Ο εμπλουτισμένος ουρανός ρωτούσε το απεμπλουτισμένο ουράνιο: «Εσύ δεν μου

έλεγες, χρυσέ μου, για το zero kill, τις μηδέν απώλειες στον τελευταίο

μη-πόλεμο; Να λοιπόν που αποκτάς κι εσύ τους ετεροχρονισμένους νεκρούς σου».

Παλιά οι νεκροί πέφταν στο πεδίο της μάχης. Άταφος νεκρός σήμαινε εκείνον που

δεν προκάναμε να περιμαζέψουμε και τον αφήσαμε στο χαράκωμα, όπου μπήκαν οι

εχθροί.

Τώρα πας στον πόλεμο, δεν παθαίνεις φαινομενικά τίποτα, γυρίζεις σπίτι σου,

τρως τη σούπα, διηγιέσαι στα παιδιά σου τη μεγάλη περιπέτεια και μια μέρα

αρχίζεις να μη νιώθεις καλά, έχεις ζαλάδες, τάση για έμετο, αρρωσταίνεις. Οι

γιατροί που πας δεν ξέρουν πού ν’ αποδώσουν το χάλι σου.

Ώσπου επειδή αυτό συμβαίνει και σε άλλους, συστρατιώτες σου, ξαφνικά, ως

κεραυνός εν αιθρία, γίνεται η ζεύξη Ρίου – Αντιρρίου, αιτίας – αιτιατού.

Φταίνε οι μπόμπες που έριξες, του απεμπλουτισμένου ουρανίου.

­ Κι εσύ γιατί διαμαρτύρεσαι εμπλουτισμένε ουρανέ μου; Εγώ βγήκα από τη γη,

είμαι μέταλλο της γης, με φτώχυναν, για να μην έχω ραδιενεργές επιπτώσεις.

Όμως εσύ προστάτεψες στην αγκαλιά σου τα αεροπλάνα που με ρίξανε. Άρα είσαι κι

εσύ συνυπεύθυνος. Μην κάνεις τώρα την πάπια».

***

Πρώτη φορά, στη μακραίωνη ιστορία του ανθρώπινου πολιτισμού, που είναι η

ιστορία των πολέμων του, τα θύματα μας προβληματίζουν από τη μεριά των θυτών

κι όχι των εξ αντικειμένου θυμάτων. Πρώτη φορά, κι αυτή η αντιστροφή μας βάζει

σε πολλές σκέψεις, μαθαίνουμε για το πώς σκοτώνει μια σφαίρα εκείνον που τη

ρίχνει κι όχι αυτόν που τη δέχεται.

Μέσα σε όλα τα πρωτάκουστα της Ιστορίας, αυτό είναι το πιο σουρεαλιστικό.

Γίνεται ένας μη πόλεμος, διότι οι δεχθέντες την επίθεση ποτέ δεν αμυνθήκαν,

και ξαφνικά προκύπτει ότι τα θύματα υπήρξαν οι επιτιθέμενοι με τα ίδια τους τα

όπλα.

­ Κι απ’ τη μεριά των όσων δέχτηκαν τις βόμβες; Του άμαχου πληθυσμού; Εκεί τι

έγινε;

­ Α, στάσου εμπλουτισμένε ουρανέ, απάντησε το απεμπλουτισμένο ουράνιο. Γι’

αυτά τα θύματα που λες θα μάθουμε σε μερικά χρόνια. Ακόμα είναι νωρίς.

­ Δηλαδή «πώς νωρίς»; Εξήγησέ μου, δεν καταλαβαίνω.

***

Την εξήγηση την έδωσε, παρεμβαίνοντας, χωρίς να τον καλέσουν, ο ιερέας Jean

Marie Benjamin, γενικός γραμματέας του Ιδρύματος Beato Angelico di Assise (του

φτωχούλη του θεού κατά τον δικό μας Καζαντζάκη), που είπε στην εφημερίδα «Le

Monde» με ημερομηνία 12-1-01: «Μετά από 14 ταξίδια που έκανα στο Ιράκ, μετά

τους συμμαχικούς βομβαρδισμούς, διαπίστωσα μιαν αύξηση της τάξεως του 350% των

ετήσιων γεννήσεων σε παραμορφώσεις (το μυαλό εκτός του κρανίου, τα μάτια στη

θέση των αυτιών, η μύτη στο πλάι κτλ.) Όλο το οικοσύστημα στην περιοχή όπου

πέσαν το 1991 οι απεμπλουτισμένες σε ουράνιο βόμβες μολύνθηκε για τα επόμενα

τέσσερα δισεκατομμύρια χρόνια.

«Στη Σερβία, οι συνέπειες των βομβών σε απεμπλουτισμένο ουράνιο που πέσαν, δεν

σταματούν εκεί, στα σύνορα. Ήδη στην Ελλάδα και στην Ιταλία η αύξηση της

ραδιενέργειας είναι υπαρκτή».

***

­ Μα τι είσαι απεμπλουτισμένο ουράνιο; Ποιο είσαι;

­ Άκου, εμπλουτισμένε ουρανέ μου. Αν πάρεις μια φούχτα χώμα, θα με βρεις.

Όποιο χώμα, όπου γης. Υπάρχω σαν ουράνιο εμβέλειας 100 μπεκερέλ (όπως λέμε

ντεσιμπέλ για τον ήχο) σε κάθε κιλό χώμα. Όταν με καθαρίζουν, οι ουρανοθήρες,

όπως λέμε οι χρυσοθήρες, σε φυσική κατάσταση, εκπέμπω 50 εκατομμύρια μπεκερέλ

ανά κιλό. Απεμπλουτισμένο, δηλαδή φτωχότερο, όπως με χρησιμοποιούν στις

βόμβες, μπορώ να εκπέμψω όχι πάνω από 40 εκατομμύρια μπεκερέλ. Αυτό σημαίνει

το «απεμπλουτισμένο». Σε μια και μόνη βόμβα δεν ακτινοβολώ πάνω από το 0,2%

εκεί που το ισότοπό μου U235 διαθέτει 3,5% ραδιενέργειας. Όπως και για τις

τρελές αγελάδες, έτσι και για μένα, δεν έχει ακόμα επιστημονικά διακριβωθεί η

σχέση μου με τις αρρώστιες και τους θανάτους των θυμάτων. Μην αφήνεις τον

πανικό σου, ουρανέ, να σε ξελογιάσει. Η επιστήμη είναι ψυχρή, και δεν

επιδέχεται συναισθηματική φόρτιση.

***

Κι εγώ αφελώς νοσταλγώ τον Τζέημς Shea, τον εκπρόσωπο του Νάτο κατά την εποχή

των βομβαρδισμών, εκείνον τον Άγγλο που μας σερβίριζε τις «πατάτες» των βομβών

σαν ανθρώπινα σφάλματα, εντός των πλαισίων του επιτρεπτού λάθους. Πού είναι ο

Shea; Τον αναζητεί η υφήλιος. Το φλέγμα του, το χαμόγελό του, την ανθρωπιά της

απανθρωπιάς του.

Τελευταία Νέα