Αναζήτηση
< |
|
Η Καθολική Εκκλησία, ως πιο ειλικρινής, αντί για Ταμεία Χάριτος, έχει από
χρόνια ιδρύσει τράπεζα δική της, την Τράπεζα του Αγίου Πνεύματος (Banca di
Santo Spirito).
Η Ορθοδοξία, ως πιο καθυστερημένη, ακόμα διαχωρίζει το Πνεύμα από την Ύλη.
Πάνω σ’ αυτή τη γεωγραφική συντεταγμένη θα πρέπει να επιβληθεί και η
διαχωριστική γραμμή Κράτους και Εκκλησίας.
Κάτι που ο συνταγματικός νομοθέτης, με την αναθεώρηση του Συντάγματος, ούτε
καν έχει διανοηθεί.
Αν λοιπόν η Ύλη είναι το Κράτος-Χρηματιστήριο και το Πνεύμα η Εκκλησία –
Ταμείο της Θείας Χάριτος (κατά την έκφραση του Αρχιεπισκόπου), η αχλάδα έχει
σίγουρα πολύ πιο πίσω την ουρά απ’ ό,τι φαντάζεται ο εγκλωβισμένος «για του
Χριστού την πίστη την Αγία, για της πατρίδος την Ελευθερία», καταθέτης.
***
Ο λόγος, φυσικά, για τον Ζολά. Που εκατό και πλέον χρόνια πριν τα έχει πει
όλα, ή περίπου, περί του Χρηματιστηρίου. Διαβάστε τον:
«Ο Σακάρ ήξερε ότι μες στη δερμάτινη τσάντα του μικρομετόχου, μοιραία θα
έπεφταν όλες οι απαξιωμένες μετοχές, όλες οι μετοχές εταιρειών υπό πτώχευση,
αξίες που από τα 500 φράγκα θα ξεπουλιόνταν 20 δεκάρες (της μιας δραχμής τα
γιασεμιά), ενώ ο επενδυτής θα έλπιζε πάντα αμυδρά ότι θα ‘κάναν το αδιανόητο
λίμιτ – απ…
Στις δολοφονικές μάχες του Κεφαλαίου, ο Σακάρ (ο πρωταγωνιστής του
μυθιστορήματος «Το χρήμα» του Ζολά) γνώριζε πολύ καλά πως καμιά εταιρεία δεν
γεννιόταν, κανένας Οίκος δεν αύξανε το μετοχικό του κεφάλαιο, αν δεν ήταν
σίγουρος από πριν, ότι θα πατήσει επί πτωμάτων, ότι θα ερχόταν η στιγμή που η
«μπάνκα» θα τα μάζευε όλα, μες στη λάσπη και το αίμα των αθώων.
Οι μεγάλες επιχειρήσεις (οι πολυεθνικές που θα λέγαμε σήμερα) γνώριζαν πολύ
καλά ότι θα έπρεπε να συνθλίψουν τους εργάτες, να πιουν το αίμα των
ανταγωνιστών τους, να εξαφανίσουν τους μικρομεσαίους και τις μικρές τράπεζες,
για να επιφέρουν και να επιβάλλουν τη νέα τάξη πραγμάτων…
Ο Σακάρ έπεφτε για ακόμα μια φορά από πολύ ψηλά. (Απ’ τα ψηλά τ’ Αλώνια).
Αγανακτούσε γιατί κάθε του πτώση εγκυμονούσε την ελπίδα μιας ανάκαμψης. Έτσι
όταν το τελευταίο του σχέδιο, να ζήσει άνετα χωρίς να δουλεύει, διαψεύσθηκε,
ένιωσε μέσα του έντονα την ανάγκη να διαμαρτυρηθεί εμπράκτως.
Να πάει στην Πύλη του Ναού (του Χρηματιστηρίου) για να εκφράσει την αγανάκτησή
του».
Το βιβλίο του Ζολά «Το Χρήμα» κυκλοφόρησε το 1891. Κι αναφέρεται σε υποθέσεις
του 1860. Τι άλλαξε από τότε; Τίποτα. Ίδιος ο Ναός, ίδιο και το Ταμείο της
Θείας Χάριτος.
