Για τη λειτουργία του σχολείου στο χωριό Κάτω Αχαΐα γράφει η κ. Εύη

Παπαδοπούλου:

«Οι συνθήκες στο σχολείο είναι απαράδεκτες. Τμήματα των 25 και 30 παιδιών, 350

παιδιά σε μικρό χώρο, αίθουσες που έχουν χωριστεί με γυψοσανίδες, γραφείο

δασκάλων που έγινε αίθουσα, προαύλιο ασφυκτικά μικρό. Στα διαλείμματα, τα

παιδιά ίσα ίσα που χωρούν όρθια, δεν υπάρχει δυνατότητα όχι για παιχνίδι αλλά

ούτε και για μετακίνηση. Φυσικά, δεν μιλάμε για εργαστήρια, αίθουσες για

κομπιούτερ, χώρους άθλησης. Αυτά που στα περισσότερα σχολικά συγκροτήματα

θεωρούνται αυτονόητα, για τα δικά μας παιδιά είναι απαγορευμένα. Ο σύλλογος

γονέων έχει κάνει διαβήματα και διαμαρτυρίες αλλά καμία απάντηση. Ο δήμαρχος

και οι φορείς αδιαφορούν και κάνουν κινήσεις που μόνον όφελος πολιτικό έχουν.

Είμαι μια απλή μητέρα με ιδιαίτερους προβληματισμούς και αγωνίες. Είμαι επίσης

μία από τους πολλούς που πιστεύουν ότι, δυστυχώς, τα προβλήματα δεν τα λύνει

το κράτος αλλά τα μέσα ενημέρωσης και οι εφημερίδες».