Στον πυρετό του… ΑΙDS

Το «έγκλημα» του Νοτιοαφρικανού δημοσιογράφου Ράιαν Μάλαν δεν είναι μόνο

ότι εκφέρει μια αιρετική άποψη. Είναι ότι την εκφέρει και με πειστικό τρόπο. H

Αφρική, όπως υποστηρίζει, κάθε άλλο παρά σβήνει λόγω του AIDS.

Σύμφωνα με τον Μάλαν, οι περιγραφές της Αποκάλυψης που όλοι έχουμε ακούσει για

τη Μαύρη Ήπειρο, οι σαρωτικοί θάνατοι που αφήνουν πίσω τους μόνο συνταξιούχους

και ορφανά, απλώς δεν υπάρχουν.

Ο Νοτιοαφρικανός δημοσιογράφος κατέληξε στο συμπέρασμα αυτό αφού πρώτα εξέτασε

το πρόβλημα εις βάθος επί τρία χρόνια, μελετώντας στατιστικά στοιχεία για τους

θανάτους από AIDS και κάνοντας προβολές στο μέλλον με βάση υπολογισμούς μέσω

των ηλεκτρονικών υπολογιστών.

Η αντεπίσθεση. Ο Μάλαν αμφισβητεί κάτι το οποίο πιστεύουν σχεδόν οι

πάντες: από τον Αμερικανό πρόεδρο Τζορτζ Μπους έως τον τραγουδιστή των U2

Μπόνο. Έχει χάσει πολλούς φίλους εξαιτίας των απόψεών του. Έχει επίσης

προκαλέσει τον χλευασμό πολλών ειδικών. Επιμένει, ωστόσο, και «αντεπιτίθεται»:

μέσα από το τελευταίο τεύχος του βρετανικού περιοδικού «Σπεκτέιτορ», το οποίο

του αφιερώνει και το εξώφυλλό του, ο Μάλαν προειδοποιεί πως οι υπερβολικές

εκτιμήσεις όσον αφορά τις επιπτώσεις του AIDS στην Αφρική μπορεί να

«κοστίσουν» τα επόμενα χρόνια 20 δισεκατομμύρια δολάρια. «Μου φαίνεται πως ο

πυρετός του AIDS έχει φτάσει σε επικίνδυνα ύψη και πως κάποιες πιο ώριμες

σκέψεις θα πρέπει να δράσουν κατασταλτικά», γράφει.

H εκστρατεία του Μάλαν ξεκίνησε με άρθρο που είχε δημοσιεύσει το 2001 και στο

οποίο εξέφραζε την πεποίθησή του ότι το επιστημονικό κατεστημένο συστηματικά

παραφούσκωνε τον αριθμό των πασχόντων από AIDS που πέθαιναν.

Στο άρθρο του στο «Σπεκτέιτορ» επαναβεβαιώνει τη θέση του: «Το AIDS είναι η

πλέον πολιτική ασθένεια όλων των εποχών και όσοι έχουν βρει ως πεδίο δράσης τη

λαϊκή ευαισθησία χρησιμοποιούν ως φονικό όπλο τον υπολογισμό. Παρότι τα

στοιχεία τα οποία δίνονται στη δημοσιότητα προέρχονται από τον Παγκόσμιο

Οργανισμό Υγείας, κανένας δεν εξηγεί την έκρηξη γεννήσεων στην Αφρική ή έστω

στη Νότια Αφρική, όπου σύμφωνα με τα στοιχεία υπάρχουν οι περισσότεροι

θάνατοι».

Κανένας δεν εξήγησε επίσης γιατί οι 250.000 θάνατοι από AIDS στη Νότια Αφρική

το 1999 μειώθηκαν σε 92.000 θανάτους όταν έγινε πιο εμπεριστατωμένη έρευνα.

«Μη λαμβάνετε λάθος μηνύματα από τα κείμενά μου», γράφει ο Μάλαν. «Πιστεύω πως

το AIDS είναι πραγματικό πρόβλημα. Οι κυβερνήσεις και οι σοβαροί γιατροί θα

πρέπει να ενδιαφερθούν, αλλά υπάρχουν οργανώσεις και ορισμένοι ακτιβιστές αλλά

και δημοσιογράφοι που ειδικεύονται στο AIDS, οι οποίοι προκαλούν υστερία. Την

ημέρα που είναι αφιερωμένη στο AIDS έκαναν την εμφάνισή τους ως σεληνιασμένοι

από την πανσέληνο».

Οι επιπτώσεις είναι τεράστιες. Τι θα γινόταν αν στην Αφρική δεν υπήρχαν 30

εκατομμύρια στιγματισμένοι με HIV; Αν στη Νότια Αφρική δεν πέθαιναν

περισσότεροι από 600 άνθρωποι την ημέρα από AIDS; Μήπως θα ήταν καλύτερα τα

δισεκατομμύρια δολάρια που δαπανώνται στην έρευνα για τον ιό HIV να

μεταφερθούν στην έρευνα για την καταπολέμηση του διαβήτη, της ελονοσίας, της

ευλογιάς και άλλων επιδημικών ασθενειών;

Μήπως έχει δίκιο ο Μάλαν; Ο καθηγητής Βιολογίας Εντ Ρίμπικι του

Πανεπιστημίου του Κέιπ Τάουν, χρησιμοποιώντας τη μεθοδολογία του Μάλαν,

κατέληξε σε πολύ ενδιαφέροντα συμπεράσματα: Μόλις το 10%-15% εκείνων που έχουν

προσβληθεί από τον ιό HIV πάσχουν από AIDS. Και αυτό εξηγεί εν μέρει τον

χαμηλό αριθμό εκείνων που ζητούν θεραπευτική αγωγή. «Νομίζω πως ο Μάλαν έχει

δίκιο όταν λέει πως βρισκόμαστε μπροστά σε «θεωρία συνωμοσίας»».

Ο 49χρονος Μάλαν είναι το κόκκινο πανί για τους ακτιβιστές αλλά και τους

επιστήμονες και κρυπτο-επιστήμονες, και όλη αυτή τη βιομηχανία που συνδέεται

με το AIDS. Ιδιαίτερα όταν αποκάλυψε το κόλπο κάποιων φαρμακευτικών εταιρειών

και του ιατρικού κατεστημένου να εκμεταλλευθούν την ασθένεια με αποκλειστικό

στόχο το κέρδος.

Ο Γουόρεν Πάρκερ, διευθυντής του Κέντρου Έρευνας για το AIDS στο

Γιοχάνεσμπουργκ, πιστεύει πως ο Μάλαν έχει δίκιο να αμφισβητεί τις

στατιστικές. Χρειαζόμαστε μια έρευνα νέας γενιάς, επειδή τα παλιά μοντέλα

έχουν αποτύχει», υποστηρίζει. Ο διευθυντής του ερευνητικού κέντρου του

Πανεπιστημίου Βιτς στο Γιοχάνεσμπουργκ, δρ Τζέιμς Μακιντάιρ, που βλέπει τα

παιδιά και τις μητέρες τους να πεθαίνουν, ενώ ο αριθμός των θανάτων ξεπερνά

τους 600 καθημερινά, λέει: H κριτική κάνει πάντα καλό, αλλά δεν θα πρέπει να

εμπλακούμε σε επιχειρήματα που δεν έχουν κατάληξη»…