Οποιος δεν κατάλαβε γιατί η Ελλάδα αποκλείστηκε από το Παγκόσμιο Κύπελλο μάλλον δεν έχει δει τον αγώνα της Σκωτίας με τη Δανία στη Γλασκώβη. Από τις τρεις βασικές διεκδικήτριες ομάδες του εισιτηρίου για την απευθείας πρόκριση στο Παγκόσμιο Κύπελλο του ομίλου στον οποίον συμμετείχε και το αντιπροσωπευτικό μας συγκρότημα οι Σκωτσέζοι διέθεταν τη λιγότερo ταλαντούχα ομάδα.
Είχαν όμως κάτι που δεν διέθεταν οι Δανοί και οι Ελληνες: ψυχή λιονταριού. Από την πρώτη αγωνιστική των ομίλων οι Βίκινγκς ειρωνεύονταν τη Σκωτία και προσήλθαν στο μεταξύ τους παιχνίδι στο Πάρκεν με μια πρωτοφανή έπαρση. Το ίδιο έκαναν και στα δύο παιχνίδια με την Ελλάδα αλλά και με τη Λευκορωσία. Ομολόγησαν δε, μετά το στραπάτσο από την τελευταία (2-2) πως ήταν το μόνο σενάριο που δεν είχαν σκεφτεί ποτέ. Τόσο βέβαιοι ήταν για την επιτυχία τους.
Η Ελλάδα προσήλθε στην προκριματική φάση ωσάν μικρή Βραζιλία. Λες και ήταν η επανένωση των Σόκρατες, Ζίκο, Εντερ, Ζούνιορ και Φαλκάο. Ο προβιβασμός στην πρώτη κατηγορία του Nations League, οι σπουδαίες εκτός έδρας νίκες επί Αγγλίας και Σκωτίας και η άνεση με την οποία επικράτησε στα φιλικά επί Σλοβακίας και Βουλγαρίας, όπως και στην πρεμιέρα επί της Λευκορωσίας, φούσκωσαν τα μυαλά των παικτών της. Κι εδώ βρίσκεται η τεράστια ευθύνη του προπονητή τους. Αντί να τους προσγειώσει, να σκάσει το μπαλόνι των μεγάλων φιλοδοξιών, εκείνος με τον τρόπο του το φούσκωσε ακόμα περισσότερο.
Σε αντίθεση με τους Σκωτσέζους. Μπορεί να μην ήταν το ίδιο ταλαντούχοι, να μην είχαν Καρέτσα, Τζόλη, Κωνσταντέλια, είχαν όμως καρδιά. Ηταν Bravehearts. Είχαν πίστη, εξάντλησαν όλες τις πιθανότητές τους και δικαιώθηκαν. Ο τρόπος που πέτυχαν τα τρία από τα τέσσερα γκολ εναντίον της ανώτερης Δανίας υπογράμμισαν την υπερβολή της προσπάθειας. Ο ΜακΤόμινεϊ θα κάνει αφίσα το ακροβατικό του γκολ που θύμισε Ρονάλντο. Ο ΜακΛιν έμοιαζε με τον Μπέκαμ όταν πέτυχε το διάσημο γκολ από τη σέντρα που τον καθιέρωσε ως σπουδαίο παίκτη στη Μάντσεστερ Γιουνάιτεντ. Και ο Ρόμπερτσον, ο Ουίλιαμ Ουάλας των Σκωτσέζων, στο τέλος έκλαψε ίσως για πρώτη φορά μετά τη γέννα του. Ναι, αυτή η ομάδα αξίζει να πάει στο Μουντιάλ. Κι ας τους λένε ξυλοκόπους. Τουλάχιστον δεν πλασαρίστηκαν ποτέ πως είναι κάτι διαφορετικό.
