Είμαι μέλος μιας επιτροπής του υπ. Πολιτισμού, που απονέμει, ύστερα από

τεκμηριωμένες εισηγήσεις ειδικών, «τιμητικές» συντάξεις σε συγγραφείς και

καλλιτέχνες που έχουν προσφέρει «διακεκριμένες υπηρεσίες στην ανάπτυξη των

γραμμάτων και των τεχνών». Για να πάρει, κάποιος, αυτή τη σύνταξη, πρέπει να

είναι άνω των 65 ετών και τα εισοδήματά του, από όλες τις πηγές, να μην

υπερβαίνουν τα 6 εκατομμύρια. Αν υπάρχουν σοβαροί λόγοι υγείας, παίρνουν

σύνταξη και πρόσωπα ηλικίας κάτω των 65 ετών.

Την 1-1-97, η επιτροπή χορήγησε σύνταξη σε μια συγγραφέα, που έχει τιμηθεί με

κρατικά βραβεία και προτάθηκε, μόνη από την Ελλάδα, και για διεθνές βραβείο. Η

συγγραφέας αυτή συνταξιοδοτήθηκε στα 60 της χρόνια, γιατί με βάση τα

πιστοποιητικά που προσκόμισε από την εκ του νόμου προβλεπόμενη «Ανώτατη

Στρατού Υγειονομική Επιτροπή» (ΑΣΥΕ) πάσχει από καρκίνο και έχει υποστεί

μείωση της ικανότητάς της για εργασία, σε ποσοστό μεγαλύτερο από τα 2/3, σε

σχέση προς υγιές άτομο. [«Μεταστατική διήθηση αριστερών υπερκλειδίων

λεμφαδένων (πιθανώς από αδενοκαρκίνωμα μαστού) και μεταστατική ήπατος (από

χαμηλής διαφοροποιήσεως αδενοκαρκίνωμα) με συνοδό αντιδραστική ψυχονεύρωση»].

Και έρχεται, ξαφνικά, ο «Γενικός Επίτροπος της Επικρατείας στο Ελεγκτικό

Συνέδριο», βγάζει… άχρηστη την επιτροπή του υπ. Πολιτισμού, αλλά και την

ΑΣΥΕ, γιατί, λέει, οι αποφάσεις τους δεν έχουν ειδική και εμπεριστατωμένη

αιτιολογία, μπλέκει στη μέση ένα νόμο του 1951, περί αναπηρίας και, τελικώς,

με έφεσή του, ζητάει να κοπεί η σύνταξη! Επιπλέον, αποφαίνεται, ότι ένας

συγγραφέας, μπορεί να γράφει τα βιβλία του, χωρίς πρόβλημα, όταν έχει καρκίνο.

Πρόβλημα υπάρχει, μόνον όταν ο συγγραφέας έχει, ενδεικτικά, αρθροπάθειες και

αρθρίτιδες, βλάβες στην όραση κ.ά.!

Και για να μη νομισθεί ότι αστειεύομαι, ιδού η εισήγηση του κ. Γενικού

Επιτρόπου, ως προς το θέμα της υγείας της συνταξιοδοτηθείσης: «… Ο

λογοτέχνης, πρόσωπο που ασχολείται συστηματικά με την παραγωγή πρωτότυπου

πεζού ή ποιητικού έργου, αποτυπώνει στα γραπτά του, εκτός άλλων, απόψεις,

ιδέες, ακόμη και συναισθήματα, ασκώντας παράλληλα και βιοπορισμό, με τη

διάθεση – πώληση των έργων του. Δεν πρόκειται, δηλαδή, για άσκηση

βιοποριστικού επαγγέλματος με τη στενή έννοια. Συνεπώς, η κρίση περί μειώσεως

της ικανότητας για εργασία, δεν πρέπει να στηρίζεται σε καθαρώς επαγγελματικά

κριτήρια, αλλά στο εάν ο συγκεκριμένος λογοτέχνης αδυνατεί να δημιουργήσει, εξ

αιτίας παθήσεων ή βλαβών της υγείας του, οι οποίες να τον εμποδίζουν στην

περαιτέρω συγγραφική του δραστηριότητα. Τέτοιες παθήσεις ή βλάβες μπορεί,

ενδεικτικά, να θεωρηθούν εκείνες που έχουν σχέση με την όραση, την διανοητική

κατάσταση, την λειτουργικότητα των άκρων των χεριών (αρθροπάθειες –

αρθρίτιδες) και την κατάσταση του νευρικού συστήματος (ημιπληγίες άνω άκρων)».

Θα συνεχίσω, όμως και τη Δευτέρα, γιατί ο κ. Γενικός Επίτροπος, απαιτεί

«εμπεριστατωμένες αιτιολογίες» και για την αξία λογοτεχνικών και καλλιτεχνικών έργων!..

Τελευταία Νέα