Η «Τόσκα» του Τζάκομο Πουτσίνι επιστρέφει στην Εθνική Λυρική Σκηνή. Αυτή τη φορά, ωστόσο, δεν αποτελεί μία ακόμα μεγάλη νέα παραγωγή αλλά έναν φόρο τιμής στον σκηνοθέτη, σκηνογράφο κι ενδυματολόγο Νίκο Σ. Πετρόπουλο. Στο πλαίσιο του αφιερώματος στον πολύπλευρο καλλιτέχνη της όπερας που επιμελείται η Λυρική τη φετινή σεζόν, αναβιώνει από τις 27 Νοεμβρίου η εμβληματική εκδοχή του, με τη δράση τοποθετημένη στη Ρώμη του Β’ Παγκοσμίου Πολέμου και την ασπρόμαυρη αισθητική ενός ζωντανού νεορεαλιστικού θρίλερ, υπό τη μουσική διεύθυνση του Πάολο Καρινιάνι.
Σε αυτή την παράσταση, τον ρόλο του Μάριο Καβαραντόσι ερμηνεύει ο Μαρσέλο Πουέντε. Ο διεθνώς αναγνωρισμένος τενόρος του λυρικοδραματικού ρεπερτορίου έρχεται ξανά στη Λυρική για να συναντήσει έναν ήρωα που τον επιλέγει ξανά και ξανά.
«Εχω κάνει περισσότερες από 100 παραστάσεις σε όλο τον κόσμο τα τελευταία χρόνια. Εχω συμμετάσχει σε 17 διαφορετικές παραγωγές. Ξεκίνησα με τη συγκεκριμένη όπερα το 2007 και πλέον ο Καβαραντόσι είναι ένας από τους αγαπημένους μου ρόλους», αναφέρει ο Μαρσέλο Πουέντε μιλώντας στο «Νσυν».
«Η δική μου συμβολή στον συγκεκριμένο ρόλο είναι να του δώσω αυτό το πάθος, αυτή τη ζεστασιά που έχουμε οι Λατίνοι. Βλέπετε, εμείς οι Λατίνοι είμαστε άνθρωποι που έχουμε μια πολύ πιο χαλαρή και παθιασμένη άποψη για τη ζωή. Αυτό λοιπόν είναι το κάτι παραπάνω που προσθέτω στον χαρακτήρα πέρα από όλα όσα είναι γραμμένα στην παρτιτούρα. Και τελικά φτάνει στο κοινό, όταν κάποιος ανοίγει την καρδιά και την ψυχή του και μέσα από αυτά αφήνει να ρέει ό,τι είναι γραμμένο στην παρτιτούρα», συνεχίζει ο πρωταγωνιστής που εμφανίζεται δίπλα στις σοπράνο Αλεξάντρα Κούρζακ και Τσέλια Κοστέα και τους βαρύτονους Δημήτρη Πλατανιά και Τάση Χριστογιαννόπουλο στη διπλή διανομή των ρόλων.
Κεντρικό πρόσωπο του έργου είναι η Τόσκα, μια ντίβα της όπερας, παράφορα ερωτευμένη με τον Μάριο Καβαραντόσι, έναν αγνό πατριώτη, ο οποίος οδηγείται στον θάνατο από τον σκοτεινό βαρόνο Σκάρπια, όχι για τις ιδέες του αλλά εξαιτίας της σχέσης τους. «Είναι ένας πολύ ευγενής χαρακτήρας. Είναι ζωγράφος και χρησιμοποιεί την καλλιτεχνική του πλευρά ως ασπίδα. Στην πραγματικότητα είναι ένας επαναστάτης. Αυτό που πραγματικά θέλει είναι να πολεμάει την αδικία. Εχει επαναστατικές ιδέες ενάντια στην πολιτική του Σκάρπια και της κυβέρνησης της Ρώμης. Παλεύει μέχρι την τελευταία στιγμή και δεν αφήνεται να νικηθεί από τα πολιτικά του ιδανικά και τις ιδέες του. Πιστεύει στο δίκαιο μέχρι να τελειώσει η ζωή του», δηλώνει ο τενόρος επισημαίνοντας ότι αυτό κάνει τον συγκεκριμένο χαρακτήρα να ξεχωρίζει από τους υπόλοιπους για τον ήσυχο ηρωισμό του.
