Ε, δεν γίναμε Αγγλία

Παραμονές της 4ης αγωνιστικής ημέρας στο ποδοσφαιρικό πρωτάθλημα της

εθνικής κατηγορίας και καμία ομάδα δεν έχει επιτύχει την απόλυτη βαθμολογική

συγκομιδή. Όλες σκόνταψαν, τουλάχιστον από μια φορά. Ο Ολυμπιακός, ο

Παναθηναϊκός και η ΑΕΚ των δισεκατομμυρίων, ο ιδιαίτερα φιλόδοξος ΠΑΟΚ και ο

Ηρακλής των μεγάλων προσδοκιών. Όλες, με εξαίρεση τον Άρη!

Αυτό που συνέβη στην 3η αγωνιστική καταγράφεται ως ένα φαινόμενο εξαιρετικά

ασυνήθιστο (αν μη τι άλλο…) για την ελληνική ποδοσφαιρική πραγματικότητα.

Ολυμπιακός, Παναθηναϊκός και ΑΕΚ έχασαν ­ και οι τρεις ­ βαθμούς στα «σπίτια»

τους, παίζοντας απέναντι σε ομάδες τις οποίες οι αριθμοί της στατιστικής

επιμένουν ότι θα έπρεπε να είχαν νικήσει. Το ίδιο έπαθε, με καθυστέρηση μιας

ημέρας, ο πανίσχυρος στην Τούμπα ΠΑΟΚ. Επτά ισοπαλίες σε οκτώ αγώνες! Εύλογο,

λοιπόν, το ερώτημα: Μπας και γίναμε… Αγγλία;

Οι πέρα από συλλογικές προτιμήσεις λάτρες του ποδοσφαίρου το ελπίζουν και

οι αθεράπευτα φανατικοί οπαδοί των «μεγάλων» ομάδων το φοβούνται. Ας μην

ανησυχούν, όμως, οι τελευταίοι. Προς το παρόν,

τουλάχιστον, φαίνεται πως αυτά τα αποτελέσματα ήταν απλώς οι εξαιρέσεις που

επιβεβαιώνουν τον κανόνα. Έχουμε πολύ δρόμο ακόμη (αν ποτέ φθάσουμε έως εκεί)

για ένα πρωτάθλημα με αβέβαιη την έκβαση των περισσότερων αγώνων του, με

εκπλήξεις και ανατροπές, με μικρούς αμφισβητίες που δεν θα φοβούνται το χρώμα

της «βαριάς» φανέλας των μεγάλων αντιπάλων τους και με διαιτητές που δεν θα

θεωρούν ότι «κάτι πήγε στραβά», όταν το φαβορί δεν πανηγυρίζει στο τέλος του

ματς. Και ­ το κυριότερο ­ απέχουμε πολύ από μια πλειονότητα φιλάθλων που να

θεωρούν την ήττα της ομάδας τους ανεκτή ­ ακόμη και αν προέρχεται από

θεωρητικά υποδεέστερη ομάδα.

«Δικαστήρια» έξω από τα γήπεδα

Θυμηθείτε τι ακολούθησε τα στραβοπατήματα του Ολυμπιακού, του Παναθηναϊκού,

της ΑΕΚ και του ΠΑΟΚ πριν από μια εβδομάδα. Γκρίνια ή και αποδοκιμασίες από

τους οπαδούς, μίνι «λαϊκά δικαστήρια» έξω από τα αποδυτήρια και τα γήπεδα,

εξύβριση προπονητή στη μητρική του γλώσσα (για το ενδεχόμενο να μην πάρει

το… μήνυμα), ανάληψη της… ευθύνης (!) για την ήττα από τους τεχνικούς,

«ανακρίσεις» από φιλάθλους παικτών που είχαν την υπομονή να ανοίξουν μαζί τους

έναν τόσο άσκοπο διάλογο.

Το εθνικό μας πρωτάθλημα δεν είναι έτοιμο να ρίξει το «αλάτι» της έκπληξης στο

συνήθως άνοστο ποδοσφαιρικό μενού και το χειρότερο είναι ότι οι πελάτες του

εστιατορίου, δηλαδή οι θεατές, έχουν μάθει εδώ και δεκαετίες να προτιμούν το

θέαμα που παραγγέλνουν ανάλατο…

Από την άλλη, τα αποτελέσματα της 3ης αγωνιστικής ­ έστω και αν πιθανότατα θα

εξακολουθήσουν να είναι σπάνια ­ έχουν τη σημασία τους και την εξήγησή τους. Η

τύχη παίζει σημαντικό ρόλο στη ζωή και στο ποδόσφαιρο, αλλά τίποτε δεν είναι

ακριβώς τυχαίο. Οι «μεγάλες» ομάδες έχουν πολλά ντιζαβαντάζ έναντι των

«μικρών» και μάλλον θα δυσκολευθούν αρκετές φορές και στο μέλλον σε «εύκολα»

ματς. Πρώτα απ’ όλα, οι «αστέρες» τους έχουν να αντιμετωπίσουν ένα εξαιρετικά

φορτωμένο αγωνιστικό πρόγραμμα: στα παιχνίδια του πρωταθλήματος πρέπει αυτοί

να «καθαρίζουν» τους χαμηλόμισθους συναδέλφους τους, να αποδείξουν ότι αξίζουν

τα ηγεμονικά συμβόλαιά τους.

Στο Κύπελλο, οι δικές τους ομάδες συνήθως φθάνουν πιο κοντά στον τελικό,

δίνουν περισσότερους αγώνες και όλο και πιο δύσκολους όσο πλησιάζουν στο

τρόπαιο.

