107 οι νεκροί απεργοί πείνας

Πέρασαν μέρες, εβδομάδες, μήνες, εποχές, χρόνια. Στις 20 Οκτωβρίου του

2000 είχε αρχίσει η απεργία πείνας των πολιτικών κρατουμένων στις τουρκικές

φυλακές. Χθες συμπληρώθηκαν τρία χρόνια. Ο μέχρι σήμερα απολογισμός: 107

νεκροί, πάνω από 600 ανάπηροι.

Στη διάρκεια αυτής της «πιο μακρόχρονης απεργίας πείνας στη σύγχρονη ιστορία»

για να μην ανοίξουν οι φυλακές με τα λευκά κελιά, πραγματοποιήθηκε στις 19

Δεκεμβρίου 2000 η μεγαλύτερη συνδυασμένη επιχείρηση αστυνομικών και

στρατιωτικών δυνάμεων.

H «Επιστροφή στη ζωή», όπως – ειρωνικά; – είχε ονομαστεί η επιχείρηση, είχε

στόχο 20 φυλακές σε ολόκληρη την Τουρκία. Στις 83 ώρες που διήρκεσε, 10.000

αστυνομικοί και στρατοχωροφύλακες χρησιμοποίησαν βαριά όπλα και έριξαν 20.000

βόμβες αερίου και δακρυγόνων. Τριάντα δύο κρατούμενοι και δύο

στρατοχωροφύλακες σκοτώθηκαν.

Πρώτος στην απεργία πείνας έχασε τη ζωή του ο Τζενγκίζ Σοϊντάς στις φυλακές

Σιντζάν της Άγκυρας, οι θάνατοι ακολούθησαν ο ένας τον άλλο. Οι διά της βίας

ιατρικές παρεμβάσεις είχαν ως αποτέλεσμα την τάχιστη διάδοση της νόσου Βέρνικε

– Κορσακόφ, που χαρακτηρίζεται κυρίως από απώλεια της μνήμης. Οι ποινές

εκατοντάδων κρατουμένων έχουν ανασταλεί τον τελευταίο χρόνο λόγω προβλημάτων

υγείας. Στις τουρκικές φυλακές υπάρχουν σήμερα περίπου 9.000 πολιτικοί

κρατούμενοι, Κούρδοι στη συντριπτική τους πλειονότητα. Ζουν σε λευκά κελιά, τα

οποία το τουρκικό υπουργείο Δικαιοσύνης και επί της σημερινής «ευρωπαϊστικής»

κυβέρνησης του Ταγίπ Ερντογάν υποστηρίζει πως είναι «ό,τι καλύτερο για τους

τρομοκράτες». H μερική αμνηστία με την ονομασία «Απόδοση στην κοινωνία», που

εκδόθηκε πριν από δύο μήνες με στόχο όχι τόσο τους φυλακισμένους αλλά τους

αντάρτες που βρίσκονται στο βουνό, υπήρξε κατά τον νυν υπουργό Δικαιοσύνης

Τζεμίλ Τσιτσέκ «παταγώδης αποτυχία». H απεργία πείνας συνεχίζεται ακόμη σήμερα

από έναν πολιτικό κρατούμενο, τον εικοσιτριάχρονο Μουρσέλ Καγιά στο νοσοκομείο

Νουμουνέ της Άγκυρας.