Είπε ο Πρωθυπουργός στη Βουλή, καταφανώς οργισμένος, πριν από τρεις μέρες: «Να

μην κάνουμε τους έκπληκτους, όταν ξαφνικά ανακαλύπτουμε ποια είναι η Ελλάδα,

γιατί η Ελλάδα ήταν πάντα πολύ πίσω. Όπως δεν έχουμε αυτοκινητόδρομους, όπως

δεν έχουμε σιδηροδρόμους, όπως σε πολλούς τομείς είμαστε πίσω, έτσι και στην

ακτοπλοΐα είμαστε πίσω. Αυτή είναι η Ελλάδα. Η Ελλάδα η δική σας, η Ελλάδα των

άλλων, η Ελλάδα όλων».

Αν είναι σωστές αυτές οι κουβέντες, γεννάται, αυτόματα, το ερώτημα: ποιος

φταίει γι’ αυτή την Ελλάδα, που πάει με τον αραμπά και βρίσκεται, συνεχώς,

πίσω; Δεν φταίνε όσοι, κατά καιρούς, την κυβέρνησαν; Δεν φταίει ο Καραμανλής,

που ήταν στα πράγματα, κυρίαρχος, από τη μεταπολίτευση ίσαμε τον Οκτώβριο του

1981; Δεν φταίει ο Μητσοτάκης για την τριετία 1990-1993; Και δεν φταίει,

πρωτίστως, το ΠΑΣΟΚ, που κάνει κουμάντο στη χώρα, εδώ και περίπου μία

εικοσαετία;

Ας περάσουμε, όμως, στο πολύνεκρο ναυάγιο της προπερασμένης Τρίτης. Έγραφα, σ’

αυτήν τη στήλη, το Σάββατο 30/9: «Ο καθένας, τώρα, λέει τα δικά του (…).

Τελικά, δηλαδή, γι’ αυτό το απίστευτο ναυάγιο, που βύθισε ολόκληρη την

Ελλάδα σε πένθος, κανένας δεν φταίει! Ούτε ο εφοπλιστής ούτε οι

ναυτικοί ούτε οι λιμενικοί ούτε το κράτος! Φταίνε, προφανώς, οι… επιβάτες!

Οι επιβάτες που πνίγηκαν, οι επιβάτες που κολύμπησαν με τις ώρες, μέσα στα

παγωμένα νερά, ώσπου να φτάσουν στις ακτές της Πάρου, οι επιβάτες που είδαν,

κυριολεκτικά, τον Χάρο με τα μάτια τους!».

Δεν φτάσαμε ­ ακόμα ­ σ’ αυτό το σημείο: να ισχυριζόμαστε ότι για την τραγωδία

φταίνε οι… επιβάτες! Όλα τ’ άλλα, όμως, έγιναν. Και με το παραπάνω. Με

κραυγές, δηλαδή, με διαμαρτυρίες, με δηλώσεις και… δίκες πρωταιτίων στα

τηλεοπτικά κανάλια, με… αγορεύσεις δικηγόρων και με πληρωμένες καταχωρήσεις,

ολοσέλιδες μάλιστα, στις εφημερίδες. Τι άλλο θα δουν τα μάτια μας; Υπομονή…

Εκείνο, πάντως, που χαροποιεί όλο τον κόσμο, είναι το γεγονός ότι η Δικαιοσύνη

έπιασε, πάραυτα, δουλειά και ήδη οι δύο εφέτες-ανακριτές, στη Σύρο, κάνουν

ό,τι μπορούν, για να βρουν άκρη, σ’ αυτή τη φοβερή υπόθεση, με τους 80 νεκρούς

και τα τεράστια συμφέροντα (ασφάλειες, αποζημιώσεις κ.λπ.). Θέλω να πω, με

άλλα λόγια, πως είμαι σίγουρος ότι, αυτή τη φορά, κάποιοι οπωσδήποτε θα

πληρώσουν.

Η Ελλάδα είναι ανάστατη. Και πληγωμένη. Και εξαγριωμένη. Το να πνίγονται 80

άνθρωποι στα καλά καθούμενα δεν είναι πράγμα που καταπίνεται. Δεν είναι πράγμα

που καταπίνεται το «στουκάρισμα» ενός πλοίου σ’ έναν φωτισμένο βράχο, δύο

χιλιόμετρα από τις ακτές της Πάρου. Για όλα αυτά, όπως σωστά είπε ο Ε.

Βενιζέλος, ο λαός αναμένει την «κάθαρση». Και είναι παρήγορο το γεγονός ότι η

κυβέρνηση, έστω και κατόπιν τραγωδίας, παίρνει μέτρα, για να βελτιωθεί η

κατάσταση στην ακτοπλοΐα.

Τελευταία Νέα