ΟΤΑΝ ο διάλογος κλείνει πριν ­ μέγα το επίτευγμα! ­ καν ανοίξει…

ΤΟΤΕ ασφαλώς λύση δεν μπορεί να βρεθεί και η αντιπαράθεση μοιάζει

αναπόφευκτη ­ αψευδής απόδειξη η σημερινή πανεργατική απεργία.

ΠΩΣ το πρόβλημα της ανεργίας είναι μείζον ουδείς διανοείται να το

αρνηθεί…

ΚΑΙ πράγματι υπήρξε αιφνιδιασμός των εργατικών συνδικάτων από το

γεγονός ότι η κυβέρνηση αντ’ αυτού έθεσε…

ΘΕΜΑ ελαστικού ωραρίου, αλλαγής στον θεσμό των ομαδικών απολύσεων και

μείωσης των ασφαλιστικών εργοδοτικών εισφορών.

ΑΠΟ την άλλη πλευρά, τα πράγματα δυσκολεύουν όταν τα συνδικάτα

προβάλλουν ως αμετακίνητη θέση…

ΤΗΝ καθιέρωση της 35ωρης απασχόλησης χωρίς μείωση αποδοχών, ωσάν αυτή

από μόνη της να είναι το «φάρμακο».

ΑΛΛΑ όταν σοβαρά και η μία και η άλλη πλευρά ενδιαφέρονται για το

πρόβλημα της απασχόλησης…

ΜΑΛΛΟΝ χρειάζεται να το αποδείξουν με μέσο ­ υπάρχει και άλλο; ­ τον

διάλογο.

ΠΟΛΥ περισσότερο που ­ όχι μόνο σ’ εμάς αλλά διεθνώς ­ «μαγικά» δεν

υπάρχουν για την κρίση στην αγορά εργασίας…

ΑΛΛΑ χρειάζεται όλοι ­ κυβέρνηση, εργοδότες και εργαζόμενοι ­ ν’

αποδεχθούν πως πρέπει να συμπράξουν.

ΑΝ αυτό δεν γίνει κατανοητό πρόοδος δεν πρόκειται να υπάρξει σ’ ένα

τόσο σοβαρό κοινωνικό πρόβλημα…

ΚΑΘΩΣ η κάθε πλευρά θα μένει οχυρωμένη σε αδιέξοδες θέσεις που την αποκλείουν.