Τσ…τσ…τσ… κακός που είναι ο κόσμος. Περνούσε τυχαία έξω απο τα γραφεία

της Μινόαν Φλάιν Ντόλφινς ο κύριος Χρήστος Ροκόφυλλος, είδε φως και ανέβηκε.

Κι αμέσως το έβγαλαν το συμπέρασμα, ότι θα αναλάβει την υπεράσπιση της

εταιρείας. Αφού το δήλωσε ο άνθρωπος, του ζητησαν μια συμβουλή και την έδωσε.

Το πόσο αποτελεσματικές θα του φανούν του κυρίου Σφηνιά οι συμβουλές του

κυρίου Ροκόφυλλου, θα το κρίνει ο ίδιος. Το ερώτημα είναι ποιος συμβουλεύει

τον κύριο Ροκόφυλλο. Αυτό ακριβώς προσπάθησε να μάθει και ο Πρωθυπουργός

Κώστας Σημίτης όταν του τηλεφώνησε το βράδυ της περασμένης Τετάρτης βγαίνοντας

επί τούτου από το Εκτελεστικό Γραφείο: « Γιατί ρε παιδί μου δεν ρωτάς κανέναν;

Γιατί τα κάνεις αυτά;». Απάντηση είναι άγνωστο αν έλαβε. Αλλά και να έλαβε,

ουδόλως ικανοποιήθηκε όπως διαπίστωσαν τα μέλη του Εκτελεστικού Γραφείου στη

συνέχεια. Κατακόκκινος βγήκε, κατακόκκινος… και πιο κόκκινος επανήλθε!

Μετά βίας συγκρατείται

Πάντως, ο Πρωθυπουργός αυτές τις ημέρες δεν αισθάνεται καθόλου καλά. Όσοι

μίλησαν μαζί του έχουν να αναφέρουν πως ο άνθρωπος μετά βίας συγκρατείται να

μη βάλει τις φωνές, σε κάθε τι που του χτυπάει στα νεύρα. Στη συνεδρίαση της

Κοινοβουλευτικής Ομάδας του ΠΑΣΟΚ, διέκοψε την ομιλία του και τα έβαλε με

τον… άτυχο Γιώργο Πανταγιά, που παρακολουθούσε όρθιος την ομιλία. Αιτία; Η

προθυμία τού Στέλιου Μπίθα να μοιράσει το κείμενο της ομιλίας του στους

δημοσιογράφους και ο μικρός θόρυβος που έγινε με τους δημοσιογράφους να

σπεύδουν να προμηθευτούν αντίτυπα. Απευθύνθηκε με αυστηρό τόνο στον Πανταγιά,

ο Μπίθας σταμάτησε τη διανομή και όλοι πίστεψαν ότι η… επόμενη διακοπή θα

γινόταν ύστερα από μερικά λεπτά, όταν άρχισε να χτυπάει επίμονα ένα κινητό!

Έστρεψε το βλέμμα προς τα εκεί, αλλά δεν έκανε καμιά αναφορά. Συγκρατήθηκε.

Ίσως γιατί το κινητό ήταν ενός δημοσιογράφου…

Ναυάγιο… μέτρων

Κινητά, δημοσιογράφοι, επικοινωνιακή πολιτική της κυβερνησης; Σχεδόν

ανύπαρκτη. Το ναυάγιο με το… ναυάγιο του «Σαμίνα Εξπρές» επιβεβαιώθηκε κατά

τρόπο πανηγυρικό με τα μέτρα που ανακοινώθηκαν ­ μια ολόκληρη εβδομάδα μετά το

τραγικό συμβάν της Πάρου ­ προχθές. Η άρση του καμποτάζ, που όλοι θεωρούσαν

κάτι περισσότερο από σίγουρη, τελικά μετατέθηκε για το 2002, και μάλιστα χωρίς

να προσδιορίζεται μήνας. Που σημαίνει ότι μπορεί να είναι και ο… Δεκέμβριος

του 2002, άρα μηδέν εις το πηλίκον. Διότι από την 1η Ιανουαρίου του 2003 το

καμποτάζ, έτσι κι αλλιώς, δεν θα υπήρχε. Και το χειρότερο (για την κυβέρνηση);

Ότι ενώ τα μέτρα, τα όποια μέτρα, τα κολοβά, μισά, και κακοφορμισμένα, είναι

αποτέλεσμα μιας προεργασίας που είχε γίνει από δύο επιτροπές που λειτουργούσαν

εδώ και μήνες, παρουσιάζονται ως αποτέλεσμα της πίεσης της κοινής γνώμης μετά

το ναυάγιο. Γιατί; Διότι ουδείς πιστεύει όσα δηλώνουν οι αρμόδιοι…

Καίει το χρήμα

Πολλοί επίσης είναι αυτοί που δεν πιστεύουν ότι η κυβέρνηση σκέπτεται αληθινά

να βάλει το μαχαίρι στο κόκαλο (πιο… δυσφημισμένη έκφραση το τελευταίο

διάστημα, δύσκολα θα βρει κανείς…), στο θέμα του «πολιτικού χρήματος».

