Στην εποχή του τσιμέντου, της πολυκατοικίας και του γκρι που κυριαρχεί στο

όνομα της ανάπτυξης, μία εικαστική φωνή από μια πόλη με σπουδαίο αρχιτεκτονικό

παρελθόν προβάλλει τη δική της αντίσταση. Είναι εκείνη του Πέτρου Μακρή, που

μέσα από τα λάδια και τις ακουαρέλες του, που φιλοξενούνται αυτή την περίοδο

στην αίθουσα τέχνης Μυλωνογιάννη των Χανίων, φρόντισε με περισσή αγάπη και

γλυκά χρώματα να «σώσει» μοναδικές γωνιές της διατηρητέας πόλης. Μια φωνή που

έρχεται να επιβραβεύσει τις προσπάθειες όσων αγωνίστηκαν για τη σωτηρία των

κτιρίων της παλαιάς πόλης, να προλάβει όσους επιδιώκουν την καταστροφή των

υπολοίπων και να δώσει σε όλους μια ευκαιρία για μία νοσταλγική βόλτα στο

παρελθόν, που εξακολουθεί να είναι «παρών» στη δική μας μουντή πραγματικότητα.