ΚΑΝΕΙΣ ­ και ποτέ ­ δεν υποστήριξε ότι η καταπολέμηση των ναρκωτικών

είναι υπόθεση εύκολη…

ΚΑΙ κανείς ­ πουθενά στον κόσμο ­ δεν μπορεί να ισχυριστεί ότι ζει σε

μια χώρα όπου η χρήση τους είναι άγνωστη.

ΤΟΥΤΟ, όμως, δεν σημαίνει πως η αύξηση της χρήσης στην Ελλάδα ­ όπως

στο χθεσινό ρεπορτάζ των «ΝΕΩΝ» «χαρτογραφήθηκε» ­ μπορεί να αντιμετωπίζεται

με απάθεια…

ΟΤΑΝ μάλιστα ο δείκτης στις πολύ νεαρές ηλικίες έχει ανέβει δραματικά ­

όπως και οι θάνατοι.

ΚΑΙ αν οι ίδιες οι αστυνομικές αρχές αναγνωρίζουν ότι στην Αθήνα τα

στέκια διακίνησης ναρκωτικών έχουν πολλαπλασιαστεί…

ΤΟΥΤΟ ασφαλώς δεν είναι λόγος να υιοθετηθεί μια μοιρολατρική στάση

απέναντι στο πρόβλημα.

ΠΡΙΝ από λίγα χρόνια όλοι συμφωνούσαν στην ανάγκη να ενισχυθεί η

πρόληψη…

ΕΙΝΑΙ, όμως, σαφές πως τα βήματα που έγιναν μάλλον δεν απέδωσαν…

ΠΙΘΑΝΟΤΑΤΑ γιατί ήταν αποσπασματικά και ασυντόνιστα.

ΟΥΤΕ η πρωτογενής πρόληψη ­ στην εκπαίδευση, λόγου χάριν ­ προχώρησε

ικανοποιητικά…

ΟΥΤΕ σε πανελλήνιο επίπεδο έχει αναπτυχθεί, στον βαθμό που είναι

αναγκαία, η παροχή συμβουλευτικών υπηρεσιών…

ΓΙΑ να μη μιλήσει κανείς για τη συντονισμένη αστυνόμευση που

προφανέστατα χωλαίνει.

ΑΛΛΩΣΤΕ, η πολιτική κατά των ναρκωτικών δεν αποφασίζεται εφάπαξ γιατί

το πρόβλημα δεν είναι στατικό…

ΚΑΙ τούτη την ώρα πρόδηλο είναι πως χρειάζεται ­ επειγόντως μάλιστα ­

εθνικό σχέδιο δράσης…

ΑΝ πρόκειται κάτι περισσότερο και αποτελεσματικότερο να γίνει, από το

να παρακολουθούμε την εξάπλωση της χρήσης με σταυρωμένα χέρια.