Αναζήτηση
|
|
Το «μεγάλο θέαμα» που επεδίωκαν οι μείζονες τρομοκρατικές ενέργειες του
Τζιχάντ πριν από τις επιθέσεις της 11ης Σεπτεμβρίου στη Νέα Υόρκη και την
Ουάσιγκτον (οι επιθέσεις στις αμερικανικές πρεσβείες στο Ναϊρόμπι και το Νταρ
ες – Σαλάμ, η επίθεση αυτοκτονίας κατά του αμερικανικού αντιτορπιλικού
«Cole»στο Άντεν) έχει μια συγκεκριμένη πολιτική λειτουργία, πέρα από τον τρόμο
που σπέρνει στον αντίπαλο: να αναπληρώσει την απουσία οποιασδήποτε κοινωνικής
εμφύτευσης του Τζιχάντ μεταξύ των πληθυσμών στο όνομα των οποίων γίνονται οι
τρομοκρατικές πράξεις, επιδιώκοντας μια συγκινησιακή προσχώρηση μέσω της
οποίας θα επέλθει η αυθόρμητη κινητοποίηση του πλήθους. Ως τώρα, ο Μπιν Λάντεν
δεν το είχε καταφέρει πουθενά πέρα από τους στερημένους πακιστανικούς
πληθυσμούς, τους οποίους πλαισιώνουν τα ίδια θρησκευτικά σχολεία στα οποία
εκπαιδεύτηκαν οι Ταλιμπάν. Οι εικόνες της 11ης Σεπτεμβρίου αλλάζουν τα
δεδομένα: εντάσσονται σε μια μακρά σειρά που σφράγισε τον μουσουλμανικό κόσμο
μετά την έναρξη της ιντιφάντα του Αλ – Άκσα.
Στην καρδιά της Αμερικής έκλεισε σαν παγίδα, στις 11 Σεπτεμβρίου του 2001, το
Τζιχάντ που ήρθε από το Αφγανιστάν, το οποίο είναι σήμερα ένα τρομερό
τρομοκρατικό εργοστάσιο που κλονίζει τον κόσμο. Ετοιμάζοντας την επίθεση κατά
του Αφγανιστάν, οι ΗΠΑ επιστρέφουν, 20 χρόνια μετά, στο σημείο εκκίνησης. Η
δολοφονία του διοικητή Μασούντ που αποδίδεται πιθανόν στους ανθρώπους του
Μπιν Λάντεν περιπλέκει το έργο τους, στερώντας την αντιπολίτευση στους
Ταλιμπάν από τη σημαντικότερη φυσιογνωμία της.
Εν αναμονή της επίθεσης, ο μουλάς Ομάρ, εμίρης του Κανταχάρ, ζητεί την
αλληλεγγύη όλων των μουσουλμάνων της Γης, όπως είχε κάνει ο Σαντάμ Χουσεΐν το
1991, και ποντάρει σε μια γενικευμένη ανάφλεξη. Εκεί ακριβώς θα παιχτεί το
αποτέλεσμα αυτής της σύγκρουσης. Τα ισλαμικά κράτη εκδήλωσαν τη βούλησή τους
να απομονώσουν τους Ταλιμπάν μέχρι και το Ιράν και το Σουδάν. Απομένει όμως
να πεισθούν οι ενδιαφερόμενοι πληθυσμοί ότι το ξερίζωμα των Ταλιμπάν και του
προστατευομένου τους ανοίγει τον δρόμο για έναν κόσμο πιο δίκαιο και όχι για
το «σοκ των πολιτισμών» στο οποίο βασίζεται η τρομοκρατία της Αποκάλυψης που
αποδίδεται στον Οσάμα Μπιν Λάντεν.
Ο Gilles Kepel είναι καθηγητής στο Ινστιτούτο Πολιτικών Σπουδών του Παρισιού.
