Η οπλοκατοχή στην Κρήτη έχει πράγματι βαθιές ρίζες στην ιστορία και την κουλτούρα του νησιού, όπως έχει και στις Ηνωμένες Πολιτείες. Εκεί όμως, οι ομοιότητες παύουν και οποιαδήποτε περαιτέρω σκέψη για μεταφορά του αμερικανικού υποδείγματος στην Κρήτη είναι, κατά τη γνώμη μου, εσφαλμένη και εγκυμονεί τεράστιους κινδύνους.
Κατ’ αρχάς, δεν υπάρχει ενιαίο υπόδειγμα οπλοκατοχής στις ΗΠΑ, οι προϋποθέσεις τόσο για την κατοχή όσο και για τη νόμιμη χρήση διαφέρουν ανά Πολιτεία. Στην ακραία περίπτωση της Φλόριντα, λ.χ., μπορείς με το όπλο σου να σκοτώσεις τον διαρρήκτη που εισβάλλει στο σπίτι σου στις 3 το πρωί. Εφόσον δεν αμφισβητούνται οι συνθήκες υπό τις οποίες έκανες χρήση του δικαιώματός σου στην αυτοάμυνα, ο εισαγγελέας δεν σε παραπέμπει. Επειτα, η οπλοκατοχή στην Αμερική είναι δικαίωμα κατοχυρωμένο συνταγματικά από συστάσεως του αμερικανικού κράτους. Ξεκίνησε ως μεταφορά μιας αγγλικής παράδοσης του εθιμικού δικαίου και εδραιώθηκε λόγω των ιδιότυπων συνθηκών (η ανάγκη για πολιτοφυλακές, η γεωγραφική εξάπλωση κ.ά.). Εχει σημασία μάλιστα ότι είναι η δεύτερη από τις είκοσι επτά τροπολογίες του αμερικανικού Συντάγματος.
Με άλλα λόγια, παράδοση στις ΗΠΑ έχει όχι μόνο το δικαίωμα στην οπλοκατοχή, παράδοση και πείρα έχουν επίσης το κράτος, οι θεσμοί και οι πολιτειακές δομές στη συνύπαρξή τους με το δικαίωμα αυτό και στη ρύθμισή του. Οι κανόνες εμπλοκής των αστυνομικών, λ.χ., στις ΗΠΑ είναι πιο χαλαροί εν σχέσει με την Ευρώπη, ακριβώς επειδή τα όπλα είναι μέσα στη ζωή όπως είναι και τα αυτοκίνητα. Οι θεσμοί διαμορφώνονται από τα πολιτισμικά χαρακτηριστικά του περιβάλλοντος μέσα στο οποίο αναπτύσσονται. Δεν είναι λάχανα, για να μπορείς να τα πάρεις από εδώ και να φυτέψεις παραπέρα. Είδαμε πόσο ακριβά πλήρωσε τη φενάκη αυτή η Δύση μετά το τέλος του Ψυχρού Πολέμου…
Το άλλο πρόβλημα της πρότασης για νομιμοποίηση της οπλοκατοχής στην Κρήτη είναι η εφαρμογή του γεωγραφικού περιορισμού. Αν, λ.χ., κατέχεις νομίμως το ωραίο σου πιστόλι στην Κρήτη, μπορείς να το φέρεις μαζί σου εκτός Κρήτης; Επίσης, αν το δικαίωμα εδράζεται στην παράδοση του νησιού, τότε πώς το διαχωρίζουμε από την καταγωγή; Αν κάποιος είναι γεννημένος από γονείς βέρους Κρητικούς στην Αθήνα και διατηρεί κατοικία στην Κρήτη και στενούς δεσμούς με το νησί, γιατί να μη δικαιούται και αυτός να κατέχει όπλο; Ως Κρητικός, δεν είναι προέκταση της Κρήτης; Θέλω να πω, με όλα αυτά, ότι δεν είναι καθόλου σαφές από πού ξεκινάς και πού τελειώνεις, αν προχωρήσεις στη νομιμοποίηση ειδικά για την Κρήτη.
Ο σημαντικότερος λόγος όμως, για τον οποίο νομίζω ότι είναι επικίνδυνο να συζητούμε για νομιμοποίηση είναι επειδή η ισχύουσα απαγόρευση, έστω και αν δεν τηρείται, δεν παύει να έχει κάποια αποτρεπτική αξία. Αλλο είναι να χρησιμοποιήσεις όπλο που δεν νομιμοποιείσαι να κατέχεις κι άλλο να χρησιμοποιήσεις όπλο που κατέχεις νομίμως. Στη δεύτερη περίπτωση, υπάρχουν τρόποι να το δικαιολογήσεις. Νομιμοποίηση, έστω και υπό αυστηρούς όρους, θα φανεί ως υποχώρηση του κράτους. Αν μάλιστα εφαρμοστεί με προχειρότητα και εκπτώσεις, υπάρχει ο κίνδυνος η νομιμοποίηση να μην οδηγήσει στον έλεγχο, αλλά στην αποχαλίνωση. Αν λοιπόν είναι δύσκολο να χωρίσεις τον Κρητικό από το όπλο του, τότε καλύτερα να θεσπίσεις κανόνες που θα περιορίζουν τη χρήση των όπλων, όπως λ.χ. αν γίνει κακούργημα η μπαλοθιά. Πες ότι γίνεται όμως ο σχετικός νόμος, ποιος τον επιβάλλει μετά;
ΦΤΩΧΕΙΑ ΚΑΤΑΡΑΜΕΝΗ!
Ο τίτλος του δημοσιεύματος ήταν ελκυστικός: «Αυτές οι μάρκες δεν έχουν πουλήσει ούτε ένα καινούργιο αυτοκίνητο στην Ελλάδα το 2025». Μολονότι ενδιαφέρομαι για αυτοκίνητα όσο ακριβώς και για το χόκεϊ επί πάγου, άνοιξα τον σύνδεσμο να δω ποιες είναι. Λοιπόν, δεν θα το πιστέψετε και ίσως αισθανθείτε ένα ρίγος ντροπής για τη φτώχεια μας, αλλά η Bugatti και η Aston Martin δεν έχουν πουλήσει ούτε ένα αυτοκίνητο μέσα στο 2025! Προσωπικά δεν με εκπλήσσει καθόλου, όταν βλέπω να διώκονται απηνώς από το κράτος και να διασύρονται κοινωνικά συλλέκτες όπως ο Φραπές (για μια Τζάγκουαρ μόλις ο καημένος και μάλιστα δεκαετίας) όπως και η κυρία από τα Τρίκαλα για τη Φεράρι. Βλέπετε, όμως, τους έπιασε η φούρια με τον ΟΠΕΚΕΠΕ, με αποτέλεσμα να εμποδίζεται η επέκταση των δραστηριοτήτων του αγροτικού κόσμου στο ευγενές σπορ της συλλογής αυτοκινήτων πολυτελείας…
