ΠΡΟΠΟΝΗΤΗΣ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟΥ

ΓΕΝΝΗΘΗΚΕ: Για να δώσει ζωή στα χρόνια του.

ΔΕΝ ΑΝΤΕΧΕΙ: Την ηθελημένη απώλεια μνήμης.

ΑΠΟΛΑΜΒΑΝΕΙ: Όταν μπορεί, την ανατολή και τη δύση του ήλιου.

ΑΠΟΡΕΙ: Με τον… βήχα των εξωεκκλησιατικών ψαλτών.

ΤΟ ΠΟΔΟΣΦΑΙΡΟ: Η ομορφιά του κόσμου.

Την ψυχή του στον… αέρα, βγάζει ο Σπύρος Λιβαθηνός, πρώην διεθνής παίκτης

του Παναθηναϊκού και τώρα πετυχημένος προπονητής, αναφορικά με τη συμφωνία

κοινής υποψηφιότητας Ελλάδας-Τουρκίας, για τη συνδιοργάνωση του Ευρωπαϊκού

Πρωταθλήματος 2008, σε επίπεδο εθνικών ομάδων ποδοσφαίρου. Ο κ. Λιβαθηνός

χαρακτηρίζει «ολέθριες» τις σχέσεις που δημιουργούνται με την Τουρκία και

ζητεί πίσω την Κύπρο για να προχωρήσει η Ελλάδα σε οποιαδήποτε συμφωνία μαζί

της, καθόσον πιστεύει ότι οι προθέσεις της τουρκικής κυβέρνησης και όχι του

τουρκικού λαού, με τον οποίο οι Έλληνες δεν έχουν να χωρίσουν απολύτως τίποτα,

δεν είναι ειλικρινείς.

ΕΡ.: Αντιδράς, γιατί;

ΑΠ.: Δεν πιστεύω την Τουρκία.

ΕΡ.: Στον αθλητισμό;

ΑΠ.: Θέλει ερώτημα;

ΕΡ.: Τότε;

ΑΠ.: Η συνδιοργάνωση αυτή δεν άπτεται ποδοσφαιρικού περιεχομένου.

ΕΡ.: Είναι και πολιτικού λοιπόν;

ΑΠ.: Χωρίς «και» παρακαλώ. Είναι καθαρά πολιτικής γραμμής και

ειδικότερα εξωτερικής πολιτικής «γραμμής».

ΕΡ.: Πάλι ξένος δάκτυλος;

ΑΠ.: Και τι… δάκτυλος, αμερικανικός!

ΕΡ.: Άρα μεταξύ Ελλάδας-Τουρκίας, «απαγορεύονται» τέτοιες σχέσεις.

ΑΠ.: Επιτρέπονται οι αθλητικές συνυπάρξεις. Οι σχέσεις όμως αυτές είναι

ολέθριες και καταστροφικές.

ΕΡ.: Γιατί;

ΑΠ.: Διότι δεν είναι ειλικρινείς. Η Τουρκία δεν έχει μπέσα.

ΕΡ.: Οι Τούρκοι;

ΑΠ.: Οι λαοί μας, οι ποδοσφαιριστές και οι παράγοντες δεν έχουν να

χωρίσουν απολύτως τίποτα. Οι σχέσεις μας είναι από πολύ καλές έως εξαιρετικές

και έτσι πρέπει να μείνουν.

ΕΡ.: Έτσι θα προχωρήσουμε;

ΑΠ.: Δεν γίνεται αλλιώς. Δεν μπορούμε και δεν πρέπει να προχωρήσουμε αν

δεν λυθούν ζωτικής σημασίας εθνικά θέματα.

ΕΡ.: Μήπως είσαι απόλυτος στις θέσεις σου;

ΑΠ.: Κάνεις λάθος, δεν είμαι απόλυτος, είμαι αμετακίνητος στις απόψεις

μου. Εγώ δεν παίζω με το δράμα του Ελληνισμού και την τραγωδία της Κύπρου.

ΕΡ.: Οπότε;

ΑΠ.: Ο αμερικανικός παράγοντας και η Τουρκία ας αφήσουν το παραμύθι.

Βύθισαν ολόκληρο νησί στο πένθος και τόσα χρόνια συνεχίζουν αυτήν την τακτική.

Να ελευθερώσουν σήμερα, τώρα, αυτή τη στιγμή την Κύπρο.

ΕΡ.: Πρόταση;

ΑΠ.: Το δίκιο των Ελλήνων και ειδικότερα των αδελφών Κυπρίων, πώς θα το

βρούμε; Παίζοντας μόνο μπάλα ή ανταλλάσσοντας τραγούδια σε καλλιτεχνικές

βραδιές;

ΕΡ.: Κάπως έτσι αναθερμαίνονται σήμερα οι σχέσεις των δύο χωρών.

ΑΠ.: Ναι, αλλά οι μάνες της Κύπρου ακόμη είναι μαυροντυμένες. Ακόμη

θρηνούν και κλαίνε τα παιδιά τους.

ΕΡ.: Και τι θα γίνει;

ΑΠ.: Άφησε με να τα πω. Ξεκληρίστηκαν οικογένειες. Υπάρχουν χιλιάδες

αγνοούμενοι. Χιλιάδες ομαδικοί τάφοι που γέμισαν αθώα ελληνικά κορμιά.

