ΟΣΟΙ γνωρίζουν «εξ ιδίας πείρας» γιατί έχουν παιδιά στο Λύκειο…

ΑΣΦΑΛΩΣ δεν απορούν με τα τρία σοβαρά ευρήματα της έρευνας του

Οικονομικού Πανεπιστημίου…

ΤΟ πρώτο για τον μεγάλο αριθμό των αριστούχων μαθητών στις δύο

τελευταίες τάξεις…

ΤΟ δεύτερο για το βαθμολογικό χάσμα ανάμεσα στα παιδιά των ιδιωτικών

σχολείων και των δημοσίων με τα πρώτα να υπερτερούν σημαντικά…

ΤΟ τρίτο για τη μεγάλη ανισότητα επιδόσεων ανάμεσα στους μαθητές

σχολείων της ηπειρωτικής ­ ιδίως της κεντρικής ­ Ελλάδας και των νησιωτικών

περιοχών που μειονεκτούν.

ΚΑΙ τα τρία αποτελούν συνέπειες του συστήματος εισαγωγής στην

Τριτοβάθμια Εκπαίδευση που συνδέεται με τους βαθμούς του Λυκείου…

ΚΑΙ σπρώχνει τους μαθητές σ’ έναν ανελέητο βαθμοθηρικό ανταγωνισμό τα

δύο τελευταία χρόνια.

ΚΑΙ τι ασφαλέστερο για την ενίσχυση της επίδοσης των μαθητών από την

προσφυγή στα φροντιστήρια…

ΑΛΛΑ και στα κατ’ οίκον ιδιαίτερα μαθήματα…

ΤΟ κόστος των οποίων μπορούν ν’ αντέξουν ­ έστω και με θυσίες ­ οι

οικογένειες που πληρώνουν τα υψηλά δίδακτρα των ιδιωτικών σχολείων…

ΟΧΙ, όμως, κι εκείνες ­ ή τουλάχιστον οι περισσότερες ­ που στέλνουν τα

παιδιά τους στα δημόσια.

ΚΑΙ αν αυτή η ανισότητα είναι μια φορά δεδομένη στις αστικές περιοχές

και εν γένει στην ενδοχώρα…

ΕΙΝΑΙ από την άλλη δέκα φορές μεγαλύτερη στα νησιά, όπου ούτε

ειδικευμένα φροντιστήρια υπάρχουν…

ΟΥΤΕ καν η πλήρης στελέχωση με καθηγητές στα σχολεία έχει επιτευχθεί.

ΑΣ βγάλουν τα συμπεράσματά τους και οι ιθύνοντες και ας πάρουν ­ ή δεν

χρειάζεται; ­ αποφάσεις.