Η πανδαισία χρωμάτων που πέτυχαν οι φωτισμοί του Ανδρέα Μπέλη,

μετατρέποντας την αίθουσα του Μεγάρου Μουσικής τη βραδιά της απονομής των

βραβείων κινηματογράφου στη Θεσσαλονίκη σε χρωματιστό καλειδοσκόπιο, δεν ήταν

αρκετή για να συμπληρώσει τα κενά της αναμετάδοσης μιας γιορτής του σινεμά,

που φάνηκε για μία ακόμη φορά να μην ξέρει πώς να αξιοποιήσει την τηλεόραση.

Η αναμετάδοση της ΕΡΤ φαίνεται να ξέχασε πως απευθύνεται σε τηλεοπτικό

κοινό, που όσο κι αν αγαπά το σινεμά, περιμένει να παρακολουθήσει ένα

τηλεοπτικό θέαμα, που θα του δίνει έναν τουλάχιστον λόγο για τον οποίο το

παρακολουθεί, να έχει μια εικόνα, μια αίσθηση τού τι ακριβώς συμβαίνει. Δεν θα

σταθούμε στα προβλήματα ήχου – δεν ακούγαμε μερικές φορές τον Σπύρο

Παπαδόπουλο, ενώ στο πρώτο τραγούδι που ερμήνευσε η Γαλάνη, ακούγαμε την

ορχήστρα, αλλά όχι τη φωνή της. Ωστόσο, περιμέναμε μερικά κοντινά πλάνα στα

πρόσωπα των διαγωνιζομένων και των παρευρισκομένων που θα μετέφεραν αγωνία και

παλμό, θα έδιναν την αίσθηση της συμμετοχής στον μακρινό τηλεθεατή,

αποσπάσματα από τις ταινίες που διαγωνίζονται και που βραβεύονται, για να

έχουμε μια ιδέα περί τίνος πρόκειται. Όσο για την γιγαντοοθόνη της σκηνής,

ό,τι κι αν πρόβαλε εμείς βλέπαμε μόνο σκιές.

Τελευταία Νέα