Για μια στιγμή, ο Ντόναλντ Τραμπ φάνηκε να είχε δει το φως στην Ουκρανία. Αφού υποσχέθηκε «σοβαρές συνέπειες», τον Αύγουστο, αν ο Βλαντίμιρ Πούτιν συνέχιζε να παρεμποδίζει τις συνομιλίες για κατάπαυση του πυρός, τελικά επέβαλε στις 22 Οκτωβρίου σημαντικές κυρώσεις στις δύο μεγαλύτερες πετρελαϊκές εταιρείες της Ρωσίας, υπονομεύοντας σοβαρά την ικανότητα του Πούτιν να χρηματοδοτεί την εισβολή του. Τώρα όμως, με το σχέδιο ειρήνης των 28 σημείων για την Ουκρανία, ο Τραμπ επέστρεψε στην φιλοπουτινική του στάση.
Αποκαλύπτοντας το παρελθόν του στον τομέα των ακινήτων, ο Τραμπ συνεχίζει να αντιμετωπίζει τη σύγκρουση στην Ουκρανία ως μια απλή εδαφική διαμάχη, σαν να πιστεύει ότι η παραχώρηση ενός τμήματος της ουκρανικής επικράτειας στον Πούτιν θα ικανοποιήσει τον δυνάστη. Ο πόλεμος του Πούτιν όμως δεν έχει ως στόχο τον έλεγχο μιας κατεστραμμένης έκτασης αποβιομηχανοποιημένου εδάφους στην ανατολική Ουκρανία. Αφορά τη δημοκρατία της Ουκρανίας – και την επιθυμία του να την εξαλείψει, ώστε να μην αποτελεί πλέον ένα ελκυστικό πρότυπο για τον ρωσικό λαό, το οποίο η δικτατορία του τους αρνείται.
Βεβαίως, το σχέδιο υποχρεώνει τη Ρωσία να υποσχεθεί ότι δεν θα «εισβάλει σε γειτονικές χώρες» και ότι θα «κατοχυρώσει νομικά μια πολιτική μη επιθετικότητας έναντι της Ευρώπης και της Ουκρανίας». Ωστόσο, δεδομένου ότι ο Πούτιν έχει παραβιάσει παρόμοιες συμφωνίες στο παρελθόν – το μνημόνιο της Βουδαπέστης του 1994, στο οποίο η Ρωσία υποσχέθηκε να σεβαστεί τα σύνορα της Ουκρανίας σε αντάλλαγμα για την παραίτηση από τα πυρηνικά όπλα της σοβιετικής εποχής, και τις συμφωνίες του Μινσκ του 2014-2015, στις οποίες η Ρωσία υποσχέθηκε κατάπαυση του πυρός και επιστροφή των κατεχόμενων εδαφών της ανατολικής Ουκρανίας στο Κίεβο – γιατί να εμπιστευτούμε τον Πούτιν αυτή τη φορά;
Ενα ύπουλα επικίνδυνο μέρος του σχεδίου είναι η αμνηστία που υπόσχεται στις ρωσικές δυνάμεις για τις φρικαλεότητές τους στην Ουκρανία. Το Διεθνές Ποινικό Δικαστήριο (ICC) έχει ήδη απαγγείλει κατηγορίες σε τέσσερις ρώσους στρατιωτικούς διοικητές για την επίθεση στις ηλεκτρικές υποδομές της Ουκρανίας. Ο ίδιος ο Πούτιν και η ρωσίδα επικεφαλής για τα δικαιώματα των παιδιών έχουν κατηγορηθεί για την απαγωγή παιδιών. Αν ο Τραμπ πετύχει τον σκοπό του, θα σπρώξει αυτές και μελλοντικές κατηγορίες κάτω από το χαλί.
Για να εξασφαλίσει μια διαρκή ειρήνη στην Ουκρανία, το σχέδιο του Τραμπ δεν χρειάζεται μερικά τσιρότα, αλλά μια μεγάλη χειρουργική επέμβαση. Ας ελπίσουμε ότι ο αμερικανός πρόεδρος δεν έχει παρασυρθεί και πάλι τόσο πολύ από τη γοητεία του Πούτιν ώστε να αδυνατεί να δει τα σημαντικά ελαττώματα της πρότασής του.
