Αναζήτηση
Βασικό στοιχείο κάθε σύγχρονης ευνομούμενης πολιτείας είναι η άσκηση πολιτικής
δικαίου για τους πολίτες και η υλοποίηση των υποχρεώσεών της που έχει κάθε
φορά διαμορφώσει. Και η στάση της πολιτείας προς τους αναπληρωτές
εκπαιδευτικούς πρέπει να χαρακτηρίζεται από τέτοιες θεωρήσεις, ανεξάρτητα από
τις εξελίξεις στο σύστημα διορισμού των εκπαιδευτικών. Γιατί οι αναπληρωτές
είχαν την εκπαιδευτική ιδιότητα με βάση τους διαμορφωμένους κανόνες και
διαπαιδαγωγούσαν τους μαθητές μας με την επίσημη ευθύνη της πολιτείας. Είναι
ίσως το πιο δραστήριο τμήμα του εκπαιδευτικού κόσμου με μια έντονη
κινητικότητα όχι μόνο στις τυπικές υποχρεώσεις του σχολείου, αλλά και στις
παράλληλες πρωτοβουλίες της ευρύτερης πολιτισμικής μας προσπάθειας. Η πολύτιμη
εμπειρία τους είναι επενδυτικό μορφωτικό κεφάλαιο για την πολιτεία και πρέπει
να αξιοποιηθεί στο ακέραιο. Η μεγάλη πλειοψηφία τους στηρίζει μάλιστα τα
σχολεία της περιφέρειας. Έχουν δε συνδέσει αυτή την εκπαιδευτική τους ιδιότητα
με τους βασικούς σχεδιασμούς της ζωής τους και τολμώ να ισχυριστώ με μια
άσκηση ζωής. Ακόμα και το μεταβατικό στάδιο, με ευθύνη της προηγούμενης
ηγεσίας του ΥΠΕΠΘ, δεν διαμορφώθηκε σωστά. Πρέπει να υπάρξει πιο σαφής
πολιτική απορρόφησης όλων των αναπληρωτών, αφού και τα ποσοστά διορισμού στο
μεταβατικό στάδιο δεν ήσαν πραγματικά, «δοκιμαζόμενα» από τα ποσοστά των
επιτυχόντων του ΑΣΕΠ! Η πιο ακραία περίπτωση ήταν εκείνη των τεχνικών
ειδικοτήτων, όπου με ευθύνη της πολιτείας δεν έγινε διαγωνισμός του ΑΣΕΠ, με
αποτέλεσμα να μη γίνουν ούτε οι κανονικοί διορισμοί και των αναπληρωτών!! Όταν
μάλιστα η κυβέρνηση έχει δεσμευτεί για απορρόφηση όσων δεν έχουν διορισθεί
μέχρι το 2002, στο μεταβατικό στάδιο δεν μπορεί παρά να αντιμετωπισθεί
συγκεκριμένα το θέμα των αναπληρωτών. Σε καμιά περίπτωση ένας καθηγητής που
είναι στο σχολείο επί 10 χρόνια, για παράδειγμα, δεν μπορεί να έχει την
αβεβαιότητα του επαγγελματικού του μέλλοντος. Ποιες είναι οι λύσεις που
προτείνει η ΟΛΜΕ: α) Να υπάρξει πραγματικό στάδιο μεταβατικότητας όπου θα
γίνει απορρόφηση όλων των αναπληρωτών στους κανονικούς διορισμούς, οι οποίοι
είχαν σωρευτικά 8μηνη προϋπηρεσία (μία σύμβαση) μέχρι τις 30/6/98. Όσοι δεν
διορισθούν, να αντιμετωπισθούν ως ειδική κατηγορία το 2003. β) Στους
διορισμούς των αναπληρωτών να προηγούνται όσοι έχουν την εν λόγω προϋπηρεσία
έναντι όλων των άλλων περιπτώσεων, ώστε να υπάρχει όσο το δυνατόν πληρέστερη
συνέχεια στο εργασιακό καθεστώς τους. γ) Να αξιοποιηθούν με τον πιο
συγκροτημένο τρόπο όλες οι εκπαιδευτικές θέσεις, οργανικά κενά, νέες θέσεις
προκύπτουσες από την ενισχυτική διδασκαλία και από τη μείωση του ανώτερου
αριθμού μαθητών ανά τμήμα, αξιοποίηση των ΙΕΚ κ.λπ., για να προωθηθούν οι
διορισμοί των αναπληρωτών.
Παράλληλα, πρέπει να αρχίσει ο διάλογος για τη διαμόρφωση συστήματος
ολοκληρωμένης παιδαγωγικής κατάρτισης στα πανεπιστήμια, γιατί έχουμε χάσει
πολύτιμο χρόνο. Σε κάθε περίπτωση, εμείς έχουμε ως στρατηγική του επαγγέλματός
μας τη διαρκή ενίσχυση της κοινωνικής μας ευθύνης έναντι της μορφωτικής
προσπάθειας των νέων μας. Και εδώ πρέπει να ανοίξουν οι μεγάλες «συζητήσεις»!
Γιατί η παιδαγωγική συνδέεται με τις κρίσιμες αναζητήσεις της σύγχρονης
κοινωνίας.
Ο Νίκος Τσούλιας είναι πρόεδρος της ΟΛΜΕ.
