Κλυδωνίζεται τους τελευταίους μήνες το λεγόμενο επαγγελματικό ποδόσφαιρο.

Ζητούμενο για μία ακόμα φορά η εξυγίανση. Κυνήγι γνώριμο, αφού επί πολλά

χρόνια υπήρξαν από όλες τις πλευρές αμφισβητήσεις για τη γνησιότητα των

διοργανώσεων. Οι πρόεδροι των ισχυρών ΠΑΕ έχουν κάνει επιθέσεις εναντίον

αθέατων μηχανισμών, οι οποίοι πλήττουν τον χώρο. Πότε ο Σταύρος Νταϊφάς, πότε

ο Ανδρέας Ζαφειρόπουλος, πότε ο Γιώργος Βαρδινογιάννης, πότε ο Σωκράτης

Κόκκαλης, πότε ο Θωμάς Βουλινός, αλλά και άλλοι πρόεδροι ασθενέστερων ΠΑΕ.

Όλοι κατά καιρούς έχουν εκφράσει έντονα παράπονα και έχουν μιλήσει για fair

play.

Ωστόσο, τα ποδοσφαιρικά πράγματα πηγαίνουν από το κακό στο χειρότερο. Οι

μεγάλοι του κέντρου έχουν κατακτήσει τους τίτλους και οι άλλοι, που

διαμαρτύρονται συνήθως μετά τις δέκα πρώτες αγωνιστικές, παραμένουν θεατές.

Τα βέλη εκτοξεύονται εναντίον της διαιτησίας, τα μέλη της οποίας έχουν

πείσει ότι δεν μπορούν να σηκώσουν το βάρος του λειτουργήματος. Οι παράγοντες

από το 1990 και μετά κατάφεραν να ελέγξουν απόλυτα τον κλάδο και να του δώσουν

τρία διαφορετικά χρώματα (πράσινο, κίτρινο, κόκκινο). Τα θύματα μιλάνε για

σκάνδαλα, ενώ οι θύτες δεν βρίσκουν λάθη και μιλάνε για καραμέλα, που λογικά

θα έπρεπε να έχει λιώσει.

Και το ποδόσφαιρο συνεχίζεται ανάμεσα σε ρύπους, μπράβους, «μαγείρους»,

τσιράκια, αετονύχηδες, χρυσοδάκτυλους, παρολιτζήδες, υποκριτές,

διαμαρτυρόμενους και εκτελεστές.

Τα γήπεδα είναι σκεπασμένα από μαύρα σύννεφα και κάθε βδομάδα όξινη βροχή

κατατρώγει τις σάρκες του ποδοσφαίρου.

Ο δρόμος για την αποκατάσταση της αξιοπιστίας του ποδοσφαίρου είναι μακρύς

και δύσβατος. Περνάει βέβαια μέσα από πληρέστερο αυστηρό θεσμικό πλαίσιο, αλλά

η λύση θα έρθει αν υπάρξουν οι προϋποθέσεις εισόδου νέων και άφθαρτων

παραγόντων στις διοικήσεις, αλλά και επαναδραστηριοποίησης των πραγματικών

φιλάθλων-παραγόντων, οι οποίοι οδηγήθηκαν στη γωνία μετά την εισβολή των

«επενδυτών».

Η λύση θα δοθεί και από τον ΠΣΑΠ, την Ομοσπονδία Προπονητών και τους

Συνδέσμους Παλαιμάχων Ποδοσφαιριστών όλων των ομάδων, οι οποίοι οφείλουν να

επέμβουν με προτάσεις και να απαιτήσουν κάθαρση.