Η σύγχυση είναι της μόδας

«Είμαι μπερδεμένος», «είναι μπερδεμένος», «η κυβέρνηση είναι μπερδεμένη»,

«το κεφάλι του είναι μπερδεμένο»… η μπερδεψιά και – σπανιότερα – τα συνώνυμά

της, σύγχυση, περιπλοκή, μπλέξιμο, λανθασμένη αντίληψη, είναι οι λέξεις του

συρμού εδώ τις τελευταίες εβδομάδες – ή μήπως είναι μήνες;

Όλοι είναι μπερδεμένοι, συμπολιτευόμενοι, αντιπολιτευόμενοι, αναλυτές,

δημοσιογράφοι. Για το Ιράκ (θα μπούμε ή δεν θα μπούμε, τι δίνουμε, τι

χάνουμε), για το Κυπριακό (άλλαξε η εθνική πολιτική ή δεν άλλαξε, φταίει ή δεν

φταίει ο Ντενκτάς;), για την οικονομία (δέχθηκε την τελευταία μας υποσχετική

επιστολή το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο ή δεν τη δέχθηκε, θα μπορέσουμε να

πληρώσουμε τη δόση του δανείου, 3 δισ. δολάρια, στις 5 Φεβρουαρίου ή δεν θα

μπορέσουμε;). Για όλα.

Ευτυχώς, υπάρχουν φαίνεται κάποιοι που δεν έχουν μιανθεί από αυτό τον ιό.

Μπερδεμένος δεν είναι ο πρώην αρχηγός της στρατοχωροφυλακής και νυν αρχηγός

του επιτελείου στρατού Αϊτάτς Γιαλμάν. Επισκέφθηκε τον Ρ. Ντενκτάς (28/1) και

δήλωσε πανδήμως ότι τον θαυμάζει. Κι εγώ θαυμάζω τον στρατηγό Γιαλμάν, για το

επιτυχημένο πέρασμά του από το ένα εθνικό θέμα στο άλλο – από τη διαφθορά, με

την οποία ασχολήθηκε κατά κόρον στο προηγούμενο αξίωμα που κατείχε, στο

Κυπριακό.

Ξεκάθαρα

«Νταρντανέλσπορ» τιτλοφορούνταν το άρθρο του Μουμτάζ Σοϊσάλ στην

«Τζουμχουριέτ» (28/1). Σίγουρα θα παραπονείται ότι η ομάδα έχει ελληνικό όνομα

είπα – ως προκατειλημμένη – πριν το διαβάσω. Ενώ ο πρωτοσύμβουλος του Ντενκτάς

εξήρε «το θάρρος της ομάδας του Τσανάκαλε που αψήφησε το αθλητικό εμπάργκο και

έπαιξε αγώνα ποδοσφαίρου στα κατεχόμενα με την τουρκοκυπριακή ομάδα

Τσετίνκαγια». Ούτε αυτός είναι μπερδεμένος.

Μπερδεμένος δεν είναι ούτε ο άλλος κύριος, ονόματι Μετίν Ερκσάν, που

αρθρογραφεί κι αυτός στην «Τζουμχουριέτ». Πρόσφατα, παρομοίαζε τον Κόφι Ανάν

με τον Οθέλλο, τον Άλβαρο ντε Σότο με τον Ιάγο και τον Ραούφ Ντενκτάς με την

αθώα Δυσδεμόνα. Εδώ πια δεν τίθεται θέμα μπερδέματος, έχουμε να κάνουμε με

τραγωδία.

Ο άνθρωπος που «μπερδεύει» τον Γκιουλ

Μπερδεμένος δεν είναι ούτε ο σύμβουλος του πρωθυπουργού Αμπντουλλάχ

Γκιούλ επί θεμάτων εξωτερικής πολιτικής, ο καθηγητής Αχμέτ Νταβούτογλου, τις

ιδέες του οποίου επικαλούνται ισλαμιστές αρθρογράφοι για να καταλήξουν στο

συμπέρασμα ότι «ιδού, με τέτοιο σύμβουλο πώς είναι δυνατό να θέλει να πουλήσει

την Κύπρο». Ο καθηγητής πολιτικής επιστήμης Νταβούτογλου, στο βιβλίο του

«Στρατηγικό Βάθος» (ή θέλει να πει εμβρίθεια, δεν ξέρω), που είχε γίνει μπεστ

σέλερ πριν ο Γκιούλ τον χρήσει πρεσβευτή, πραγματεύεται πολλά εν οις και το

Κυπριακό.

Γράφει, λόγου χάρη, ότι «η χώρα που παραβλέπει την Κύπρο δεν είναι δυνατόν να

έχει επιρροή στην παγκόσμια ή την περιφερειακή πολιτική» και φέρει ως απόδειξη

γι’ αυτό «τη ζέση που έχει επιδείξει η Γερμανία για να ενταχθεί η

ελληνοκυπριακή πλευρά στην Ευρωπαϊκή Ένωση, ως αποτέλεσμα, εν μέρει, της

προσπάθειάς της να αποκτήσει στρατηγικό έρεισμα στον άξονα του Νότου, όπου η

Ε.Ε. είναι πιο αδύνατη σε σχέση με τις ΗΠΑ». Συμπεραίνει πως «αν σκεφθεί

κανείς ότι το πετρέλαιο της Μοσούλης και της Σαουδικής Αραβίας θα διοχετεύεται

από την Ανατολική Μεσόγειο, καθίσταται σαφές ότι η περιοχή θα αποτελεί

παράγοντα του παγκόσμιου ανταγωνισμού». Επίσης, «κάθε ενδεχόμενο πολέμου που

θα μπορούσε να προκληθεί στην Κύπρο θα επηρεάσει αρνητικά τη στρατηγική θέση

της Τουρκίας στο θέμα του πετρελαιαγωγού Μπακού – Τζεϊχάν», ενώ «η επίδειξη

της όποιας αδυναμίας όσον αφορά την ασφάλεια και την προστασία της

τουρκοκυπριακής κοινότητας θα μπορούσε να απλωθεί κατά κύματα στη Δυτική Θράκη

και τη Βουλγαρία, ακόμη και στο Αζερμπαϊτζάν και τη Βοσνία». Για τον λόγο

αυτό, «η προστασία της τουρκοκυπριακής κοινότητας έχει μέγιστη σημασία και από

την άποψη του μέλλοντος των άλλων κοινοτήτων-καταλοίπων της Οθωμανικής

Αυτοκρατορίας». Ο Νταβούτογλου μπερδεύει, υποθέτω, τον Τούρκο πρωθυπουργό

Αμπντουλάχ Γκιουλ.

Ο Ταγίπ Ερντογάν έχει άλλο σύμβουλο εξωτερικής πολιτικής, τον φίλο του και

επιχειρηματία Τζουνέιτ Ζάπσου, ο οποίος έχει παρατήσει τις επιχειρήσεις του –

έχει την αλυσίδα των σούπερ μάρκετ Μπία, συνοδεύει τον πρόεδρο του «Λευκού

Κόμματος» σε όλα τα εξωτερικά ταξίδια και διδάσκει θέματα εξωτερικής πολιτικής

στην άρτι ιδρυθείσα Ακαδημία Στελεχών του κόμματος. Οι απόψεις τού Ζάπσου για

το Κυπριακό εκνευρίζουν τα γεράκια, οπότε θα είναι μάλλον πιο «λογικές».

Έτσι περνάει εδώ μια από τις διαστάσεις της ζωής, «κανονικά» δηλαδή.