Το φάντασμα το οποίο πλανιόταν πάνω από την πολιτική ζωή του τόπου άρχισε

να παίρνει μορφή. Οσονούπω, εδηλώθη ότι θ’ αποκτήσει και σάρκα και οστά.

Καρδιά της πολιτικής είναι το πρόγραμμα, οι ιδέες, οι αξίες. Πριν, λοιπόν,

χτυπήσει η καρδιά του εξαγγελθέντος κόμματος του Δ. Αβραμόπουλου, μόνο

προβλέψεις μπορούμε να διατυπώσουμε, όχι ασφαλείς και τελεσίδικες κρίσεις.

Όμως πρέπει να σημειώσουμε πως όλο και πιο συχνά αυτή η καρδιά της πολιτικής

παρουσιάζει… αρρυθμίες. Και ένας αυτόνομος παράγοντας για την πρόκληση αυτών

των αρρυθμιών είναι το παρηκμασμένο πολιτικό σύστημα και σκηνικό.

Ανεξαρτήτως, λοιπόν, του τελικού του στίγματος, αν η δημιουργία του κόμματος

Αβραμόπουλου συμβάλλει στην αναμόχλευση αυτού του σκηνικού, στην αναδιάταξη

του κομματικού τοπίου και συνακόλουθα στην ανασύνθεση του πολιτικού

συστήματος, θα έχει, έστω και εμμέσως, προσφέρει καλές υπηρεσίες.

Πάντως, μπορούμε να προβλέψουμε από τώρα ότι και η μελλοντική αποσαφήνιση του

αξιακού και προγραμματικού λόγου του κόμματος Αβραμόπουλου δεν θα είναι

ιδιαίτερα… αποσαφηνιστική. Ο στιλπνός και στρογγυλός λόγος, παρά τις

υφολογικές διαφορές, θα συνεχιστεί. Και αυτό δεν προδικάζει αποτυχία.

Άλλωστε, πρόκειται για λόγο ο οποίος «ταιριάζει» στη μεταμοντέρνα τηλεοπτική

εποχή, παρά στην αυξανόμενη «κεντροποίηση» της πολιτικής και, όπως υπενθύμιζε

στα «ΝΕΑ» (11/12) ο Ν. Χριστοδουλάκης, «… απευθύνεται σε ορισμένα στρώματα,

κυρίως τα μεσαία, τα οποία έχοντας κατακτήσει ένα επίπεδο ανάπτυξης και

σχετικής ασφάλειας, δεν αγωνιούν πια για μεγάλες διαχωριστικές επιλογές…».

Σε κάθε περίπτωση το εγχείρημα Αβραμόπουλου θα οδηγήσει στην ανασύνθεση του

χώρου της Κεντροδεξιάς. Η εκτίμηση αυτή κάθε άλλο παρά ταυτίζεται με τις

αυτάρεσκες, υπεροπτικές και κοντόφθαλμες δηλώσεις στελεχών του ΠΑΣΟΚ που

έκαναν λόγο για «οικογενειακή υπόθεση της Ν.Δ. και της Κεντροδεξιάς».

Υποδηλώνει την αναδιάταξη του πολιτικού χάρτη από το κέντρο έως τα δεξιά τού

πολιτικού φάσματος. Ο κ. Αβραμόπουλος θα προσπαθήσει να εγκατασταθεί στο

κέντρο, συσπειρώνοντας και ψηφοφόρους που επέλεξαν τον κ. Σημίτη. Η Ν.Δ. θα

ωθηθεί ακόμα πιο δεξιά, εγκαταλείποντας και στην πράξη τη ρητορική του μεσαίου

χώρου. Τα μικρότερα σχήματα ­ Φιλελεύθεροι, Πολιτική Άνοιξη, ακόμα και το ΛΑΟΣ

­ θα αυξήσουν τη διαπραγματευτική, κατά βάση, ισχύ τους.

Εν ολίγοις, ο πολίτης θα διαθέτει ποικιλία επιλογών στον χώρο από το κέντρο

έως τα δεξιά. Κι αυτή η ποικιλία επιλογών είναι δυνατόν να οδηγήσει σε

διεύρυνση των συνολικών του ορίων. Αν, δε, τελικά ο χώρος αυτός συγκροτηθεί σε

παράταξη, όπως ανοιχτά επιδιώκουν ορισμένες πλευρές, π.χ. ο κ. Μάνος, αυτά τα

διευρυμένα όρια θα αποτυπωθούν και εκλογικά.

Είχε υποστηριχθεί ότι αν η ανασύνθεση του πολιτικού συστήματος δεν γίνει με

σχέδιο και οργανωμένα, θα γίνει «βιαίως» και «από τα κάτω» και ότι αν δεν

σαρκωθεί η πολλάκις εξαγγελθείσα Κεντροαριστερά θα εμφανισθεί ως παράταξη η

Κεντροδεξιά.

Ίσως να βρισκόμαστε ενώπιον αυτών των εξελίξεων. Ίσως όμως να υπάρχει ακόμα

χρόνος ώστε οι εξελίξεις να αποκτήσουν διαφορετική τροπή. Εφόσον, βέβαια,

πάρει τις σχετικές αποφάσεις ο Κ. Σημίτης και η ηγεσία του κυβερνώντος

κόμματος.

Η οργανωμένη ανασύνθεση του πολιτικού σκηνικού σημαίνει τη μετάβαση από τον

άγονο ­ και τραυματισμένο, πλέον ­ δικομματισμό σε έναν γόνιμο διπολισμό.

Πράγμα που εκτός των παρελκόμενων αλλαγών (εκλογικό σύστημα κ.ά.) σημαίνει και

τη συγκρότηση της Κεντροαριστεράς ­ ενός άλλου φαντάσματος που πλανάται από το

’96 στην πολιτική ζωή ­ σε πολυφωνική και ευρεία παράταξη.

Για να συμβεί αυτό πρέπει το ΠΑΣΟΚ να αυτομεταρρυθμιστεί, ώστε να

αντιστοιχηθεί στην αλλαγή του ’96. Να εγκαταλείψει την εδραιωμένη μονοπωλιακή

νοοτροπία ώστε να αναγνωρίσει την προσφορά και τη συμμετοχή δυνάμεων με άλλη

διαδρομή και διαφορετικό φορτίο. Να αυξήσει την εναλλακτικότητά του έναντι της

«παρούσας τάξης πραγμάτων» και ταυτόχρονα ­ μοιάζει αλλά δεν είναι αντιφατικό

­ την ελκτικότητά του σε δυνάμεις και εξ αριστερών και εκ δεξιών.

Εν ολίγοις, αντί εφησυχασμού ενεργοποίηση και πολιτική πρωτοβουλία, αντί

αυτάρεσκης φυγόκεντρης λειτουργίας, ενίσχυση της κεντρομόλου δυναμικής, αντί

μεμονωμένων μετεγγραφών, παραταξιακός μετασχηματισμός, αντί «κεντροποίησης»

του ιδίου, συγκρότηση με υπαρκτές ­ ένθεν κακείθεν ­ δυνάμεις της παράταξης

της Κεντροαριστεράς. Αυτού του ξεχασμένου φαντάσματος.

Ο δημοσιογράφος Θανάσης Γεωργακόπουλος είναι στέλεχος της Ανανεωτικής

Εκσυγχρονιστικής Κίνησης της Αριστεράς.