Διαχωριστικές γραμμές σε ελληνικά, ελληνικότατα εδάφη. Ξεχνιούνται μωρέ αυτά;

Όχι πέστε μου ξεχνιούνται;…

ΕΡ.: Όχι, και δεν πρέπει ποτέ να ξεχαστούν. Η Ελλάδα, όμως, με το EURO

2008 δεν αποκτά κάποιο σημαντικό στρατηγικό πλεονέκτημα;

ΑΠ.: Θεωρητικά ίσως. Πρακτικά οι Τούρκοι θα ωφεληθούν.

ΕΡ.: Πώς;

ΑΠ.: Το διδάσκει η ιστορία με… ξύλινα γράμματα στις σελίδες της.

ΕΡ.:… μετάφρασέ την.

ΑΠ.: Όταν οι Τούρκοι είναι αδύναμοι, ζητούν τη βοήθεια μας. Όταν

νιώθουν δυνατοί, έχουν ως δόγμα να προσπαθούν να ξεγελάσουν και να κοροϊδέψουν

τους Έλληνες.

ΕΡ.: Κάποτε, όμως, δεν πρέπει να τελειώσει αυτή η έχθρα;

ΑΠ.: Βεβαίως, διαφωνεί κανείς;

ΕΡ.: Ωστόσο εξακολουθεί να υπάρχει.

ΑΠ.: Όσο θα υπάρχει υποκρισία στις πολιτικές και τους πολιτικούς.

ΕΡ.: Ο αθλητισμός, όμως, ενώνει τους λαούς, σωστά;

ΑΠ.: Σαφέστατα, αλλά τους χωρίζουν οι στρατηγικές και τα τεράστια

πολιτικο-οικονομικά συμφέροντα. Είμαι «φτιαγμένος» μ’ αυτό το «πάρε-δώσε» που

ανοίξαμε.

ΕΡ.: Παραδέχεσαι ότι η Ελλάδα είναι δυνατή. Τι πρέπει να κάνει για να

αποκομίσει κάποια οφέλη απ’ αυτήν τη συμφωνία;

ΑΠ.: Τώρα που η Τουρκία παρουσιάζεται «στριμωγμένη» από παντού,

ωρίμασαν οι συνθήκες να απαιτήσουμε όλα αυτά που μας πήρε κατά καιρούς.

ΕΡ.: Πρώτα απ’ όλα;

ΑΠ.: Να μας δώσει πίσω την Κύπρο. Έστω μέχρι το… 2008. Ελληνοκύπριοι

και Τούρκοι ζούσαν μία χαρά μέχρι να μπει ο Αττίλας και να σαρώσει τα πάντα

στο μαρτυρικό νησί. Ε, όχι ρε φίλε, δεν… μασάω από τέτοια τεχνάσματα.

ΕΡ.: Διαισθάνομαι ότι λατρεύεις την Κύπρο.

ΑΠ.: Λατρεύω την Ελλάδα, λατρεύω κάθε τι ελληνικό και η Κύπρος είναι

ΕΛΛΗΝΙΚΗ. Δεν καταλαβαίνω τίποτα σε θέμα αρχών και αξιών.

ΕΡ.: Ειλικρινά δεν θα ήθελες να συνυπάρξουμε ειρηνικά με την Τουρκία;

Να επικρατήσει ηρεμία στην περιοχή;

ΑΠ.: Και ποιος τυφλός δεν θέλει το φως του;

ΕΡ.: Και πώς θα βοηθηθεί;

ΑΠ.: Με καθαρές λύσεις. Με δικαιοσύνη και σεβασμό στα ανθρώπινα

δικαιώματα, για τα οποία η Τουρκία κατηγορείται και καταγγέλλετε συνεχώς απ’

όλους τους διεθνείς οργανισμούς.

ΕΡ.: Δηλαδή δεν νερώνεις το κρασί σου.

ΑΠ.: Με τους Τούρκους φίλους, που αντιμετωπίζουν σοβαρά προβλήματα

επιβίωσης, μπορεί να το κάνω τώρα που συζητάμε. Κι’ αυτό επειδή γνωρίζω ότι το

ίδιο μπορούν να κάνουν κι’ αυτοί για μας. Καταλαβαινόμαστε.

ΕΡ.: Για την συνδιοργάνωση όμως έχεις σοβαρές αντιρρήσεις.

ΑΠ.: Είμαι υπέρ των μεγάλων διοργανώσεων φυσικά, αλλά όχι, ποτέ με

αυτήν την μπαμπέσικη πολιτική της Τουρκίας.

ΕΡ.: Μιλάς και φαίνεσαι πολύ θυμωμένος.

ΑΠ.: Βγάζω τη ψυχή μου στον… αέρα.

ΕΡ.: Τελικά τι πιστεύεις, θα πετύχει αυτό το «εγχείρημα»;

ΑΠ.: Πιθανότατα, ως προς την ανάληψη της διοργάνωσης.

ΕΡ.: Πού θα αποτύχει;

ΑΠ.: Θα φανεί στη σκακιέρα του διπλωματικού παιχνιδιού. Ελπίζω να μη

χάσουν πάλι οι δύο λαοί.

Τελευταία Νέα