Για εκείνον που δεν μπορεί να ριζώσει σε μια δουλειά, λέμε συνήθως πως μοιάζει

του «Αϊ-Γιώργη του ακαμάτη». Πώς όμως βγήκε αυτή η φράση; Όπως είναι γνωστό,

οι πρώτοι Αθηναίοι χριστιανοί είχαν μετατρέψει το Θησείο σε εκκλησία του Αγίου

Γεωργίου. Μάλιστα στα πολύ παλιά χρόνια, στη θέση που βρίσκεται κτισμένος ο

αρχαίος ναός ήταν ο τόπος εγκατάστασης της Ακαμαντίδος φυλής. Οι χριστιανοί

λοιπόν της εποχής εκείνης έδωσαν στον Άγιο Γεώργιο την επωνυμία «Ακάμας». Με

τον καιρό το Ακάμας έγινε… Ακαμάτης και έτσι έμεινε ώς τα χρόνια μας. Ο

αθηνολόγος Καμπούρογλου, ο οποίος επιχείρησε να εξηγήσει την προέλευση της

περίεργης αυτής φράσης – σύμφωνα με όσα γράφει ο συγγραφέας και δημοσιογράφος

Τάκης Νατσούλης στο βιβλίο του «Λέξεις και Φράσεις Παροιμιώδεις» (Εκδόσεις

Σμυρνιωτάκης) -, έκανε ένα γλωσσοϊστορικό σφάλμα. Έγραψε δηλαδή ότι ο Άγιος

Γεώργιος δεν… δούλευε όσο έπρεπε, εξαιτίας της τουρκικής απαγόρευσης, και ο

λαός τον βάφτισε… Ακαμάτη.