Για θυμήσου…

Ηταν το ατίθασο παιδί των ελληνικών γηπέδων αλλά και ο πιο χαϊδεμένος

ποδοσφαιριστής των φιλάθλων της ΑΕΚ. Ο Λάκης Εμμανουηλίδης υπήρξε για την

ομάδα του Δικεφάλου Αετού ένας πιστός παίκτης, αφού τα πρώτα του ποδοσφαιρικά

βήματα τα έκανε στη Νέα Φιλαδέλφεια και φόρεσε την κιτρινόμαυρη φανέλα από τα

τσικό, το 1945. Στην Α’ ομάδα πρωτόπαιξε το 1947 στη θέση του δεξιού εξτρέμ.

Μία θέση που πήρε με την αξία του και την κράτησε ώς το 1961. Τότε πήρε

μεταγραφή για την Παναχαϊκή όπου αγωνίστηκε μία τετραετία στην ίδια θέση και

κατέκτησε τις συμπάθειες των Πατρινών φιλάθλων. Στην ΑΕΚ ο Λάκης Εμμανουηλίδης

είχε συνδέσει τ’ όνομά του και γενικά την παρουσία του με μεγάλες νίκες και

επιτυχίες. Παρά το γεγονός ότι στην ίδια πεντάδα ήταν και ο κορυφαίος Κώστας

Νεστορίδης, ο Εμμανουηλίδης ήταν ο μεγάλος ανατροπέας κάθε αντίπαλης άμυνας

των εντός και εκτός αγώνων που έδινε η ομάδα του. Είναι ίσως μία από τις

ελάχιστες περιπτώσεις που ένας παίκτης παίζει επί 12 χρόνια στην ίδια θέση.

Γιατί από την ΑΕΚ πέρασαν και άλλοι νεώτεροι και ταλαντούχοι ποδοσφαιριστές

αλλά στη θέση του δεξιού εξτρέμ κανείς δεν μπόρεσε να κρατηθεί. Αλλά και στην

Εθνική ομάδα ο Λάκης ήταν αναντικατάστατος. Δεκαεννέα φορές διεθνής ο

Εμμανουηλίδης, φόρεσε για πρώτη φορά την άσπρη και γαλανή φανέλα, πάντα με το

Νο7, το 1949 σε ηλικία 22 ετών. Είχε διακριθεί σε όλα τα διεθνή ματς που

έπαιξε τότε, αλλά την πιο εντυπωσιακή εμφάνιση πραγματοποίησε σ’ έναν από τους

πιο άτυχους αγώνες της Εθνικής μας με εκείνο το βαρύ 1-7 με την Ισπανία, όπου

πέτυχε το ελληνικό γκολ της τιμής.

Ήταν πεισματάρης και εγωιστής παίκτης και ίσως ο πιο ταχύς Έλληνας κυνηγός

στην εικοσαετία 1945 – 1965.

Ένα αρνητικό ρεκόρ που είχε είναι ότι είχε τιμωρηθεί περισσότερο απ’ όλους

τους συμπαίκτες του, γιατί ήταν παλικάρι και δεν ανεχόταν την αδικία από

αντιπάλους και διαιτητές.