Ο λόγος στους αναγνώστες.

Ο Δημ. Γιώτης, Τζαρτζάνου 15, Λάρισα, γράφει:

«Από μικρό παιδί θυμάμαι ότι ο δρόμος Άρτας – Τρικάλων τελειώνει και η σύνδεση

Ηπείρου – Θεσσαλίας είναι γεγονός. Έφτασα εξήντα δύο χρόνων και ο δρόμος δεν

τελείωσε! Εδώ και τριάντα χρόνια προβαλλόταν η δικαιολογία ότι δεν άφηνε ο

Αβέρωφ, γιατί τα συμφέροντά του ήταν να περνά ο δρόμος από την ιδιαιτέρα του

πατρίδα, το Μέτσοβο.

Πράγματι το πέτυχε και το Μέτσοβο αναπτύχθηκε, όμως ο δρόμος Ιωαννίνων –

Καλαμπάκας (Κατάρα) μόνο σε τριτοκοσμικές χώρες συναντιέται. Επικίνδυνος,

κουραστικός, χρονοβόρος και δαπανηρός, δρόμος της εποχής του ’30, που τον

συναντάς μόνο σε αφρικανικές χώρες.

Ήρθαν στην εξουσία οι σοσιαλιστές, που και αυτοί με τη σειρά τους ξέχασαν τον

δρόμο Άρτας – Τρικάλων, λες και στις περιοχές αυτές κατοικούν πολίτες γάμμα

διαλογής.

Δεν νοιάστηκαν να τελειώσει το έργο, αλλά ούτε προσπάθησαν να μάθουν την

αδικαιολόγητη καθυστέρησή του. Το έργο προχωρά με βήματα χελώνας. Θα μπορούσαν

να το είχαν ξεπεράσει το εμπόδιο με απλή ασφαλτόστρωση και το πρόβλημα θα είχε

λυθεί, έστω και προσωρινά.

Οι ειδήμονες προβάλλουν σαν δικαιολογία ότι θα κατασκευάσουμε τον δρόμο με

σύγχρονες προδιαγραφές, αλλά θα πρέπει να περιμένετε άλλον μισό αιώνα! H

απόσταση Άρτας – Λάρισας, μέσω Πύλης Τρικάλων, είναι 193 χιλιόμετρα. H

απόσταση Άρτας – Λάρισας, μέσω Ιωαννίνων, είναι 289 χιλιόμετρα. Διαφορά εκατό

ολόκληρα χιλιόμετρα. Όμως, οι υπεύθυνοι κωφεύουν. Δεν έκαναν τον κόπο να

περάσουν απ’ αυτόν τον δρόμο, ώστε να σχηματίσουν ιδίαν γνώμην. Ίσως γιατί

είναι κουραστικός, μια και δεκαέξι ολόκληρα χιλιόμετρα είναι χωματόδρομος.

Δύο σήραγγες, υποτίθεται κατασκευασμένες, που σε πιάνει πραγματικό δέος όταν

τις διανύεις – σαν να βαδίζεις στον Άδη.

Θεοσκότεινες, με ανύπαρκτο φωτισμό…».