Το όνομα…

… του κυρίου καθηγητή είναι Γκίντερ φον Χάγκενς, αλλά τον έχουν πει

Φρανκενστάιν, Μένγκελε και Γαλιλαίο της ανατομίας. Ο ίδιος προτιμάει να τον

φωνάζουν «Πλαστικοποιητή». Η έκθεση με τα «έργα» του πενηνταεπτάχρονου

ανατόμου ­ άνοιξε τις προάλλες με τίτλο «Κόσμοι του σώματος» ­ έχει κόψει

στους Βερολινέζους την ανάσα. Ένα εκατομμύριο επισκέπτες αναμένεται να δουν τα

διακόσια διατηρημένα ανθρώπινα πτώματα και σωματικά μέλη που θα εκτίθενται για

έξι μήνες στο παλιό ταχυδρομείο του Ανατολικού Βερολίνου. Πριν από είκοσι

χρόνια, ο Πλαστικοποιητής ανακάλυψε πως, αντικαθιστώντας τα σωματικά υγρά με

σιλικόνη και άλλες χημικές ουσίες, μπορούσε να διατηρήσει όλα τα σωματικά μέρη

μέχρι την τελευταία φλέβα. Έτσι, λέει ο ίδιος, με την πλαστικοποίηση,

κατόρθωσε να «εκδημοκρατίσει» την ανατομία και να τη φέρει στις μάζες. Τα

πτώματα τα βρίσκει από εθελοντές δωρητές.

Τα εκθέματα…

… στο Βερολίνο μοιάζουν εκ πρώτης όψεως με ανατομικά μοντέλα. Όμως, με

μια δεύτερη ματιά φαίνεται πόσο είναι πραγματικά. Μια γυναίκα στον πέμπτο μήνα

της κύησης, μια τομή αποκαλύπτει το έμβρυο κουλουριασμένο στην κοιλιά της, τα

πνευμόνια της μαυρισμένα από το κάπνισμα, τα γαλανά μάτια κοιτάζουν πίσω από

τις βαμμένες βλεφαρίδες. Πλάι της ένας γυμνός άνδρας, με το ίδιο γυμνούς μύες

και οστά, κουβαλάει στην πλάτη του το δέρμα του, αναδιπλωμένο σαν ριχτάρι.

Παρακάτω, ένας άνδρας που το σώμα του είναι σκεπασμένο με τατουάζ, κομμένος

καθέτως στα πέντε, κρέμεται μέσα σε μια κορνίζα.


Οι Εκκλησίες…

… της Γερμανίας έχουν ξεσηκωθεί με αυτή την έκθεση που θεωρούν ότι

προσβάλλει την ανθρώπινη αξιοπρέπεια. Αντιδρούν με λειτουργίες για την

ανάπαυση των ψυχών των νεκρών που «βεβηλώνονται» στην έκθεση. Ο Φον Χάγκεν

(φωτό) αντιδρά και αυτός στο «εκκλησιαστικό μονοπώλιο που θέλει να ελέγχει τι

θα κάνουμε το σώμα μας όταν πεθάνουμε». Το 1968, ο καθηγητής είχε φυλακιστεί

όταν επιχείρησε να διαφύγει από την Ανατολική Γερμανία. Ύστερα από δύο χρόνια

στη φυλακή, τα κατάφερε να περάσει στη Δύση. Περίπου 3.200 πτώματα έχουν

περάσει από τα χέρια του. Πέντε άνθρωποι την ημέρα του γράφουν με την ελπίδα

να πλαστικοποιηθούν στην αιωνιότητα.

Σαν απάντηση…

… στις επικρίσεις, ο Πλαστικοποιητής ανεμίζει την τελευταία επιθυμία

μιας πενηντάχρονης δωρήτριας. «Η αίσθηση της ύπαρξής μου δεν πρέπει να

τελειώσει με τον θάνατό μου», τού γράφει. «Η σκέψη πως όταν πεθάνω θα

τοποθετηθώ σε ένα μουσείο είναι παρήγορη και συναρπαστική. Είναι κρίμα που εγώ

δεν θα μάθω ποτέ πώς ακριβώς θα χρησιμοποιηθεί το νεκρό μου σώμα». Ακόμη πιο

κρίμα είναι για εκείνους που δεν έμαθαν ποτέ πως ήταν ζωντανοί, για εκείνους

που δίχως να το ξέρουν έζησαν όλη τους τη ζωή μέσα σε ένα «μουσείο» σαν και

αυτό όπου τώρα αναζητούν τη μεταθανάτια δικαίωση. Μια επιγραφή που έχει

κρεμάσει ο Πλαστικοποιητής έξω από την αίθουσα με τα εκθέματα προειδοποιεί:

«Ανατομικά εκθέματα. Σκεφτείτε πριν μπείτε. Τα πλαστικοποιημένα πτώματα που

εκτίθενται μπορεί να πληγώσουν σοβαρά τα αισθήματά σας». Για τα δικά του

αισθήματα ούτε λόγος.

Τελευταία Νέα