγή του πολιτικού τοπίου, ώστε ακόμη και αριστεροί

πολιτικοί συχνά υποστηρίζουν «τις νέες πολιτικές». Όταν μια κυβερνητική

επιτροπή δήλωσε τον περασμένο μήνα ότι η πολυπολιτισμική πολιτική απέτυχε στην

Ολλανδία παρά τις κάποιες επιτυχίες της, επικρίθηκε τόσο από την Αριστερά όσο

και από τη Δεξιά ως υπερβολικά επιεικής. Σύμφωνα με τον σοσιαλιστή βουλευτή

τού Ρότερνταμ Πέτερ φαν Χέεμστ, «ο κόσμος έχει απαυδήσει με την

εγκληματικότητα και τους μετανάστες. Το εκκρεμές έχει πάει στο άλλο άκρο,

επειδή για τόσο καιρό δεν λαμβάνονταν υπόψη οι ανησυχίες του λαού».

«Ένα αντιδραστικό κίνημα σαρώνει τη χώρα», λέει ο βουλευτής των Εργατικών

Μίχιελ φαν Χούλτεν. «Υπάρχει όλο και περισσότερο το αίσθημα ότι η κοινωνία

είχε αντιληφθεί με λάθος τρόπο την ισορροπία ανάμεσα στα δικαιώματα και τις

ευθύνες». Το Ρότερνταμ, όπου σχεδόν ο μισός πληθυσμός είναι φτωχές εθνικές

μειονότητες, βρίσκεται στην πρώτη γραμμή αυτής της πολιτικής στροφής. Και οι

πολιτικές της μηδενικής ανεκτικότητας που έχει υιοθετήσει αντιγράφονται σε όλη

την Ολλανδία.

©The Times, 2004

ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ: Γιώργος Αγγελόπουλος