Η ενοχή είναι το τίμημα που πληρώνουμε για την απόλαυση. Γνωστό. Και ο καλύτερος τρόπος για να αντιμετωπίσεις έναν πειρασμό, είναι να υποκύψεις, κατά την προτροπή του Οσκαρ Ουάιλντ. Αλλιώς η ψυχή σου θα αρρωστήσει από λαχτάρα για όσα στερείς στον εαυτό σου. «Είναι γλυκό το πιοτό της αμαρτίας», τραγούδησε η Ρίτα Σακελλαρίου. Και το σοκολατάκι με τις 200 θερμίδες στο στόμα. Το περιγράφει έξοχα ο Αλ Πατσίνο, ως Εωσφόρος, στον «Δικηγόρο του Διαβόλου». «Τι είναι ο Θεός; Ενας σαδιστής! Σου επιτρέπει να βλέπεις, αλλά να μην αγγίζεις. Σε αφήνει να αγγίξεις, αλλά όχι να δοκιμάσεις. Και όταν δοκιμάσεις, δεν μπορείς να καταπιείς».
Ετσι είναι. Και αν δεν είναι ο Θεός, είναι ο γιατρός ή η κοινωνία. Οι περισσότερες απολαύσεις κυκλώνονται από συρματόπλεγμα που πλέκουν οι τύψεις. Ομως ας αφήσουμε στην άκρη τις απολαύσεις του ουρανίσκου και, γενικά, του σώματος. Ενδέχεται να περιέλθουμε σε δύσκολη θέση. Ελάτε να τσαλαβουτήσουμε στον βούρκο του junk περιεχομένου που καταναλώνουμε και σπανίως εκθέτουμε δημοσίως. Στις μικρές, καθημερινές αμαρτίες του μυαλού. Παραβλέπω το πορνό καθώς είναι Σάββατο και προκρίνεται η οικογενειακή ανάγνωση του φύλλου. Αλλωστε είμαι απολύτως βέβαιος ότι το επίπεδο των αναγνωστών μου δεν αντιστοιχεί στην κατανάλωση τόσο ευτελούς περιεχομένου. Να δούμε, λοιπόν, ποιες μορφές περιεχομένου ή χιούμορ είναι junk. Ξέρουμε πως είναι φτηνές, προβλέψιμες ή ηθικά οριακές, αλλά τις καταναλώνουμε με ηδονή, σαν μικρές δόσεις από κάτι απαγορευμένο.
Κουτσομπολιό. Στη φθηνή μορφή του. Με το μάτι στην κλειδαρότρυπα των celebrities. Αν ζουν και ένα μικρό ή μεγάλο δράμα, ακόμα καλύτερα. Δεν μας ενδιαφέρουν οι ίδιοι οι άνθρωποι, αλλά η τελετουργία της πτώσης. Να διαλύεται το προφίλ τους, να σπάει σε κομμάτια και το κάθε ένα από αυτά να αντιστοιχεί σε μία αδυναμία τους.
Social media καβγάδες: Χαζεύεις χωρίς να συμμετέχεις. Και ρουφάς με το καλαμάκι τη χολή, την κακία, την κατινιά. Εξαιρετικά πιθανό να το μοιραστείς, στο inbox, με στενό και έμπιστο φίλο.
Μαύρο ή ρατσιστικό χιούμορ. Ο Γούντι Αλεν έχει πει ότι δεν υπάρχει καλό σεξ που να μην είναι βρώμικο. Ο κανόνας συχνά καλύπτει και το χιούμορ. Οταν είναι μαύρο, ξορκίζεις τους φόβους σου. Οταν είναι ρατσιστικό, σεξιστικό, τέλος πάντων μη πολιτικά ορθό, γελάς με την αρχιτεκτονική και το θράσος του αστείου. Ενεργοποιούνται τα πιο ταπεινά αντανακλαστικά. Ο εγκέφαλος συμπεριφέρεται όπως ο ουρανίσκος, όταν καταναλώνει γαριδάκια.
Καθημερινά θρίλερ και ιστορίες εγκλήματος. Η συγκεκριμένη κατηγορία έχει εθισμένους. Βλέπεις μυθοπλασία με αληθινούς πρωταγωνιστές. Με ηρεμία και απόλαυση γιατί το δράμα βρίσκεται μακριά από τον καναπέ σου.
Θεωρίες συνωμοσίας και εντελώς ηλίθιες αναρτήσεις. Είναι ένας ασφαλής τρόπος για γέλιο, αλλά και για να αισθανθείς ότι είσαι έξυπνος.
Γιατί ξοδεύουμε χρόνο και καίμε εγκεφαλικά κύτταρα στο junk; Ο εγκέφαλος ζητάει άχρηστες πληροφορίες όπως το σώμα ζητάει ζάχαρη. Και λειτουργεί ως ένα παιχνίδι για ενήλικες. Εδώ υπάρχει ένα μικρό πρόβλημα. Εκλαμβάνουμε τις ανοησίες που καταναλώνουμε ως πράξη ελευθερίας. Ο δημόσιος λόγος είναι φορτωμένος με πολιτική ορθότητα και ηθική, υπευθυνότητα. Υποκριτικά, τις περισσότερες φορές, αλλά δεν έχει σημασία. Με το junk περιεχόμενο αισθάνεσαι ότι κάνεις διάλειμμα, ότι βγήκες για προαυλισμό.
Το junk περιεχόμενο είναι η παρηγοριά της ζωής που δεν επιβαρύνει με τοξίνες το σώμα. Κάποιοι τελειώνουν τη μέρα τους με ποτό. Αλλοι με βαριά τσιγάρα και κανένα ηρεμιστικό. Και αρκετοί καταφεύγουν στο junk επειδή, απλώς, θέλουν να αδειάσουν. Να ασχοληθούν με τα σκουπίδια των άλλων για να μην ψάχνουν στον δικό τους τενεκέ. Για αυτό και συχνά, οι πιο πετυχημένες εκπομπές είναι εκείνες που κανένας δεν ομολογεί ότι είδε. Τα πιο συναρπαστικά αναγνώσματα είναι αυτά που κανένας δεν παραδέχθηκε ότι διάβασε. Το πιο δυνατό γέλιο της ημέρας χτίζεται πάνω σε μία φθηνή κακία. Μην αισθάνεστε άσχημα, δεν πειράζει. Και τα λουλούδια πάνω σε κοπριά ανθίζουν.