«Για μένα είναι θεμελιώδες. Γιατί αν κάποιος δεν πιστεύει σε αυτό που κάνει, στα ιδανικά, τις αξίες του, δεν προχωράει. Σήμερα οι αξίες λαμβάνονται όλο και λιγότερο υπ’ όψιν, δεν προωθούνται και δεν ενισχύονται. Εγώ όμως πιστεύω σε αυτές αλλά και στην ειλικρίνεια της προσπάθειας, στην αξία και την κοινωνική δικαιοσύνη, σε αυτά τα ιδανικά με τα οποία μεγάλωσα. Πιστεύω στις αξίες που έχει κάθε άνθρωπος για να προσπαθεί να πετύχει έναν στόχο. Εχω πολλά κοινά με τον Καβαραντόσι και νιώθω αρκετά κοντά του», συμπληρώνει ο ίδιος.
Βία, ανασφάλεια, ένταση
Το σκηνικό στο οποίο τοποθετείται η Τόσκα είναι γεμάτο βία, ανασφάλεια και μια ένταση που διαπερνάει τις προσωπικές σχέσεις. Ολο αυτό το τοπίο θυμίζει τη δική μας εποχή όπου οι κοινωνικές αναταράξεις, οι φόβοι και οι προσωπικές συγκρούσεις συχνά δοκιμάζουν την αφοσίωση και την πίστη μας στους άλλους. «Το έργο είναι πολύ σύγχρονο. Σήμερα συμβαίνουν πολλά από τα πράγματα που βλέπουμε στην Τόσκα. Η ιστορία της είναι πολύ πραγματική. Πόσες φορές δεν έχουμε ακούσει για κατάχρηση εξουσίας προς ένα άτομο; Πόσες φορές για σεξουαλική κακοποίηση;», αναρωτιέται ο τενόρος, ο οποίος ωστόσο βλέπει φως μέσα στο σκοτάδι της όπερας.
«Για μένα η αλήθεια θριαμβεύει έναντι της εξουσίας. Η αγάπη του Καβαραντόσι με την Τόσκα θα συνεχίσει να είναι αιώνια. Οι πολιτικές ιδέες εκείνου μπορούν να προκαλέσουν μια συζήτηση στην κοινωνία και στο τέλος τον μετατρέπουν σε μάρτυρα. Είναι λοιπόν θέμα ισορροπίας. Ποιος κερδίζει εδώ στην πραγματικότητα; Κανένας. Αλλά για μένα το μήνυμα που μπορεί να μείνει από αυτό το έργο είναι ότι δεν αξίζουν όλα τον κόπο για να έχεις εξουσία».
Ο μανδύας που τυλίγει όλες τις λεπτομέρειες του έργου είναι φυσικά η μουσική. Η σύνθεση του Πουτσίνι δεν συνοδεύει απλώς την ιστορία, την κάνει να αναπνεύσει, την επεκτείνει, την καθορίζει. Η μελωδική της γραμμή αποκαλύπτει τα βάθη των χαρακτήρων και οι εκρήξεις του ορχηστρικού ήχου μαζί με τις εσωτερικές μελωδίες μετατρέπουν τις ανθρώπινες συγκρούσεις σε δραματική ένταση. «Για μένα είναι ένα αριστούργημα. Ο Πουτσίνι αποτυπώνει όπως κανένας άλλος τα ανθρώπινα συναισθήματα και πάθη. Ξέρει να αποτυπώνει όλα όσα συμβαίνουν στον άνθρωπο με τη μουσική. Μερικές φορές δεν χρειάζονται καν οι στίχοι. Αρκεί μια μουσική φράση για να εκφράσει όλα όσα χρειάζονται για να κατανοήσουμε τη σκηνή. Είναι επίσης και πολύ κινηματογραφική η σύνθεση. Είναι μια μουσική που αγγίζει τα συναισθήματα και τις αισθήσεις μαζί με το σώμα. Για μένα είναι ο μεγάλος συνθέτης του περασμένου αιώνα. Είναι ο αγαπημένος μου συνθέτης», καταλήγει ο Μαρσέλο Πουέντε.
Info: «Τόσκα» στις 27 και 30/11, 2, 7, 20, 23 και 27/12, 4, 7 και 9/1 στην Εθνική Λυρική Σκηνή (ΚΠΙΣΝ)
