Ο λόγος στους αναγνώστες. Ο Ν. Αθανασόπουλος, Κρέμου 129, Καλλιθέα,

γράφει:

«Το φαινόμενο του ατομισμού δεν είναι τωρινό. Είναι παμπάλαιο και καθημερινό.

Ανάγεται στα ελαττώματα του ανθρώπου και αναπαράγεται… από τον παππού στον

εγγονό. Οι ατομιστές δεν κοιτάζουν πέραν του εαυτού τους. Ακόμη και στα

ομαδικά παιχνίδια – όπως είναι το ποδόσφαιρο – το ατομικό παιχνίδι

καταδικάζεται και ο «ατομιστής παίκτης» εξοβελίζεται ή ανακαλείται στην τάξη

και υποχρεούται να συμμορφωθεί, παίζοντας ομαδικό παιχνίδι.

Ανάγκη, λοιπόν, να ξεριζώσουμε αυτό το ελάττωμα, μία δε μορφή ατομισμού είναι

όταν βρεθούν αυτοί οι τύποι (οι ατομιστές) σε μία «ουρά» αναμονής (όσες έχουν

απομείνει), την παρακάμπτουν σκόπιμα, λες και οι άλλοι που περιμένουν είναι

«κορόιδα». Αυτοί οι τύποι, λοιπόν, με πλάγια και ανορθόδοξα μέσα, «κλέβουν» τη

σειρά των συνανθρώπων τους που περιμένουν στην ουρά, εις βάρος του πολύτιμου

χρόνου τους, μιας και κανείς – σχεδόν – δεν είναι αργόσχολος.

Οι άνθρωποι αυτοί (που κλέβουν τη σειρά, αλλά και την… παράσταση) είναι

«χοντρόπετσοι», τους λείπει η κοινωνική ευαισθησία και το ομαδικό πνεύμα, η δε

συμπεριφορά τους είναι αντικανονική και αντικοινωνική. (Ευτυχώς, τώρα στις

Τράπεζες και στα Ταχυδρομικά Ταμιευτήρια υπάρχουν οι γνωστοί αριθμοί

προτεραιότητας και ο κάθε… «κατεργάρης» περιμένει υπομονετικά).

Τούτο το φαινόμενο (να τα βλέπουμε δηλαδή όλα εξατομικευμένα, αδιαφορώντας για

τους συνανθρώπους μας), έχει πάρει διαστάσεις επιδημίας, είναι σκηνή τρέλας

που αντιμετωπίζουμε και για την καταπολέμησή του δεν απαιτείται…νομοθετική

ρύθμιση. Η ρύθμιση μπορεί να προέλθει από εμάς τους ίδιους, για να αποβάλουμε

τον ατομισμό και την εγωκεντρική διάθεση».

Αλληλογραφία: Γιάννη Δογάνη, Αθήνα: Το γράμμα σας το στείλατε με FAX,

αλλά δεν μπόρεσα να το διαβάσω. Χρησιμοποιήσατε μαρκαδόρο, χοντρό μάλιστα, κι

αυτός έκανε τη ζημιά. Παρακαλώ, ξαναστείλτε το, γιατί όπως κατάλαβα, μιλάτε

για την Αμοργό και τον Γκάτσο. Ευχαριστώ.

Τελευταία Νέα