Αναζήτηση
Πριν από 25 χρόνια, στις «Επαρχίες της Αθήνας», γράφοντας για τη Δραπετσώνα,
σημείωνα πως «ομάδα επιστημόνων και ειδικών στα θέματα της ρύπανσης του
περιβάλλοντος έκαναν μια σειρά από πειράματα και μετρήσεις στη Δραπετσώνα και
διαπίστωσαν ότι: ένα κομμάτι λάστιχο που μένει εκτεθειμένο στον αέρα για μία
εβδομάδα, σαπίζει από τα καυσαέρια! Ένα κομμάτι κάλτσας νάιλον που μένει
εκτεθειμένο στον αέρα, πάλι για μία εβδομάδα, γεμίζει τρύπες, από τα διάφορα
οξέα! Και ένα κομμάτι απορροφητικού χαρτιού, που μένει εκτεθειμένο στον αέρα
μόνο για μία ημέρα, γίνεται κατάμαυρο σαν πίσσα, από την κάπνα της περιοχής!».
Εκείνη την εποχή, ουδείς είχε αντιληφθεί κι εγώ, φυσικά, ανάμεσα σε όλους
τι σημαίνει «περιβάλλον». Σε τέτοιο βαθμό, που ορισμένοι με ειρωνεύονταν, σε
εφημερίδες, ραδιόφωνα κ.λπ., για τις «υπερβολές» μου. Ακόμη, βλέπετε, δεν είχε
κάνει την εμφάνισή του το «δολοφονικό νέφος», δεν βρωμοκοπούσε ο Θερμαϊκός και
οι εμπρηστές δεν είχαν κάψει ώς και τα πουρνάρια της Αττικής…
Αυτή, ακριβώς, η άγνοια, αλλά και ο ελληνικός ωχαδερφισμός όταν, πια,
αρχίσαμε να συνειδητοποιούμε τι σημαίνει καθαρός αέρας, καθαρή θάλασσα,
ποτάμι, δάσος κ.λπ., μας οδήγησαν, σιγά σιγά, στην άθλια κατάσταση που
βρισκόμαστε σήμερα. Με κατάπληξη, όμως, είδα, σε μια έρευνα που έγινε για
λογαριασμό των «ΝΕΩΝ», ότι ένας στους τρεις Έλληνες εξακολουθεί και τώρα, που
η μόλυνση μάς απειλεί από παντού, να μη δίνει ιδιαίτερη σημασία στο πρόβλημα!
Συγκεκριμένα, από την έρευνα (δημοσιεύθηκε προ δεκαημέρου) προκύπτει ότι μόνο
ένα ποσοστό 62,7%, συμπατριωτών μας είναι διατεθειμένο να πληρώσει τον
λεγόμενο «πράσινο φόρο», για να παρθούν αποτελεσματικότερα μέτρα προστασίας
του περιβάλλοντος. Από το υπόλοιπο 37,3%, το 32,3% δεν δέχεται να δώσει
δραχμή, ενώ ένα 5% δεν ξέρει τίποτα για τον… φόνο και γι’ αυτό δεν απαντά!
Είμαι βέβαιος ότι αυτό το 37,3% του «δείγματος», που ψήφισε «όχι» στον
«πράσινο φόρο», έχει εγκαταλείψει τον χασάπη από τότε που εμφανίσθηκε η νόσος
των τρελών αγελάδων, προσπαθεί να μην πάρει περιττά κιλά, δεν καπνίζει κ.λπ.
Γιατί, βέβαια, αυτό το πλήθος ενδιαφέρεται μόνο για την πάρτη του. Και,
φυσικά, θεωρεί ότι η ρύπανση είναι πρόβλημα πολυτελείας, που θα χτυπήσει την
πόρτα μας τον… επόμενο αιώνα!
Σε ένα, πάντως, έχουν δίκιο όλοι οι ερωτηθέντες: για την καταστροφή του
περιβάλλοντος, την πρωταρχική ευθύνη (63%) την έχουν οι διάφορες κυβερνήσεις.
Που έβαζαν μπροστά τους, συνεχώς, άλλες προτεραιότητες γιατί αυτό απαιτούσαν
τα «συμφέροντα» και άφησαν τα βιομηχανικά λύματα να σκοτώνουν τις θάλασσες,
τα εργοστάσια να μολύνουν τον αέρα της πόλης, το τσιμέντο να κυριαρχεί παντού.
Να δούμε πότε θα ξυπνήσουμε. Πότε θ’ αποφασίσουμε να κοιτάξουμε κατάματα τον
εφιάλτη, που κόβει βόλτες στη γειτονιά μας, στο σπίτι μας, στη ζωή μας…
