Το πνεύμα των ημερών κάνει τον κ. Κίμωνα Δ. Χλαπανίδη να θυμηθεί το διήγημα

του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη «Στο Χριστό στο Κάστρο».

«Προ δέκα ετών στην παρέα των τριών λυκειαρχών κατά Σάββατο θυμήθηκα ότι στην

ογδόη Γυμνασίου προ των Διακοπών των Χριστουγέννων ο καθηγητής των ελληνικών

μακαρίτης πια Ηλ. Μουδρέας μας έφερε να διαβάσουμε από το Σκιαθίτη

Κοσμοκαλόγερο Άγιο της λογοτεχνίας μας Αλ. Παπαδιαμάντη με την απλή του

γλυκύτατη καθαρεύουσα το μάθημα «Στο Χριστό στο Κάστρο».

Οπότε στη συνάντηση του επομένου Σαββάτου στην καφετερία της Σκουφά των

αδερφών Πίσπα, ο Σάμιος Γ. Αγγελληνάρας μας το έφερε και το διαβάσαμε εκ

περιτροπής πίνοντας τον πρωινό μας καφέ εις ανάμνηση των μαθητικών μας χρόνων.

Τον επόμενο χρόνο ακριβώς μετά πολλών Αποβολών ήλθε η Ευλογία του Θεού στο

σπίτι μας. Το βράδυ δε των Χριστουγέννων, επτά ημερών ο μικρούλης άκουσε να

του διαβάζω την παρακάτω παράγραφο: Αλλ’ ότε ο ιερεύς εξελθών έψαλλε το «Δεύτε

ίδωμεν πιστοί, που εγεννήθη ο Χριστός», τότε αι μορφαί των Αγίων εφάνησαν ως

να εφαιδρύνθησαν εις τους τοίχους. «Ακολουθήσωμεν λοιπόν ένθα οδεύει ο αστήρ»,

και ο κυρ Αλεξανδρής ενθουσιών έλαβε την υψηλήν καλάμην και έσεισε τον

πολυέλαιον με τας λαμπάδας όλας ανημμένας. «Άγγελοι υμνούσιν ακαταπαύστως

εκεί», κι εσείσθη ο ναός όλος από την βροντώδη φωνήν του παπα-Φραγκούλη μετά

πάθους ψάλλοντος «Δόξα εν υψίστοις λέγοντες τω σήμερον εν σπηλαίω τεχθέντι»,

και οι άγγελοι οι ζωγραφιστοί, οι περικυκλούντες τον Παντοκράτορα άνω εις τον

θόλον, έτειναν το ους, αναγνωρίσαντες οικείον αυτοίς τον ύμνο. Και είτα ο

ιερεύς επήρε καιρόν, και ήρχισε να προσφέρη τω Θεώ θυσίαν αινέσεως.

Φέτος κατά την Αγία Νύκτα των Χριστουγέννων θα ζητήσω από τον εννεαετή πλέον

Δημητράκη να μας διαβάσει ο ίδιος ολόκληρο το διήγημα του Παπαδιαμάντη, ενώ τα

χαράματα (5 π.μ.) με την πρώτη καμπάνα της εκκλησίας μας μου υπεσχέθει να τον

ξυπνήσω για να πάμε όλοι μαζί στη Θεία Λειτουργία της Γεννήσεως».

Τελευταία Νέα