Θεωρούν δηλαδή, ότι εντάξει, είπε όσα είπε ο Σημίτης, έντιμος καθ’ όλα

πολιτικός και άνθρωπος, αλλά όταν περάσει το στρίμωγμα θα το ξεχάσει, όπως

ξεχνιούνται και τόσα άλλα… Όμως, από τη στιγμή που το άνοιξε το θέμα, πρέπει

να το φέρει και εις πέρας. Αλλιώς δεν έχει νόημα. Το «πολιτικό χρήμα» και το

πώς διακινείται μεταξύ οικονομικής εξουσίας, πολιτικής και πολιτικών, είναι

ένα θέμα που καίει, γιατί πίσω του στοιχίζεται η κάθε μορφής διαπλοκή. Για να

πεισθεί, λοιπόν, ο πολίτης πως η κυβέρνηση επιθυμεί πραγματικά να πιάσει τον

ταύρο από τα κέρατα, πρέπει η κυβέρνηση να παρουσιάσει συγκεκριμένες

προτάσεις. Με αληθινά πόθεν έσχες, με πραγματικά εξοδολόγια, με ουσιαστικούς

μηχανισμούς ελέγχου. Και με δρακόντειες ποινές. Μια σύγχρονη «σαρία»

χρειάζεται. Όλα τα άλλα είναι ασπιρίνες σε βαριά ασθένεια…

Στην Αυτοδιοίκηση

Και τι είναι η «σαρία» γιατρέ μου; «Σαρία» είναι ο ισλαμικός νόμος, αυτός

δηλαδή που προβλέπει ότι σε περίπτωση κλοπής έτσι και συλληφθεί ο κλέφτης,

πολύ απλά… του κόβουν το χέρι! Και άλλα πολλά και διάφορα που δεν είναι της

παρούσης. Πάντως, συγκρατήστε αυτό που υποσχέθηκε ο Πρωθυπουργός Κώστας

Σημίτης, ότι δηλαδή θα ασχοληθεί με το «πολιτικό χρήμα» για τους νομάρχες και

τους δημάρχους. Δεν το είπε τυχαία ­ κάθε άλλο. Όπως δήλωσε ένα στενός

συνεργάτης του κ. Σημίτη «η επόμενη παρτίδα μεγάλων σκανδάλων θα προέρχεται

από τον χώρο της Τοπικής Ααυτοδιοίκησης»! Ξέρουν κάτι;

Τι άλλο θα ακούσουμε

Όσοι πάντως υποστηρίζουν πως και ο χώρος του «2004» είναι χώρος εκτροφής

σκανδάλων, χαμογέλασαν με νόημα με το που έγιναν γνωστά τα περί ενοικίασης του

Μουσείου Μοντέρνας Τέχνης στο Σίδνεϊ, αντί 3 εκατομμυρίων δολαρίων. Η

ανακοίνωση της Οργανωτικής Επιτροπής των Αγώνων ελάχιστα διαφώτισε το θέμα και

πολύ περισσότερο δεν κατάφερε να ανατρέψει την εικόνα που δημιούργησαν οι

καταγγελίες. Το ερώτημα είναι τι άλλο θα δούμε στα τέσσερα χρόνια που

απομένουν έως τη διοργάνωση των Ολυμπιακών Αγώνων της Αθήνας. Και τι άλλο θα

ακούσουμε ακόμη. Διότι είμαστε ακόμη στην αρχή και τα χοντρά δεν τα είδαμε

ακόμη. Όχι πως είναι τίποτε καινούργιο ­ πάντα μια διοργάνωση Ολυμπιακών

Αγώνων συνοδεύεται από κατηγορίες για σκοτεινά σημεία οικονομικού

περιεχομένου, η έρευνα των οποίων αποδεικνύει μικρά ή μεγάλα σκάνδαλα. Μη σας

παραξενεύει, λοιπόν, ότι στην Αθήνα ξεκίνησε έστω και κάπως νωρίς το πράγμα…

2004 μουρμούρες

Μεταξύ μας, πάντως, δεν είναι λίγοι εκείνοι που μουρμουρίζουν πια, ότι δεκάρα

δεν δίνουν για το αν γίνουν εδώ οι Αγώνες του 2004 ή διοργανωθούν σε κάποια

άλλη χώρα. Κοινό μυστικό είναι πως ορισμένοι θα αισθάνονταν πολύ

ευχαριστημένοι από το αν δεν γίνονταν καθόλου (!) οι Αγώνες εδώ. Και μάλιστα

να μη γίνουν με αφαίρεση της διοργάνωσης. Τώρα, στη λογική πωςι αντί να μας

τους αφαιρέσει η ΔΟΕ ύστερα απο τρία χρόνια, το 2003 δηλαδή, καλύτερα να τους

πάρουν τώρα και να γλιτώσουμε και τα έξοδα της προετοιμασίας. Λίγο ακόμα και

θα αρχίσουμε να το πιστεύουμε…

Διώχνει κόσμο

Θέλω να κάνω μια εξομολόγηση. Επιτρέπεται; Λοιπόν, είδα το βράδυ της Πέμπτης

στιγμιότυπα από την ομιλία Καραμανλή στην Κεντρική Επιτροπή της Νέας

Δημοκρατίας. Άκουσα αυτά τα φοβερά που έλεγε περί διαπλοκής, περί σχέσεων του

Σημίτη και του περιβάλλοντός του με συγκεκριμένα συμφέροντα και… τρόμαξα!

Όχι από αυτά που έλεγε ο Καραμανλής, αλλά από το ύφος του. Από τον λόγο που

εξέφερε. Και από την εικόνα που εξέπεμπε. Ποιος τον έχει πείσει ότι το ύφος

του λαϊκού εισαγγελέα είναι στοιχείο προσέλκυσης των ψηφοφόρων; Αδυνατώ να

γνωρίζω. Εκείνο που ξέρω είναι πως διώχνει κόσμο…