<

Η συζήτηση υπήρξε άκρως διαφωτιστική και αντίστοιχη εκείνης που συμβαίνει όταν

χρηματιστηριακοί εμπειρογνώμονες ομιλούν για τους εγκλωβισμένους. Ειδικότερα ο

Vergnes επεσήμανε πως η μόνη λύση είναι η λιγότερη κατανάλωση (νερού ή

χρημάτων). Ότι η τεχνολογία λύνει μεν προβλήματα, αλλά σε πρόσκαιρες βάσεις.

Π.χ. το αφαλατωμένο νερό. Τι γίνεται με το αλάτι που απομένει; Αν το

ξαναρίξεις στη θάλασσα, αλλάζει το οικοσύστημά της. Αν το ρίξεις στη στεριά,

δημιουργεί έρημη χώρα. Όπως τα πυρηνικά απόβλητα.

Ωραία η τεχνολογία, επιμένει ο Vergnes. Αλλά δεν λύνει το μεγάλο πρόβλημα. Στη

Λιβύη, π.χ., τυχαία ανακάλυψαν νερό σε βάθος 12 χιλιομέτρων. Με τεράστιους

αγωγούς ­ τύφλα να ‘χουν μπροστά τους οι πετρελαιαγωγοί ­ το φέρνει ο Καντάφι

στις μεσογειακές ακτές για καλλιέργεια. Μα τι θα γίνει μες στο χρόνο; Είναι

ανεξάντλητη η φλέβα αυτή;

Σύμφωνα με την Κοινοτική Οδηγία του Δεκεμβρίου 2000, λέει ο τεχνοκράτης

Kaczmarek, οι χώρες της Ε.Ε. πρέπει μέχρι το 2015 να έχουν αποδώσει στο νερό

τη χαμένη του ποιότητα. «Το νερό δεν είναι εμπορικό αγαθό αλλά εθνική

κληρονομιά» (sic!).

«Περί τις 300 ζώνες συγκρούσεων γύρω από το πόσιμο νερό έχουν επισημανθεί σε

διάφορα σημεία του πλανήτη», θυμίζει πάλι ο «αντάρτης» Vergnes.

Να θυμίσουμε με τη σειρά μας ότι το Κουρδικό πάει να λυθεί από τη γείτονα

Τουρκία με κατασκευή φραγμάτων που εκτοπίζουν τον κουρδικό πληθυσμό.

Να θυμίσουμε ότι η σικελική μαφία (οι Δον Κορλεόνε και οι Δον Μαφιάκηδες)

πρωτοξεκίνησε τη δράση της στον 19ο αιώνα με αφορμή τη διανομή του νερού στο

άνυδρο νησί του Πιραντέλο.

Ο καθηγητής Γιώργος Τσακίρης υπήρξε στην εισήγησή του καταλυτικός: με ανθρωπιά

και με γλυκύτητα αναφέρθηκε στα διαφορετικά «σενάρια» που υπάρχουν. Από τα πιο

καταστροφικά έως τα πιο ελπιδοφόρα. Κι άφησε μια γεύση αισιοδοξίας στη

συνάθροιση.

Την ίδια γεύση που αφήνει η ποίηση, το «λάλον ύδωρ» των Δελφών, όπου το

βραβείο Νόμπελ της Νιγηρίας, της πιο πλούσιας χώρας σε υδάτινους πόρους,

διαβάζει σήμερα, ενώπιον της Πυθίας, στίχους του (μαύρους σε λευκές σελίδες)

για την ανυδρία της ψυχής.

«Για το νερό / το γαλανό / που λες και πίνεις τον ουρανό / σα τρεμουλιάζει

διάφαντο / μέσα στις φούχτες σου». (Χειρόγραφο Οξυρρύγχου. Η Διήγηση του Ιάσονα).