Στην Ευρώπη, κάθε παιχνίδι είναι μια εξαιρετική πρόκληση για την καριέρα τους

και το Κύπελλο Πρωταθλητριών με τους νοκ – άουτ αγώνες έγινε ουσιαστικά ένα

ευρωπαϊκό πρωτάθλημα με παιχνίδια «χωρίς αύριο» σχεδόν κάθε εβδομάδα. Τις

ελάχιστες δυνάμεις που περισσεύουν (;) απ’ όλα αυτά τις απαιτούν οι εθνικές

τους ομάδες. Τα ταξίδια είναι αδιάκοπα, μακρινά, εξαντλητικά. Στο τέλος κάθε

περιόδου, ακόμη και όσοι λατρεύουν το ποδόσφαιρο, δεν κρύβουν ότι έχουν…

σιχαθεί την μπάλα.

Οι «μικρές» ομάδες πάνε στον αγώνα για δύο αποτελέσματα: τη νίκη ή την

ισοπαλία. Οι «μεγάλες» απαγορεύεται να χάνουν βαθμούς. Στις επιτυχίες, οι

βεντέτες έχουν απλώς κάνει το καθήκον τους, ενώ στις αποτυχίες όλοι μιλούν για

τα δισεκατομμύρια που εισπράττουν και δεν τίμησαν. Το άγχος είναι μόνο η μία

όψη του νομίσματος. Υπάρχει, όμως, και η αγωνιστική πλευρά. Είναι απείρως

ευκολότερο για μια ομάδα να κυνηγάει την ισοπαλία, να παίζει για να μη χάσει,

από το να πρέπει να πετύχει γκολ, πολλά γκολ, να νικήσει και μάλιστα να

«πουλήσει» θέαμα στον θεατή, ο οποίος δικαιολογημένα το απαιτεί.

Έπειτα, οι μεγάλες ομάδες θέλουν χρόνο για να «χτιστούν». Χρόνο, κατά τον

οποίο οι παίκτες τους πρέπει να μάθουν να συνεργάζονται, να γνωρίσουν ο ένας

το παιχνίδι του άλλου, να «δέσουν» σε ένα αρμονικό σύνολο. Με τις νέες

συνθήκες που χαρακτηρίζουν το σύγχρονο ποδόσφαιρο σχεδόν ποτέ οι ίδιοι βασικοί

παίκτες δεν παίζουν στην ίδια ομάδα για χρονικό διάστημα μεγαλύτερο από μια –

δυο ποδοσφαιρικές περιόδους. Όσο πιο φιλόδοξη η ομάδα τόσο πιο συχνές οι

μεταγραφές. Και όσο πιο «φορτωμένο» το αγωνιστικό της πρόγραμμα τόσο πιο

διαφορετική η ενδεκάδα, από αγώνα σε αγώνα.

Τα ίδια και στην Ευρώπη

Οι περιπέτειες και τα «παθήματα» των μεγάλων και πλούσιων ομάδων κάθε άλλο

παρά ελληνικό φαινόμενο είναι. Σπουδαίοι και ιστορικοί σύλλογοι στην Ευρώπη,

που μέχρι πριν από μερικά χρόνια η κυριαρχία τους στα εθνικά τους πρωταθλήματα

αλλά και στο Τσάμπιονς Λιγκ ήταν αδιαμφισβήτητη, έχασαν τίτλους, αποκλείστηκαν

από τα Κύπελλα Ευρώπης, μέτρησαν γκολ εις βάρος τους ­ από υποδεέστερες ομάδες

­ που ούτε οι αντίπαλοί τους δεν μπορούσαν να πιστέψουν. Τα ίδια συμβαίνουν

και φέτος στην Ισπανία, στην Αγγλία, στην Ιταλία και αλλού με «θύματα» ομάδες

που μπορούν να αποκτήσουν όποιον παίκτη και όποιον τεχνικό θα ήθελαν ­ και το

έκαναν, μάλιστα.

Για να επιστρέψουμε στα «δικά μας», οι ειδικοί εκτιμούν ότι η τρέχουσα

ποδοσφαιρική περίοδος θα χαρακτηρίζεται από τη μεγάλη δυσκολία με την οποία οι

καλύτερες ελληνικές ομάδες θα συγκεντρώσουν τους βαθμούς που χρειάζονται στο

Εθνικό Πρωτάθλημα. Πήραμε ήδη μια «γεύση» από τη νίκη του Ολυμπιακού στο

Ηράκλειο, κυριολεκτικά την τελευταία στιγμή (ενώ στα προηγούμενα χρόνια

επικρατούσε ευκολότερα επί του ΟΦΗ), αλλά και από το 2 -1 του Παναθηναϊκού επί

του νεοφώτιστου ΠΑΣ Γιάννινα στη Λεωφόρο. Έτσι, λένε, η πρωταθλήτρια Ελλάδας

θα φθάσει στον τίτλο με σημαντικά λιγότερους βαθμούς απ’ όσους απαιτήθηκαν τα

προηγούμενα χρόνια, συνυπολογιζομένης, βέβαια, και της μείωσης του αριθμού των

ομάδων του πρωταθλήματος. Όσο για τις ομάδες της «επικίνδυνης ζώνης», οι ίδιοι

ειδικοί προβλέπουν πως η παραμονή στην Εθνική Κατηγορία θα «παιχτεί» στους 29

βαθμούς, με απόκλιση ενός βαθμού πάνω-κάτω. Οι βαθμοί φέτος θα είναι «ακριβοί»

­ μια καλή αρχή για ένα πιο αμφίρροπο και συναρπαστικό πρωτάθλημα.