Η είδηση – μία ακόμα δηλαδή – είναι τόσο σοκαριστική ώστε δεν θα μπορούσε να περάσει απαρατήρητη ούτε από τους πλέον αδιάφορους. Ενα τόσο δα πιτσιρίκι δώδεκα ετών έπεσε θύμα βιασμού από δεκαεξάχρονο, ο οποίος άσκησε βία στη μικρούλα για να την οδηγήσει βράδυ σε προαύλιο σχολείου.
Είχαν γνωριστεί στο Instagram κι έτσι κανόνισαν να συναντηθούν για μία βόλτα, η οποία κατέληξε σε εφιάλτη για το κορίτσι! Κι αν η συγκεκριμένη περίπτωση είδε το φως της δημοσιότητας, υπάρχουν κι άλλες που μένουν θαμμένες για να αποφευχθεί το σούσουρο! Αυτό που οι ίδιοι οι γονείς θεωρούν!
Οπως έχει διαπιστωθεί κατ’ επανάληψη, τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης είναι μια μεγάλη πληγή για τα νέα παιδιά, που ακολουθούν έναν δρόμο ο οποίος αποδεικνύεται σε πολλές περιπτώσεις ιδιαίτερα επώδυνος.
Σε μια εποχή που ακόμα και τα παιδιά του δημοτικού έχουν στην κατοχή τους κινητά τηλέφωνα (με τις οικογένειες να αδυνατούν να ελέγξουν το φαινόμενο), η διαχείριση έχει τεράστιες δυσκολίες κι αυτό αποδεικνύεται στην πράξη.
Πολλοί γονείς θεωρούν ότι έχουν τον έλεγχο της κατάστασης αλλά δυστυχώς αυτή δεν είναι η πραγματικότητα. Το δείχνουν τα συνεχόμενα κρούσματα, κάποια από τα οποία είναι ανατριχιαστικά.
Πολλοί αναρωτιούνται αν γίνεται να μπλοκαριστούν αυτά τα μέσα κοινωνικής δικτύωσης για τους ανήλικους ώστε να υπάρχει μια στοιχειώδης προστασία αλλά κι αυτό δεν λύνει όλα τα προβλήματα. Τα παιδιά από πολύ μικρά μπαίνουν πια σ’ αυτόν τον αδιανόητο εθισμό. Κι όσα δεν έχουν λογαριασμό, θεωρούνται περίπου… καθυστερημένα κι έτσι αντιμετωπίζονται από τα υπόλοιπα. Οπότε, με ενέργειες της Πολιτείας ας μπει ένας φραγμός ώστε η όλη διαδικασία να μην είναι και τόσο… «πάρε βάλε» για τα παιδιά. Για το πώς μπορεί να γίνει, αν μπορεί, οι θεσμοί έχουν το μαχαίρι.
Αλλά με ευχολόγια δεν λύνονται ούτε τα θέματα κι ούτε τα προβλήματα. Από κει και πέρα, το τεράστιο θέμα «κινητό τηλέφωνο» έχει τεράστιες προεκτάσεις. Τι πάει να πει «πώς γίνεται ένα δωδεκάχρονο να έχει κινητό;». Μα όλοι οι γονείς που έτσι κι αλλιώς αγωνιούν για τα παιδιά τους, θέλουν να ενημερώνονται απ’ αυτά και να επικοινωνούν ανά πάσα στιγμή. Οπότε, επιλέγουν να δίνουν στα παιδιά τους τηλέφωνο από μικρές ηλικίες, θεωρώντας ότι έτσι ελέγχουν την κατάσταση. Αλλά τελικά – κι αυτό είναι το ζητούμενο – δεν την ελέγχουν. Ξέρει η μάνα κι ο πατέρας τι ακριβώς κάνει το παιδί τους στο δωμάτιό του με το τηλέφωνο; Δεν έχουν ιδέα κι αυτό είναι ξεκάθαρο!
Κι αν ένα κομμάτι της μπάλας έχει όντως να κάνει με τους γονείς, ένα άλλο και μάλιστα μεγάλο είναι στην Πολιτεία. Καθημερινά στα σχολεία πρέπει να γίνεται πιπίλισμα του μυαλού στα παιδιά. Από κοινωνιολόγους; Ψυχολόγους; Φιλόλογους; Ας το βρουν γιατί αλλιώς θα δούμε άγριες καταστάσεις.
Από κει και πέρα – κι ας κόψουν τον λαιμό τους να βρουν τον τρόπο και τον χρόνο και να ασχοληθούν! – πατεράδες και μανάδες οφείλουν να μεγαλώσουν τα αγόρια τους πείθοντάς τα να έχουν σεβασμό σε όλο τον κόσμο και βεβαίως στα κορίτσια και τις γυναίκες. Κι επιτέλους να τους μάθουν ότι το όχι ενός κοριτσιού σημαίνει ΟΧΙ. Επιπλέον, με κάθε κόστος, πρέπει να βάζουν όρια. Ο εφησυχασμός, ή, ακόμα χειρότερα, η αδιαφορία, μπορεί να έχει τρομακτικές συνέπειες.
Προφανώς το όλο θέμα είναι πολύπλοκο κι έχει πολλά… πλοκάμια. Ενας γείτονας που άρπαξε από το μαλλί τη δεκατριάχρονη κόρη του όταν αντιλήφθηκε ότι ανταλλάσσει πονηρά μηνύματα με συμμαθητή της κι ετοιμαζόταν να βγει σκαστή το βράδυ για να τον συναντήσει, βρέθηκε στο τμήμα επειδή τηλεφώνησε στην αστυνομία ένας άλλος γείτονας, που τον κατηγόρησε για ενδοοικογενειακή βία.
Οσο δεν μπαίνουν όρια, όσο δεν υπάρχει επισταμένη ενασχόληση των γονέων με τα παιδιά, όσο οι φορείς – και οι γονείς – πετάνε… χαρταετό, τότε τα πράγματα θα γίνονται όλο και χειρότερα!
