Αναζήτηση
< |
|
Η γλώσσα σημαίνει. Δεν είναι. Άρα αυτό που σημαίνει σαν να ωραιοποιείται κάτω
από το ξένο όνομα. Άρα το πρόβλημα δεν είναι στη γλώσσα, αλλά στο προϊόν.
Επειδή η Ελλάδα για πολλές εκατονταετίες δεν παρήγε τίποτα, ήταν όλα
εισαγόμενα, μόλις άρχισε να παράγει, για να αναδείξει ένα προϊόν κολλούσε την
ετικέτα δίπλα του «εφάμιλλο του ευρωπαϊκού».
Αυτό έδινε αξία στο προϊόν. Το χαρακτήριζε ως προϊόν ποιότητος. Μερικές
δεκαετίες πριν, εγκατέλειψε αυτόν τον χαρακτηρισμό και έδινε πια στα προϊόντα
της ξένες ονομασίες. Γιατί έτσι γίνονταν αυτομάτως εφάμιλλα, χωρίς να το λένε.
Στο έτος λοιπόν που η Ευρώπη το ανακήρυξε ως «έτος γλωσσών» και καλεί τους
υπηκόους της να μάθουν ξένες γλώσσες για να γνωρίσουν καλύτερα τον πολιτισμό
των άλλων, μήπως εμείς θα πρέπει να μάθουμε καλύτερα τη γλώσσα μας;
Και μαθαίνοντάς την καλύτερα να παραδεχτούμε πως δεν έχουμε εμπιστοσύνη ούτε
στα προϊόντα μας ούτε στους εαυτούς μας. Ότι δεν εμπιστευόμαστε ούτε το
κράτος, ούτε την κοινωνία, ούτε την παραγωγή μας. Ότι μόνο για τα φαγώσιμα
έχουμε πια αποκτήσει εμπιστοσύνη και για τίποτ’ άλλο. Να παραδεχτούμε ότι δεν
έχουμε δικές μας αξίες βαθιά ριζωμένες, πλην εκείνων που αναφέρονται στη
θρησκεία και στη μουσική, και με την αυτογνωσία αυτή να φτάσουμε στην
αυτοκάθαρση από την επισωρευμένη στο συλλογικό μας γίγνεσθαι μακραίωνη
παράδοση του ραγιά;
Ως επαγγελματίας της γλώσσας, αισθάνομαι μια βαθιά προσβολή όταν διαπερνώ τη
λεωφόρο Βωβού. (Θέλω να πω τη λεωφόρο Κηφισίας, που έχει το εξής πανευρωπαϊκό
ρεκόρ: είναι η μόνη λεωφόρος με δύο αριθμήσεις. Που η καθεμιά ξεκινά από
διαφορετική άκρη. Και συναντιούνται κάπου στο μέσον.)
Εκτός από το αρχιτεκτονικό κιτσαριό που κυριαρχεί ένθεν και ένθεν της λεωφόρου
(μελετάται ήδη στις ανώτερες αρχιτεκτονικές σχολές ως υπόδειγμα προς αποφυγήν)
διαθέτει και τις περισσότερες ξενόγλωσσες πινακίδες. Δηλαδή γιατί το όνομα (το
ελληνικότατο, παίρνω ένα παράδειγμα στην τύχη), «Ελευθερίου» είναι πιο σεβαστό
ως Elefteriou; Γιατί η Μαρία είναι πιο πειστική ως Maria;
Ερωτήματα αναπάντητα που μου τα λύνει ως διά μαγείας, ένα άλλο, εβδομαδιαίο
τούτη τη φορά, περιοδικό. Το «Down Town». Διαβάζω τις ρουμπρίκες του:
editorial, fun, people, cinema, social life hot guide, gossip, this is your
life, good life, style, world, culture, television, planetarium.
Θα πρέπει εν τέλει ν’ αναγράφεται και στα περιοδικά αυτά ότι «η
αμερικανολαγνία βλάπτει σοβαρά την υγεία».
Ή: «Νίκησε κατά κράτος ο στρατηγός Βαν Φλητ». Γιατί ακόμα κι ο Χριστόδουλος,
μιλώντας από άμβωνος, είπε για την Εκκλησία: «Εδώ είναι το original». Diefchon
ton agion pateron ιmon, κyrie Isou Christe eleisson umas. Amen!
